Ο Παύλος Φύσσας ζει: δύο μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα, ήταν οι αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στον ένα χρόνο από τη ναζιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα (καλλιτεχνικό όνομα Killah P). Όσο και αν οι δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας, η νέα απόπειρα θανάσιμης επίθεσης από τους ναζί σε φίλο του Παύλου Φύσσα ή οι στοχευμένες επιθέσεις που προσβάλλουν την αντιφασιστική ιδιότητα και διάθεση των φίλων και της οικογένειας του δολοφονημένου, προσπάθησαν να αμαυρώσουν την συγκεκριμένη και μεγαλειώδη αντιφασιστική επιτυχία που συνέβαλε τα μέγιστα στο να ανοίξει πάλι ο ασκός των αποκαλύψεων για τη δράση της ναζιστικής συμμορίας, για την πραγματική ταυτότητας του Ρουπακιά αλλά και για τις αγαστές σχέσεις της κυβέρνησης με τους ναζί, τίποτα δεν κατάφεραν. Παρόλα αυτά κρίνεται απαραίτητο να παραθέσουμε διάφορα μικρά σχόλια και παρατηρήσεις για την φύση των αντιφασιστικών συλλαλητηρίων, διεκδικώντας να συνεχιστεί η συζήτηση για το πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον ναζισμό και τα στηριγματά του και όχι να αναλωθούμε σε συζητήσεις που μπορούν να αποπροσανατολίσουν από τα κεντρικά ζητήματα.

Συνοπτικά, παραθέτω διάφορες εκτιμήσεις ή αν θέλετε διάφορα διδάγματα από τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στις 18/9: 1) το αίτημα για καταδίκη των νεοναζί δολοφόνων της ΧΑ αποκτάει βαθειές ρίζες μέσα στην κοινωνία, αυτό εκφράζεται και από συνθήματα που είτε εκφράζουν το αίτημα για καταδίκη ή ακόμα και για να σβήσουν οι ναζί 2) ο αντιφασισμός είναι υπόθεση ολόκληρης της εργατικής τάξης και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων, όχι υπόθεση ορισμένων πάνσοφων αντίφα, συνήθως αναρχοαυτόνομων, που υποστηρίζουν την υποκατάσταση της μαζικής δράσης με καταδρομικές ενέργειες. Κι εδώ αξίζει να γνωρίζουμε ότι η ομάδα του “Δεν Ξεχνάμε” είναι μια ομάδα εργαζόμενων κι ανέργων με ρίζες & σχέσεις στην αριστερή γειτονιά του Φύσσα, με μεγάλες δυνατότητες παρέμβασης, οι οποίποι αντίθετα με όσα ειπώθηκαν το ξέπλυμα της ΧΑ 3) το αντιρατσιστικό αίσθημα δεν είναι κάτι το περιθωριακό, η συμμετοχή των μεταναστευτικών συλλογικοτήτων και των αντιρατσιστικών οργανώσεων, η υπενθύμιση ότι πριν και μετά την δολοφονία του Παύλου πρώτα από μόλα έχουν στοχοποιηθεί οι ίδιοι οι μετανάστες, με σοβαρά τραυματισμένους και νεκρούς το αποδεικνύει περίτρανα 4) ως επέκταση του προηγούμενου συμπεράσματος αξίζει να τονίσουμε ότι οι μετανάστες αποτελούν ενεργό τμήμα του κινήματος, δεν γίνεται να ξεχάσουμε τον πατέτα του δολοφονημένου Σαχζάτ Λουκμάν που πλησίασε και ακούμπησε με περίσσεια συγκίνηση το μνημείο5) το συγκεκριμένο αντιφασιστικό διήμερο είναι μόνο η αρχή: ας έχουμε ξεκάθαρο ότι οι μαζικές εκδηλώσεις της 18 και 19 Σεπτέμβρη βάλανε στο στόχαστρο την συγκυβέρνηση και τις προσπάθειες των Μπαλτάκων της ΝΔ να ρίξουν στα μαλακά τη συμμορία των νεοναζί. Μπροστά μας έχουμε να δώσουμε μεγάλες μάχες. Για να γίνει η δίκη των δολοφόνων της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, να καταδικαστούν για όλα τα εγκλήματα των ταγμάτων εφόδου και να μπουν ισόβια στη φυλακή. Να αποκαλυφθούν όλοι όσοι έδωσαν κάλυψη στη Χρυσή Αυγή με την αστυνομία και τους κρατικούς μηχανισμούς, υπουργοί και εφοπλιστές που τους χρηματοδότησαν. Να δώσουμε έτσι ώθηση στον αγώνα για να ξηλωθεί η νεοναζιστική συμμορία των ταγμάτων εφόδου που επιχείρησαν να χτίσουν στις γειτονιές οι χρυσαυγίτες 6) οι αστοί τρομάξανε, προσπαθούν να κρύψουν πάλι τις αποκαλύψεις που τους καίουν και δυστυχώς για αυτούς η… Αμφίπολη είναι πολύ λίγη για να διασωθεί η χαμένη τιμή τους. Άρα, δεν ξεχνάμε ότι το κίνημα είναι δυνατό, ότι χρειάζεται να το ενισχύσουμε, χωρίς να ξεχνάμε τη δίκη της ΧΑ και επιτέλους, ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας…