Μάικλ Χάντσον
Μία ερευνητική ομάδα από το Mailman School of Public Health του Πανεπιστημίου Κολούμπια, στη Νέα Υόρκη, εκτιμά ότι 875.000 θάνατοι στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2000 θα μπορούσε να αποδοθούν σε κοινωνικούς παράγοντες που συνδέονται με τη φτώχεια και την ανισότητα. Αν ληφθεί υπόψη ότι τη χρονιά εκείνη πέθαναν συνολικά 2,45 εκατομμύρια Αμερικανοί, προκύπτει το συμπέρασμα ότι πάνω από ένας στους τρεις θανάτους (36% του συνόλου) οφείλεται στις στερήσεις.
Κάτι ανάλογο έχει παρατηρηθεί στη Ρωσία, τις Βαλτικές χώρες και την Ελλάδα. Και υπεύθυνες για την αύξηση των θανάτων είναι η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, η νεοφιλελεύθερη εμπορική πολιτική και η επιδείνωση της κατάστασης ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1991, οι θάνατοι αυξήθηκαν, το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε και η υγεία των πολιτών επιδεινώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης Γιέλτσιν. Ύστερα ήρθε ο Πρόεδρος Πούτιν και σταθεροποίησε την κατάσταση. Ο Πούτιν είπε ότι η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική σκότωσε περισσότερους Ρώσους από τα 22 εκατομμύρια που έχασαν τη ζωή τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα. Τα πέντε τελευταία χρόνια, το προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα έχει μειωθεί. Οι Έλληνες αρρωσταίνουν πιο εύκολα, πεθαίνουν πιο γρήγορα, η υγεία τους δεν είναι καλή. Όλοι σχεδόν οι Βρετανοί οικονομολόγοι στο τέλος του 18ουαιώνα είπαν ότι όταν έχεις φτώχεια, όταν έχεις μεταβίβαση του πλούτου προς τους πλούσιους, τότε έχεις μικρότερο προσδόκιμο ζωής και επίσης έχεις μια σκληρή νομισματική πολιτική, μια πολιτική δανεισμού, ο κόσμος μεταναστεύει. Εκείνη την εποχή, κερδισμένη σε μετανάστες, σε εξειδικευμένη εργασία, ήταν η Αγγλία. Κέρδιζε κόσμο που δούλευε στη βιομηχανία της επειδή άλλες χώρες βρίσκονταν ακόμη στο μετα- φεουδαρχικό σύστημα και έδιωχναν τους ανθρώπους τους. Η Ρωσία γνώρισε μια τεράστια μετανάστευση εξειδικευμένων εργαζομένων, που έφυγαν για τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αναζητώντας εργασία, κυρίως στον τομέα της πληροφορικής. Μεγάλη έξοδο εργαζομένων γνώρισε και η Ελλάδα, ενώ στις χώρες της Βαλτικής ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 10% την τελευταία δεκαετία εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφαρμόστηκε.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα στην Αμερική, όπου η υγεία επιδεινώνεται και το προσδόκιμο ζωής μειώνεται, είναι σε ποιες χώρες θα μεταναστεύσουν οι Αμερικανοί. Κανείς δεν μπορεί να δώσει ακόμη απάντηση. Οι Αμερικανοί δεν μπορούν να πάνε πουθενά, γιατί δεν μιλούν ξένες γλώσσες. Οι Ρώσοι, οι Έλληνες, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, μαθαίνουν αγγλικά στο σχολείο. Μπορούν λοιπόν να τα βγάλουν πέρα σε άλλες χώρες. Οι Αμερικανοί, όχι.
Τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα με την εμπορική συμφωνία των χωρών του Ειρηνικού και την αντίστοιχη συμφωνία για τις χώρες του Ατλαντικού. Ακούγεται ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα θα δώσει το πράσινο φως στις επιχειρήσεις να εμποδίζουν τις κυβερνήσεις να εφαρμόζουν μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, να επιβάλλουν προδιαγραφές για την υγεία, να προστατεύουν τον πληθυσμό από το κάπνισμα. Ο Ομπάμα λέει ότι θα τα προωθήσει όλα αυτά μετά τις εκλογές. Και οι Ρεπουμπλικανοί συνεργάζονται κατά κάποιον τρόπο μαζί του και λένε, εντάξει, θα δούμε. Ίσως έρθει ο Ντόναλντ Τραμπ και κάνει κάποια πράγματα. Ίσως πάλι έχουμε τη Χίλαρι, που θα κινηθεί πιο δεξιά από οποιονδήποτε Ρεπουμπλικανό, παίρνοντας μαζί της και το Κογκρέσο.
Ας πούμε όμως ότι δεν ξέρουμε τι θα γίνει μετά τις εκλογές και ότι οι Ρεπουμπλικανοί δεν θέλουν να πάρουν ρίσκα. Θα κάνουν διάφορα πράγματα. Θα εγκρίνουν τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο του Ομπάμα για το Ανώτατο Δικαστήριο, ή η Χίλαρι θα τοποθετήσει κάποιον χειρότερο, ή ακόμη κι ο Τραμπ μπορεί να τοποθετήσει κάποιον χειρότερο. Θα επικυρώσουν μία εμπορική συμφωνία που θα αυξήσει πολύ την ανεργία στην Αμερική, ιδιαίτερα στον βιομηχανικό τομέα. Πολλοί μιλούν και για μία έκπληξη τον Οκτώβριο ή στις αρχές Νοεμβρίου. Είναι η τελευταία ευκαιρία του Ομπάμα να αρχίσει πόλεμο με τη Ρωσία.
Ο ειδικός για τη ρωσική πολιτική, Στίβεν Κόεν και άλλοι αναλυτές, προειδοποιούν ότι θα υπάρξει κίνδυνος όταν εγκατασταθούν ατομικά όπλα στη Ρουμανία. Ο Πρόεδρος Πούτιν έχει πει ότι αυτό είναι μία κόκκινη γραμμή. Δεν θα απευθύνουμε προειδοποίηση. Δεν έχουμε στρατό. Μπορούμε μόνο να χρησιμοποιήσουμε ατομικά όπλα. Ο κίνδυνος έτσι δεν προέρχεται μόνο από μία μείωση του πληθυσμού στο εσωτερικό, αλλά και από την κήρυξη ενός πολέμου. Και ο Ομπάμα έχει κλιμακώσει τα πράγματα. Η Χίλαρι, νομίζω, έχει σχεδόν ανακοινώσει ότι θα τοποθετήσει υπουργό Εξωτερικών τη Βικτόρια Νούλαντ, τον άνθρωπο δηλαδή που ώθησε τους Ουκρανούς φασίστες να προβούν σε δολοφονίες.
Η κατάσταση μοιάζει πραγματικά πολύ κακή. Αν θέλετε να δείτε πού πηγαίνει δημογραφικά η Αμερική, κοιτάξτε την Ελλάδα, τη Λετονία, τη Ρωσία, ακόμη και τη Βρετανία. Κάποιος ονόματι δρ. Μίλερ έχει κάνει μελέτες για την υγεία και το προσδόκιμο ζωής και έχει διαπιστώσει ότι όσο πιο χαμηλό είναι το εισόδημα οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας στην Αγγλία, τόσο μικρότερο είναι το προσδόκιμο ζωής. Αυτό είναι πολύ σημαντικό στη συζήτηση για την κοινωνική ασφάλεια. Πολλοί λένε ότι πρέπει να αυξηθεί η ηλικία συνταξιοδότησης επειδή οι άνθρωποι ζουν περισσότερο. Ποιος ζει περισσότερο στην Αμερική; Οι πλούσιοι. Αν κερδίζεις κάτω από 30.000 δολάρια τον χρόνο, ακόμη και κάτω από 50.000 δολάρια, δεν ζεις περισσότερο.
Άρα, η ιδέα είναι πώς θα αποφύγεις να πληρώνεις κοινωνική ασφάλιση για τους ανθρώπους χαμηλών εισοδημάτων, δηλαδή για τη μεσαία τάξη και την εργατική τάξη που πεθαίνουν πιο γρήγορα, και θα πληρώνεις κοινωνική ασφάλιση για τους πλούσιους που ζουν περισσότερο; Κανείς δεν θέλει να συνδέσει αυτή τη συζήτηση για το προσδόκιμο ζωής με τη δημόσια συζήτηση για την κοινωνική ασφάλιση, σύμφωνα με την οποία ο Ομπάμα και η Χίλαρι θέλουν να αυξήσουν το όριο συνταξιοδότησης ώστε φαινομενικά να περισώσουν την κοινωνική ασφάλιση. Όταν η Χίλαρι λέει ότι θέλει να περισώσει την κοινωνική ασφάλιση, εννοεί ότι θέλει να αποφύγει να φορολογήσει τους πλούσιους και να χρηματοδοτεί την κοινωνική ασφάλιση από τον κρατικό προϋπολογισμό, κάτι που σημαίνει βέβαια φορολόγηση τόσο των υψηλών όσο και των χαμηλών εισοδημάτων.
* Ο Μάικλ Χάντσον είναι πρώην οικονομολόγος της Γουόλ Στριτ. Σήμερα, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, είναι ερευνητής στο Levy Economics Institute of Bard College και πρόεδρος του Institute for the Study of Long Term Economic Trends. Είναι σύμβουλος πολλών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων της ελληνικής, ισλανδικής, λετονικής και κινεζικής, για χρηματοοικονομικά ζητήματα και ζητήματα φορολογικής πολιτικής. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία, το πλέον πρόσφατο των οποίων είναι το «Killing the Host: How Financial Parasites and Debt Bondage Destroy the Global Economy» – Σκοτώνοντας τον Οικοδεσπότη: Πώς τα Χρηματοοικονομικά Παράσιτα και η Χρεοδουλεία Καταστρέφουν την Παγκόσμια Οικονομία (εκδόσεις ISLET, 2015).
Πηγή: Counterpunch
ΑΠΕ – ΜΠΕ