Ο πατήρ Κλεομένης σπάει και τα ΑΤΜ…

Ο πατήρ Κλεομένης συμμετείχε στις κινητοποιήσεις για τη “Μακεδονία μας”, λένε κάποιοι ειρωνικά αφήνωντας να εννοηθεί ότι το 70% που τάσσεται ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών αφού συνυπάρχουν με έναν άνθρωπο σα τον πατήρ Κλεομένη πρέπει να είναι σα τον πατήρ Κλεομένη.

Ο πατήρ Κλεομένης όμως σπάει και ΑΤΜ, όπως οι αναρχικοί…

Επίσης, συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των “Παραιτηθείτε” και πιο πριν στις κινητοποιήσεις των Αγανακτισμένων. Μαζί επίσης με τους εκατομμύρια αγανακτισμένους υπήρχαν και κάποιοι χιλιάδες φασίστες όπως και μεταξύ του 63% που είπε “ΟΧΙ” στη δημοψήφισμα πριν η κυβέρνηση που τασσόνταν υπέρ του “ΟΧΙ” το κάνει “ΝΑΙ” ήταν ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής.

Βεβαίως, ο πατήρ Κλεομένης δεν είναι αναρχικός, ούτε οι αναρχικοί είναι σα τον πατήρ Κλεομένη, και ούτε οι εκατομμύρια που ψήφισαν “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα είναι φασίστες επειδή και φασίστες ψήφισαν ενάντια στη συνέχιση των μνημονίων και της λιτότητας. Όπως και όλοι που τάσσονται ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι ακροδεξιοί. Υπάρχουν και τέτοιοι και μάλιστα πολλοί, όμως το 70% του ελληνικού λαού που τάσσεται ενάντια στη Συμφωνία δεν είναι ακροδεξιοί.

Η αλήθεια είναι ότι είναι εύκολο να αιτιολογείς μια λειψή δημοκρατική διαδικασία λέγοντας, μα απέναντί μου έχω των πατήρ Κλεομένη, και δεν είναι εύκολο να αιτιολογείς την ίδια πράξη όταν απέναντί σου δεν έχεις τον πατήρ Κλεομένη ή κάποιον γραφικό αλλά το 70% ενός λαού. Είναι εύκολο να έχεις απέναντι τον πατήρ Κλεομένη και δεν είναι καθόλου εύκολο να παραδεχτείς ότι η χώρα που ζεις βρίσκεται υπό κηδεμονία και η ελευθερία κινήσεων ακόμη και σε εθνικά θέματα είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Είναι μια δύσκολη παραδοχή που σήμερα είναι τόσο αναγκαία.

Είναι όμως τρομακτικό όταν αυτό δε συμβαίνει από απλούς φίλους της κυβέρνησης ή έστω ανθρώπους που υποστηρίζουν τη Συμφωνία με τα όποια θετικά ή αρνητικά της (που είναι δικαίωμά τους και οφείλουν να προασπιστούν αυτό που πιστεύουν), αλλά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που στην προσπάθειά του να συσπειρώσει το εκλογικό του σώμα, εντείνει μία πόλωση καταστρεπτική για την ίδια τη χώρα, διαχωρίζοντας τους πολίτες της σε ακροδεξιούς και μη σκεπτόμενους και “αριστερούς” και σκεπτόμενους. Γιατί, σε αυτό το σημείο, ο πρωθυπουργός της χώρας, ο πρωθυπουργός που επιλέγει συνειδητά τον διαχωρισμό, αποδεικνύεται ότι δεν είναι πρωθυπουργός όλων των πολιτών, αλλά πάνω απ’ όλα του κόμματος και των οπαδών του, καθώς οι εκλογές πλησιάζουν.

Και αυτό, σε θέματα τόσο ευαίσθητα είναι επικίνδυνο.

Όπως κι αν είναι, καλό στομάχι σε όλους μας… Θα το χρειαστούμε, στη μακρά προεκλογική περιόδο στην οποία έχουμε εδώ και καιρό εισέλθει. Και να γελάμε και λίγο. Είναι αναγκαίο στους καιρούς μας!

Την ευλογία σου πάτερ:

"google ad"