Γράφει ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο πρωταρχικός Χριστιανισμός όπως ξεκίνησε ως κίνημα των φτωχών με την αλληλεγγύη και τις “Αγάπες” του, ως πρωτόγονο κίνημα κοινοκτημοσύνης {κομουνιστικό} είχε ομοιότητες και με τα οράματα των ουτοπιστών σοσιαλιστών Ρ.Όυεν, Σαιν Σιμόν, Κ.Φουριέ, αλλά και με το κομουνιστικό όραμα των Μαρξ -Λένιν που μιλούσε για κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και για κατάργηση της εκμετάλλευσης “ανθρώπου από άνθρωπο.” Αργότερα όπως γράφει ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Μισεά “ο μισογύνης Απόστολος Παύλος του έδωσε τον μισογυνικό του χαρακτήρα.” Με την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ,ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος προικοδότησε τα μοναστήρια με τεράστιες αγροτικές εκτάσεις και έκανε τους ηγουμένους και τους επισκόπους τσιφλικάδες όπου απασχολούσαν χιλιάδες κολίγους. Όταν νομιμοποιήθηκε η θρησκεία την ασπάστηκαν οι μεσαίες και οι ανώτερες τάξεις απέκτησε ταξικότητα, και έχασε το πρωταρχικό νόημα της. Τα διάφορα κινήματα του μεσαίωνα των “βογομίλων” και των “καθαρών” ήταν “αιρετικά” κινήματα φτωχών ακτημόνων κολίγων ,που ζητούσαν η θρησκεία να ξαναβρεί το πρωταρχικό της νόημα. Για το μοναστήρια έγραψε ο Γ . Κορδάτος στο βιβλίο του “Ακμή και παρακμή του Βυζαντίου”, ότι¨ “υπήρχε ελπίδα να γίνουν κυψέλες κοινοκτημοσύνης. Με την προϋπόθεση ότι οι κάτοικοι των μοναστηριών θα δημιουργούσαν οικογένειες. Με τον μοναχισμό τους όμως εκφυλίστηκαν και προσέτρεχαν εκεί ομοφυλόφιλοι, περιθωριακά στοιχεία ,με ψυχικά προβλήματα, κ.λ.π.” Δεδομένου ότι στο μεσαίωνα υπήρχε αγραμματοσύνη στον κόσμο, η θρησκεία είχε και θετική συμβολή, στην ανθρώπινη εξέλιξη. Όταν έπεσαν τα τείχη αγαπητοί μου, του « υπαρκτού σοσιαλισμού” συζητούσα με κάποιον φίλο όπου του έλεγα¨ “Πάει ο κομμουνισμός απέτυχε, όπως απέτυχε και ο Χριστιανισμός.” Μου απαντάει πολύ σοφά. “Μη λες ότι ο κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός απέτυχε, γιατί ό άνθρωπος απέτυχε.” Είχε άδικο; Ο άνθρωπος απέτυχε διότι δεν κατάφερε να τιθασεύσει το εγώ του και να το μετουσιώσει σε εμείς.
"google ad"
Αγώνας της Κρήτης Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία. Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.
