Ο πολεμικός Ισλαμισμός

Tου Αντ. Χαρχαλάκη

Παρακολουθούμε την προέλαση των Ισλαμιστών στο Ιράκ, που οδεύουν προς τη Βαγδάτη και άθελα πάει ο νους μας στις Σταυροφορίες. Μόνο που τους σταυρούς στα στήθη των Σταυροφόρων της μακρινής εκείνης εποχής, τους υποπτευόμαστε τώρα σαν… μισοφέγγαρα στα εσώτερα των ισλαμιστών! Κοινοί στόχοι του τότε με το τώρα, η επικράτηση επί ψυχών και υλικών αγαθών. Βλέπουμε τις δυσκολίες στο Ιράκ, με τον πληθυσμό που δεν έχει σχέση με τον Ισλαμισμό, και γι’ αυτό άλλωστε φεύγει δρομαίως για να γλυτώσει την ισλαμιστική μάχαιρα… ωραία εικόνα εν έτη 2014, που υποτίθεται πως η ανθρωπότητα απογαλακτίζεται από τους φανατισμούς του παρελθόντος!!!

Θυμούμαι το λόγο του Άγγλου σοφού Μπέρτραντ Ράσελ που είπε πως «ο άνθρωπος θα γίνει ευτυχισμένος, εάν η θρησκεία εξαφανιστεί και ο φόβος καταργηθεί». Δεν είναι στις προθέσεις του γράφοντος η άρθρωση αντιθρησκευτικού λόγου, όμως σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, δεν μπορεί να μη αναγνωρίσει έναν πνευματικό ολοκληρωτισμό, ο οποίος είναι ανεπίκαιρος, γιατί οδηγεί μοιραία σε τραγωδίες όπως ο εθνικιστικός ολοκληρωτισμός. Ας πούμε όπως ο Χιτλερικός εθνικισμός, με κόστος δεκάμιση εκατομμύρια νεκρούς και ανείπωτες καταστροφές στην ευρωπαϊκή ήπειρο, κατά τα τρυφερά μου χρόνια. Βεβαίως και ο Ισλαμισμός κατά καιρούς – σήμερα- τις ίδιες επιπτώσεις στοχεύεται να ‘χει για τις χώρες και τους λαούς που «έχει βάλει στο μάτι». Για να το δούμε από την άποψη, αποδοχής του, είναι θα έλεγα βαθειά αντιδημοκρατικός, αφού θέλει δικτατορικά να κατισχύσει επί των πληθυσμών που δεν τον αποδέχονται, εγκαθιστώντας μια μορφή θεοκρατικού κράτους. Αλλά και να εκμεταλλευτεί τα υλικά αγαθά του χώρου όπου θέλει να κυριαρχήσει εν προκειμένω τα πετρέλαια του Ιράκ.

Στην περίπτωση φυσικά αυτής της χώρας, αποδείχνεται (όπως οπωσδήποτε) πως εν δυνάμει αναδύεται μια συμμαχία με τον εφιάλτη των Λαών που λέγεται ιμπεριαλισμός: Σύμφωνα με πληροφορίες, Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι της ΕΕ επιβραβεύουν των ισλαμική προέλευση, σαφώς για δικούς τους λόγους, που είναι γεωπολιτικοί και οικονομικοί, με μήλον της έριδος τα πετρελαϊκά κοιτάσματα του Ιράκ! Αν περιοριστούμε μόνο στη γεωπολιτική πλευρά του πράγματος, το ζήτημα είναι σύνθετο: Πλευροκόπηση από νότο της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας, προώθηση ενάντια στα κινέζικα σχέδια (ενεργειακά και άλλα), καθώς και … απόσταση αναπνοής από την εμφυλίως σπαρασσόμενη Συρία. Να βάλουμε στο «κάδρο» και το Ιράν των μουλάδων; Σίγουρα γιατί το Ιράν είναι μια ενεργειακή πακτωλός. Εν μέρει και μια θωράκιση του εκλεκτού του ιμπεριαλισμού δηλ. του Ισραήλ…

Ας επιστρέψουμε όμως στο ζήτημα της ισλαμικής επιθετικότητας που δεν διαφέρει από άλλες θρησκευτικές επιθετικότητες, παλαιών και νεώτερων περιόδων: είναι γεγονός πως οι θεοκρατικές κοινωνίες, στηρίζονται στη βία και μαστίζονται απ’ αυτήν. Γιατί ψάχνουν τα αίτια έξω απ’ αυτές και όχι μέσα σ’ αυτές.

Για να θυμηθούμε τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, είπε πως «εάν ο Θεός σε διατάξει να κάνεις έναν φόνο, κι εσύ δεν τον κάνεις, τότε είσαι διπλά ένοχος». Δηλαδή στην περίπτωση των ισλαμιστών του Ιράκ – και όλων φυσικά των ισλαμιστών – τους … διέταξε ο Θεός να κάνουν τις θηριωδίες που ακούμε στα κανάλια; Διαλύοντας ταυτόχρονα και το αστικό ιρακινό κράτος εν ονόματι της ίδρυσης θεοκρατικού κράτους! Λαμπρά! Εξαίσια!! Συμποσουμένων όλων των ακραίων γεγονότων σε Ευρώπη – Λατινική Αμερική και πρόσω Ασία – Βόρεια Αφρική, μπήκαμε σε μια απειλητική περίοδο που κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως θ’ αποφύγουμε τον τρίτο – και τρομερότερο – παγκόσμιο πόλεμο; Και ας λένε τα βιβλία του χριστιανικού ιερατείου, απ’ όσο γνωρίζω, «και ειρήνη τω Κόσμω παρά του Κυρίου αιτησώμεθα».