Ο “Σήφης” πρέπει να πάει «σπίτι του». Και σπίτι του δεν είναι η Κρήτη

Δεν γίνεται να μη σεβαστείς τον κροκόδειλο. Από όλα τα ζώα που πάτησαν ποτέ στη Γη, παραμένει απαράλλαχτος εδώ και διακόσια εκατομμύρια χρόνια – την ίδια στιγμή που το 99% όλων των άλλων ειδών που βρέθηκαν στο προσκήνιο της ζωής έχει ήδη εξαφανιστεί.

Δεν γίνεται να μη βγάλεις το καπέλο στον Σήφη. Τον κροκόδειλο του Νείλου που από το περασμένο καλοκαίρι κυκλοφορεί ανεξέλεγκτος στη λίμνη των Ποταμών, μέσα στην καταπράσινη κοιλάδα του Αμαρίου, 25 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ρεθύμνου. Φάντης – άφαντος, έχει καταφέρει να ξεφύγει από τέσσερις οργανωμένες απόπειρες σύλληψής του, πλωτές παγίδες, δίχτυα, αλλοδαπούς «κροκοδειλάκηδες», παράτολμους ερπετολόγους και τρελαμένους Κρητικούς.

Είναι αδύνατον να μην πεις μια κουβέντα και γι’ αυτούς. Οι «ξένοι» ξελογιάζονται με το πάθος τους για γεμάτη ζωή και προμελετημένη ελαφρότητα. Ως Κρητικός, μπορώ όμως να πω και κάτι παραπάνω: στην «υπόθεση Σήφης» έχουν μόνο τη μισή εικόνα. Κάποιος πρέπει να συμπληρώσει την άλλη μισή…
Το προπερασμένο Σαββατοκύριακο βρέθηκα στη λίμνη, ακολουθώντας ένα κλιμάκιο της ΕΔΚΕ (www.edke.gr) με επικεφαλής τον πρόεδρό της Γιάννη Μπάτσα. Μαζί με τον βιολόγο Ηλία Στραχίνη και τους κτηνιάτρους Φιλήμονα Διαμαντή, Αζμάνη Παναγιώτη και Καραΐσκο Θανάση «θα πιάναμε τον Σήφη». Θα προσπαθούσαμε τουλάχιστον, γιατί σ’ αυτές τις επιχειρήσεις χρειάζεσαι, εκτός από οργάνωση, χρόνο και τύχη. Τα δύο τελευταία μάς έλειψαν…

Τον είδαμε όμως. Και με το που τον είδαμε, μας είδαν! Και παρά το γεγονός ότι βρεθήκαμε εκεί με την άδεια της δασάρχη Χαράς Καριολάκη και την αρωγή των ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση της λίμνης και τη λειτουργία του φράγματος, άρχισαν τα όργανα. Τοπικά κανάλια έστειλαν link και ελικοπτεράκια για να μας κινηματογραφήσουν, περίεργοι προσπαθούσαν να ψαρέψουν πληροφορίες, ένας αντιδήμαρχος έβγαλε διάγγελμα «εκ μέρους του ρεθυμνιώτικου λαού» να μην πειράξουμε τον Σήφη και η παραφιλολογία ξαναφούντωσε: «Αφού δεν έχει πειράξει κανέναν!» «τι θέλουν οι ξένοι με τον κροκόδειλό μας;».

Και η πραγματικότητα στα αζήτητα

Ο Σήφης είναι κροκόδειλος του Νείλου. Μόλις ενηλικιωθεί, θα περάσει τα πέντε μέτρα και τα χίλια κιλά. Τότε είναι που μπορεί να επεκτείνει το διαιτολόγιό του και πέρα από τα πουλερικά της λίμνης. Μιας λίμνης αφύλακτης, που υπερχειλίζει ελεγχόμενα πάνω από το φράγμα και μπορεί να τον στείλει τσουλήθρα μέχρι το Ρέθυμνο.

Ο Σήφης είναι ένα ζώο σε λάθος οικοσύστημα. Γι’ αυτό δεν έχει πέσει σε χειμερία νάρκη. Γι’ αυτό δεν αποκλείεται να παρουσιάσει παρθενογένεση (αν δεν είναι Σήφης, αλλά Ιωσηφίνα) και να γεννήσει γονιμοποιημένα αυγά. Ασε που, ακολουθώντας το παράδειγμα του πρώην «αφεντικού» του, ο επόμενος ερασιτέχνης κροκοδειλάκιας θα «λευτερώσει» άλλο ένα ερπετό στη λίμνη νομίζοντας ότι το ευεργετεί… Και τότε ο Σήφης θα γίνει, από τουριστική ατραξιόν, στόχος. Γιατί έτσι ξεδιπλώνεται τυπικά η άγνοια: ξεκινάει από την κωμωδία και καταλήγει στο δράμα. Οι 2.000 νεκροί στην άσφαλτο κάθε χρόνο λένε πολλά γι’ αυτήν τη νοοτροπία που μας κατατρύχει. Ο Σήφης πρέπει να πάει «σπίτι του». Και σπίτι του δεν είναι η Κρήτη.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΡΑΤΖΕΣΚΑΚΗΣ

kathimerini.gr