Σε σύντομο χρονικό διάστημα αναμένεται η απόφαση της αυξημένης, επταμελούς σύνθεσης του ΣΤ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με τη δικαστική διαμάχη που έχει εδώ και σχεδόν 20 χρόνια ο Θεόδωρος Κασσελάκης, πατέρας του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη. Αντικείμενό της, οι φόροι ύψους 4.016.269 ευρώ (11.100.000 ευρώ με τις προσαυξήσεις) που του έχουν καταλογιστεί για την υπόθεση της εντυπωσιακής, διώροφης βίλας στην Εκάλη, στην οποία διέμενε επί σειρά ετών με την οικογένειά του.

Η οικογένεια Κασσελάκη διέμενε στην έπαυλη, η οποία πάντα τραβούσε τα βλέμματα, για δεκατέσσερα χρόνια. Ολο αυτό το διάστημα ωστόσο βρισκόταν στο χαρτοφυλάκιο υπεράκτιας εταιρείας, η οποία είχε ως μοναδικό αντικείμενο τη διαχείρισή της. Οπως αποκαλύφθηκε από έρευνα του ΣΔΟΕ, το 2002 ως ιδιοκτήτης της βίλας εμφανιζόταν η υπεράκτια εταιρεία Oswego, αλλά μέτοχοί της ήταν κατά 50% ο πατέρας του Στέφανου Κασσελάκη και κατά 50% η μητέρα του. Η εν λόγω εταιρεία συστάθηκε το 1987 και την επόμενη χρονιά απέκτησε την ιδιοκτησία του εντυπωσιακού ακινήτου στην Εκάλη. Σύμφωνα με την έρευνα του ΣΔΟΕ, η εν λόγω εταιρεία αγόρασε την έπαυλη το 1988 και στη συνέχεια υπέβαλε δήλωση έναρξης εργασιών στην Ελλάδα, με έδρα τον Πειραιά, όπου στεγαζόταν και η επιχείρηση ναυτιλιακών χρωμάτων του Κασσελάκη. Το 1994 η εν λόγω εταιρεία εκμίσθωσε το ακίνητο στον Θεόδωρο Κασσελάκη και τη σύζυγό του. Ως αντίκλητος της εταιρείας εμφανιζόταν η Χρυσούλα Βαρσάκη, η οποία εργαζόταν στις εταιρείες του Κασσελάκη, ενώ από τον Ιούλιο του 2001 έως και τον Αύγουστο του 2001 νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας ήταν ο δικηγόρος Αθηνών Μιχαήλ Βαρκλαντής. Η Βαρσάκη το 2004 με υπόμνημα που κατέθεσε στη ΔΟΥ Πειραιά ανέφερε ότι ο Θεόδωρος Κασσελάκης και η σύζυγός του ήταν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της υπεράκτιας εταιρείας, ενώ με τον δικηγόρο, ο οποίος πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή, υπήρξε μεγάλη δικαστική διαμάχη του πατέρα του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία τελείωσε το 2018.

Σε Διοικητικό Πρωτοδικείο και Εφετείο ο Θεόδωρος Κασσελάκης έχει χάσει τις δικαστικές μάχες και το ζήτημα έφτασε ενώπιον της αυξημένης, επταμελούς σύνθεσης του ΣΤ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Προηγήθηκε απόφαση της πενταμελούς σύνθεσης του ΣΤ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία παρέπεμψε την υπόθεση στην αυξημένη σύνθεση.

Το επιχείρημα των δικηγόρων του Θεόδωρου Κασσελάκη

Η συζήτηση της υπόθεσης πραγματοποιήθηκε στις αρχές της εβδομάδας, με τους νομικούς παραστάτες του Θεόδωρου Κασσελάκη να αναπτύσσουν τους νομικούς τους ισχυρισμούς. Οι δικηγόροι του άλλοτε κραταιού επιχειρηματία υποστήριξαν, μεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια της συζήτησης ενώπιον της αυξημένης, επταμελούς σύνθεσης του ΣΤ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας πως οι φόροι πρέπει να καταβληθούν από την υπεράκτια εταιρεία, η οποία παραμένει ενεργή, και όχι από τον ίδιο.

Η υπεράκτια εταιρεία, οι μέτοχοί της, οι ιδιοκτήτες του ακινήτου, η αντίκλητος που τους «ονομάτισε» και οι νομικοί ισχυρισμοί τους

Από την πλευρά της, η εισηγήτρια της υπόθεσης, Βαρβάρα Ραφτοπούλου, επεσήμανε ότι στην περίπτωση που μια αλλοδαπή εταιρεία «έχει ως μοναδικό αντικείμενο την εκμετάλλευση ακινήτου κυριότητάς της, την οποία εν συνεχεία μεταβιβάζει νομίμως, με αποτέλεσμα να εκλείπει κάθε αντικείμενο δραστηριότητάς της, ενώ δεν ευρίσκεται πλέον στη δηλωμένη στην Ελλάδα έδρα της, η διακοπή αυτή της δραστηριότητάς της, η οποία μάλιστα είναι οριστική, ισοδυναμεί με λύση της επιχείρησης αυτής κατά την έννοια των φορολογικών διατάξεων». Επιπλέον, ανέφερε ότι «η ερμηνεία αυτή είναι σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας και της στενής ερμηνείας των φορολογικών διατάξεων, καθώς υπό την αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή θα παρέχεται στα πρόσωπα τα οποία διοικούν και εκπροσωπούν τις αλλοδαπές επιχειρήσεις και οργανισμούς η ευκαιρία να μεθοδεύουν την απαλλαγή τους από την ευθύνη τους για τις φορολογικές υποχρεώσεις αυτών των επιχειρήσεων και οργανισμών έναντι του Δημοσίου απλώς με την παύση της υποκείμενης σε φόρο οικονομικής δραστηριότητάς τους». Οι δικηγόροι του Θ. Κασσελάκη τόνισαν, επίσης, ότι η υπεράκτια εταιρεία είναι ενεργή και επικαλέστηκαν νομοθετικές διατάξεις της εμπορικής νομοθεσίας. Βέβαια, αυτή η αναφορά τους προκάλεσε την άμεση αντίδραση του προέδρου, ο οποίος υπενθύμισε στους δύο δικηγόρους ότι το Φορολογικό Δίκαιο έχει δική του αυτοτέλεια και δεν μπορεί να παραλληλιστεί με το Εμπορικό Δίκαιο ή να αντληθούν από αυτό επιχειρήματα και πρέπει να προβούν σε ειδική στόχευση στο Φορολογικό Δίκαιο. Παράλληλα, οι δύο δικηγόροι τόνισαν ότι με τις αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων έχει παραβιαστεί η συνταγματική προστασία της επιχειρηματικής ελευθερίας και οι αποφάσεις τους είναι αντίθετες στη διάκριση των εξουσιών.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»