Σε σχετικό κείμενο που ανέρτησε στην σελίδα του εγχειρήματος αναφέρει:
Ολοκληρώθηκε χτες το όλο εγχείρημα, όπως έγινε η ενημέρωση, στις 17:45 περίπου στα Χανιά μετά από 14 μέρες και 18 ώρες περίπου.
Ήταν ένα γεγονός περιπέτειας που περιελάμβανε τρέξιμο και περπάτημα, διανυχτερεύσεις σε φυσικά τοπία και καμιά χρήση μεταφορικού μέσου. Ένα εγχείρημα σε κατάσταση αυτόνομης κίνησης σε μεγάλο βαθμό αφού δεν υπήρχε ομάδα συνοδός-υποστήριξης.
Όλα τα σημεία στόχοι που είχαν οριστεί από πριν επιτεύχθηκαν, όλες οι διελεύσεις από τις ψηλότερες κορυφές της Κρήτης συν κάτι περισσότερο (θα αναφερθώ σε όλη τη διαδρομή τις επόμενες μέρες).
Το γεγονός δεν ήταν απλά “αθλητικό” . Ήταν ένα γεγονός στα πλαίσια των αγώνων για την προάσπιση των φυσικών τοπίων και των ζώων. Ειδικά κατά στο νέο νομοσχέδιο του κράτους.
Έγιναν αναρτήσεις πανό που φωτογραφήθηκαν κ ελπίζω το εγχείρημα να πήρε ένα κάποιο χρώμα αντίστασης στα σχέδια των επενδυτών κ της εξουσίας γενικότερα.
Ας αναφερθώ κ στον θάνατο του 27χρονου ακτιβιστή πριν 3 μέρες στο Βόλο σαν συνέπεια από ξυλοδαρμό αστυνομικών σε διαδήλωση περιβαλλοντικών ζητηματων. Άνθρωποι αντιστέκονται κ χάνουν τη ζωή τους για τη Γη.
Οι τελευταίες μέρες του εγχειρήματος ήταν ιδιαίτερες και αναρτώ μερικά στιγμιότυπα.
Κυριακή απόγευμα φεύγω από Αγία Ρουμέλη μετά από διέλευση στις κορυφές Γκίγκιλος κ Βολακιάς – και μετά διάσχιση του φαραγγιού Σαμαριάς. Διανυχτερευση στην απολύτως απομονωμένη παραλία Δόματα. Το πρωί κατευθύνομαι προς Σούγια με λίγες προμήθειες -γεγονός που με ζορίσει ψυχολογικά.
Φτάνω στη Σούγια στις 12 το μεσημέρι …αφού τρώω κάτι κατευθύνομαι προς Παλαιοχωρα από μονοπάτι… περνάω από αρχαίους οικισμούς κ εντυπωσιακές παραλίες κ λόφους…
Από Παλαιοχωρα φευγω προς Ελαφονίσι που φτάνω στις 20:50… τρώω κάτι και ξεκινάω προς τα πίσω από τα ίδια… εντυπωσιακή εμπειρία … άλλη αίσθηση την νύχτα… τοπία σημαδεμένα από γεγονότα της αρχαιότητας… όπως πεσμένοι κίονες κ κεραμικά στο χώμα… περνάω από παλαιοχωρα στις 2 κ συνεχίζω το μονοπάτι προς Σούγια.. περνάω από Λισό με καλή αίσθηση κ ενέργεια τρέχω μέχρι κοντά στη Σούγια κ ξαπλώνω στο φαράγγι στις 5:30 ξημέρωμα.
Στις 9 το πρωί αφου τρώω κάτι ξεκινάω την διάσχιση του φαραγγιού Αγίας Ειρήνης -οι πληροφορίες έλεγαν για νερό αλλά δεν είχε- έφτασα στο οροπέδιο Ομαλού περνώντας μυνωικά μονοπάτια και κάπου στις 15:00 είμαι στην είσοδο του φαραγγιού Σαμαριάς όπου υπάρχει ένα mini market -από εκεί σκόπευα να πάρω προμήθειες για να βγάλω τα Λευκά Όρη και μέχρι το τέλος… το καταστημα ήταν κλειστό.
Το γεγονός αυτό μου προκάλεσε άγχος και αναστάτωση του ρυθμού μου, ήμουν αρκετά κουρασμένος στο “πουθενά”.
Για καλή μου τύχη πεζοπόροι μου είπαν πως το καταφύγιο Καλλέργη είναι ανοιχτό ενώ είχα πληροφοριθεί πως κανονικά δεν θα ήταν. Φτάνω στου Καλλέργη και ευτυχώς γεύματίζω εκεί.
Ο καιρός είχε κλείσει αλλά ο υπεύθυνος του καταφυγίου Χριστόφορος με καθησυχάσε λέγοντας μου ότι είναι παροδικό κ ότι συμβαίνει συχνά τα καλοκαίρια. Φεύγω προς Πάχνες στις 17:00 με μισό κιλό λευκό ψωμί απο τον Χριστόφορο και 3 λίτρα νερό… ή διαδρομή καλύπτεται σε περίπου 8 ώρες από ορειβάτες.
Φτάνω στο σημείο Ρουσσιές στις 22:30 όπου κ διανυχτερεύω – τρώω αμαγείρευτα νουτλς που άφησαν άλλοι διαβάτες στο σημείο. Στις 9:30 το πρωί ολοληρώνεται η τρίτη διέλευση από τις Πάχνες και πορευόμαι για να βγω από το πιο μυστήριο βουνο που βρέθηκα πότε -προς Χανιά.
Στέλνοντας μηνύματα αντίστασης σε όλη την Ελλάδα