Ο Νίκας στα εικοστέσσερα σκαλιά του Ιτζεδίν: Όταν Χανιώτες δημοκράτες σχεδίαζαν τη δολοφονία του Βασιλιά και του Μεταξά

Του Μιχάλη Κατσανεβάκη

Ο διορισμένος από τόν Βασιλέα Γεώργιο Β’ δικτάτορας της 4ης Αυγούστου, Ιωάννης Μεταξάς, αποφάσισε το 1937, μόλις ένα περίπου χρόνο μετά το θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου, να επισκεφθεί τα Χανιά μαζί με το αφεντικό του, τον αγγλόφιλο Βασιλιά Γεώργιο Β’.

Ομάδα από Χανιώτες Βενιζελικούς και Μπολσεβίκους (εκείνη την εποχή έτσι αποκαλούσαν τους κομμουνιστές), συσκέπτονται στα Χανιά, στην κλινική του γιατρού (αν γράψω το όνομα θα με καλέσει ο εισαγγελέας) και αποφασίζουν να φονεύσουν τους Βασιλιά – Μεταξά, κατά την επικείμενη επίσκεψη τους στην πόλη.

Έλα σου όμως που η σύζυγος του γιατρού είχε “πολύ στενές” σχέσεις με τον, ας πούμε περιφερειάρχη του Μεταξά στα Χανιά,( το όνομα είναι γνωστό αλλά για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να αναφερθεί), και τον ενημέρωσε πλήρως.

Απ’ ότι έμαθα προσφάτως από έγκυρες πηγές, η σύζυγός έκανε…. αντίποινα στον γιατρό.

Οι τρεις από την ομάδα που δεν συνελήφθησαν άμεσα ήταν:

Κοκοτσάκης Δημήτρης Βενιζελικός που δεν είχαν στοιχεία.

Παναγιώτης Κλάδος Βενιζελικός που φυγοδικούσε στους συγγενείς του, τους Μυγιάκηδες στο Μαδάρο Κάμπων και

Ο Μιχάλης Νικάκης εκ Χαλέπας , Μπολσεβίκος, που φευγοδικούσε στην Ραμνή Αποκορώνου στου θείου του παππά Μανώλη Γεωργουδάκη την οικία.

Ένας ρουφιάνος από την Ραμνη (μη φωνάζετε, αν γράψω το όνομα θα με καλέσει ο εισαγγελέας) ενημέρωσε τη χωροφυλακή στα Χανιά.

Έρχεται εντολή στον διοικητή Χωροφυλακής Βάμου ότι :

«Εντός τριών ημερών να συλληφθούν αμφότεροι και ο μεν Νικάκης να οδηγηθεί στο Ιτζεδίν ο δε παππά Μανώλης στην Χώρα των Σφακίων, απ’ όπου ,αφού τον ξυρίσουν να οδηγηθεί με καΐκι στη Γαύδο».

Ο διοικητής Βάμου είχε φίλο ,του παππά Μανώλη τον αδελφό που ήταν δάσκαλος , όπου άμεσα ενημέρωσε το παππά Μανώλη.

ΤΑ 24 ΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΤΖΕΔΙΝ

(Ή ΑΡΑΠΗΣ)

Από την στιγμή που δεν υπήρχε άλλη λύση ο Νικάκης παραδόθηκε και κατέληξε στα 24 σκαλιά του Ιτζεδίν.

Τα 24 σκαλιά του Ιτζεδίν ήταν μια κάθετη οπή – τρύπα στον αύλειο χώρο του Ιτζεδίν που αφού κατεβαίνεις 24 σκαλιά καταλήγεις σε ένα χώρο 1,5 Χ 1,5 m , ώστε να μην μπορείς να στέκεσαι όρθιος ή να ξαπλώσεις.

Ο Νικάκης επέζησε εκεί περί τους τρεις μήνες μόνο και μόνο επειδή ο παππά Μανώλης του κουβαλούσε κάθε Κυριακή τρόφιμα και ο διευθυντής τον άφηνε να βγει λίγο έξω, σαφώς χρηματισμού ένεκεν.

Μετά από περίπου τρεις μήνες διαπιστώθηκε ότι ένας συγγενής της οικογένειας κάποιος Ντουνάκης εκ Προβάρματος Αποκορώνου, είχε σχέσεις με τον περιφερειάρχη του Μεταξά.

Μεσολάβησε ο Ντουνάκης και ο περιφερειάρχης μετέβη στην Αθήνα και βρήκε προσωπικά τον Μεταξά.

Ο Μεταξάς αφού θεώρησε ότι δεν κινδυνεύει από τον Νικάκη αποφασίζει να του δώσει χάρη υπό τον όρο της ισόβιας εξορίας στο εξωτερικό.

Οι διαδικασίες εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολες.

Ο παππά Μανώλης έβαλε υποθήκη το σπίτι του και συνόδευσε στο καράβι στον Πειραιά τον ανεψιό, όστις μετέβη στην Μελβούρνη όπου είχε ένα θείο.

Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνο μια φορά το 1952.

Σημείωση:

Το ΙΤΖΕΔΙΝ είναι ένα σημαντικότατο μνημείο στην θλιβερή ιστορία μας.

Οφείλουμε να μεριμνήσουμε να αποκατασταθεί πλήρως από ειδικευμένους στις αναστηλώσεις αρχιτέκτονες και να αποδοθεί στο λαό με χρήση που θα καθορίσουν ειδικοί και όχι πολιτικοί – αν είναι δυνατόν.

Γενικά: όσοι εκφέρουν άποψη δια θέματα που δεν άπτονται της ειδικότητας τους εκτίθενται και αν επιμένουν ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΎΝΤΑΙ.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΕΩΡΓΟΥΔΑΚΗΣ

ΡΑΜΝΗ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ

Ένας σπάνιος φίλος, άντρας με έμφυτη αρχοντιά και αξιοπρέπεια, μαχητής της ζωής και της δικαιοσύνης.

Από τους πιο αξιόλογους ανθρώπους που είχα την τύχη να γνωρίσω.

Με τιμά και με κάνει περήφανο η φιλία του όπως η προσωπικότητα του τιμά τον Αποκόρωνα.

Απόγονος, από την γιαγιά του Μαργωτή (Μαρία) Γεωργίου Σήφακα, της ένδοξης και ιστορικής οικογένειας των καπετάνιων του Αποκόρωνα.

Γιός του θρυλικού δημοκράτη αείμνηστου Παππά Μανώλη Γεωργουδάκη, που κατά τα πέτρινα χρόνια του Εμφυλίου, χωρίς δισταγμό ύψωσε το παράστημα του στον περιβόητο και πανίσχυρο αρχηγό των παρακρατικών στην Κρήτη Παυλή Γύπαρη.

Τσοι στράτες τ΄ Αποκόρωνα

άντρες πολλοί πάτησαν,

μα ένα όνομα καλό

λίγοι ΄ναι που τ ΄αφησαν.

ΩΡΑ ΚΑΛΗ