Ο Κρητικός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας μετέστη στους ουρανούς

Του Δρ. Ηλία Κοπανάκη

Ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος, καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκεία σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστω τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται. (Επιτάφιος Περικλέους, 2. 43)

που μεταγράφεται σε ελεύθερη νεοελληνική απόδοση:

Διότι τάφος των επιφανών ανδρών είναι κάθε τόπος, και δε σώζεται το όνομά τους μόνο σε επιγραφές στην πατρίδα τους, αλλά διατηρείται η ανάμνησή τους και στις ξένες χώρες, πιο πολύ στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων παρά στα γραπτά μνημεία και στους τάφους.

Ο επί 43 συναπτά έτη Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός δεν ζει πια ανάμεσά μας. Η ψυχή του μετέστη στα ουράνια σκηνώματα, όπου αναπαύεται στην μεγάλη αγκαλιά της αγάπης του Χριστού.

Ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός έμαθε τα πρώτα γράμματά του στο δημοτικό σχολείο του Μαρουλά Ρεθύμνου. Στα σοκάκια του χωριού αυτού έκανε τα πρώτα βήματα και εκεί σχεδίασε τα πρώτα όνειρά του. Απόφοιτος της θεολογικής σχολής της Χάλκης συνέχισε τις σπουδές του στην Βόννη. Σε ηλικία 40 ετών, ήδη καθηγητής πανεπιστημίου και Ηγούμενος της Μονής Βλατάδων στην Θεσσαλονίκη, εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας.

Εκεί οργάνωσε την ελληνορθόδοξη εκκλησία, δημιούργησε ευαγή ιδρύματα, ίδρυσε εκκλησιαστική σχολή. Παρ’ όλες τις εκκλησιαστικές υποχρεώσεις του ποτέ δεν ξεχνούσε τους συγγενείς και φίλους στον Μαρουλά, στο Ρέθυμνο, σ’ όλη την Ελλάδα.

Πέρα από εκκλησιαστικός άνδρας ήταν και ένας διαρκής πρέσβης των ελληνικών θέσεων και θεμάτων στην μακρινήν αυτήν ήπειρο. Ήταν το 2011 όταν σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε ικανοποίησε άμεσα την έκκληση μου για οικονομική συνεισφορά στο υπό έκδοση βιβλίο μου για τον Μαρουλά. Η κρητική χροιά της φωνής του παρέμεινε έως τέλους ζωντανή.

Οι αμέτρητες ποιητικές συλλογές του εκδίδονταν ανελλιπώς σε εκδοτικούς οίκους των Αθηνών. Η αγάπη του για την Ελλάδα και τους Έλληνες αστείρευτη. Η θεολογική του κατάρτιση και ορθόδοξη πατερική διδασκαλία απύθμενη, τόση που διέκρινε ορθώς το μάταιο της διαχριστιανικής προσέγγισης, όσο οι όροι των Ρωμαιοκαθολικών παραμένουν άκαμπτοι και στην ουσία τους μακριά του πνεύματος της Αληθείας.

Είναι πολλοί εκείνοι που θα τον θυμούνται τον Στυλιανό για την πρόσχαρη και ευγενική προσωπικότητά του και με τον τρόπο αυτόν θα τιμάται και μετά θάνατον. Ας είναι ελαφρύ το χώμα στην μακρινή Αυστραλία που θα τον σκεπάσει.

Ας διδαχτούμε από την πορεία του. Ας τον μιμηθούμε όσο βαστάνε οι δυνάμεις μας. Ας τον έχουμε πάντα στην ενθύμησή μας.

Αιωνία η μνήμη του!