Άλλο ένα σχολείο κινδυνεύει με οριστικό κλείσιμο. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ν. Χανίων το Δημοτικό Σχολείο Βατόλακκου υποβαθμίστηκε σε μονοθέσιο και κινδυνεύει με οριστικό κλείσιμο εξαιτίας προκαταλήψεων και ανορθολογικών αντιλήψεων.
Αναφέρεται σχετικά σε ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα:
Το Δημοτικό Σχολείο στο Βατόλακκο υποβαθμίστηκε σε μονοθέσιο και κινδυνεύει με οριστικό κλείσιμο εξαιτίας της απαράδεκτης και ανεύθυνης στάσης τοπικών παραγόντων. Η φυγή και μετεγγραφή περισσότερων από τους μισούς μαθητές στο όμορο δημοτικό σχολείο στη μέση της σχολικής χρονιάς δεν οφείλεται στο ότι «δεν γινόταν μάθημα» όπως ισχυρίζονται μερικοί, αλλά στις από καιρό εκπεφρασμένες προθέσεις ορισμένων προκειμένου να κλείσει το σχολείο.
Υπήρξε μια διαρκής προσπάθεια υπονόμευσης και αμφισβήτησης του έργου των εκπαιδευτικών, βασισμένη όχι σε επιστημονικές και παιδαγωγικές απόψεις αλλά σε υποθέσεις, προκαταλήψεις και ανορθολογικές αντιλήψεις. Αν και το πρόγραμμα που εφάρμοζαν οι συναδέλφισσες είχε και έχει την έγκριση επιστημονικών και εκπαιδευτικών στελεχών, σε μια συγκεκριμένη μερίδα γονέων επικράτησαν φοβίες και ανασφάλειες, οι οποίες υποδαυλίζονταν από παρεμβάσεις εξωσχολικών παραγόντων σε συγκεντρώσεις «καφενείου».
Μπορεί η περίπτωση του Βατόλακκου να αποτελεί ένα ακραίο γεγονός, όμως το τελευταίο διάστημα παρατηρούνται φαινόμενα παρέμβασης γονέων σε σχολεία (εντός και εκτός σχολικών αιθουσών) που ξεπερνούν τα όρια δικαιοδοσίας τους. Ορισμένοι γονείς «εισβάλλουν» με ανεπίτρεπτο τρόπο στη σχολική ζωή, προσπαθώντας να την καθορίσουν σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις, φοβίες και ανασφάλειες. Γίνονται με αυτό τον τρόπο χείριστο παράδειγμα διαμόρφωσης σχέσεων με τους εκπαιδευτικούς και με το σχολείο των παιδιών τους.
Τα φαινόμενα αυτά δεν πέφτουν από τον ουρανό. Είναι προϊόν των πολιτικών επιλογών όλων των ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας, που υποβαθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευση, ενώ την ίδια ώρα ενοχοποιούν τους εκπαιδευτικούς γι’ αυτό. Το υπουργείο προσπαθεί να πατήσει στα δεινά που έχουν συσσωρεύσει τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων σε χιλιάδες ανθρώπους, για να δικαιολογήσει την πολιτική της αξιολόγησης – διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης. Το παράδειγμα του Βατόλακκου δείχνει, σε μικρογραφία, αλλά με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πόσο καταστροφική μπορεί να αποδειχθεί η εμπλοκή των δήμων και των γονέων στη διαδικασία του προγραμματισμού και της αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου (δηλαδή στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας), καθώς η εμπλοκή τους θα γίνεται με μη παιδαγωγικά- επιστημονικά κριτήρια.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η σχέση συνεργασίας και κατανόησης μεταξύ σχολείου- εκπαιδευτικού και γονέων είναι πολύτιμη τόσο για την ένταξη του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον όσο και για την ομαλή εξέλιξή του στη σχολική ζωή και την προσέγγιση της γνώσης. Θα πρέπει, όμως, να γίνει απόλυτα σαφές ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι μια πολυσύνθετη διαδικασία, που απαιτεί επιστημονική γνώση και προσέγγιση. Δεν αποτελεί μια απλή εμπειρική υπόθεση. Δεν είναι, επίσης, μια μονοσήμαντη και δογματική διαδικασία, καθώς υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εναλλακτικές προσεγγίσεις, όπως και τρόποι μάθησης. Είναι μια διαδικασία, η οποία εξελίσσεται και αλλάζει ανταποκρινόμενη τόσο σε νέα επιστημονικά δεδομένα όσο και στη συλλογική και ατομική διδακτική εμπειρία. Η εφαρμογή των παιδαγωγικών δεδομένων σε ένα οργανωμένο και καθολικό εκπαιδευτικό σύστημα απαιτεί την ύπαρξη ενός αυστηρά εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού.
Θα πρέπει να γίνει σεβαστό ότι και οι εκπαιδευτικοί έχουν τις δικές τους ιδεολογικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, για τις οποίες δεν είναι υποχρεωμένοι να δίνουν αναφορά σε κανένα πέρα από τη συνείδησή τους. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα πολιτικό, αυτοδιοικητικό, «πολιτιστικό» ή τοπικό παράγοντα να μας επιστρέψει πίσω στις εποχές των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων. Αντιλήψεις που βασίζονται σε ιδεολογική επίδειξη «τσαμπουκά», όπως : «θα διώξουμε το δάσκαλο, γιατί δεν ταιριάζει στα γούστα μας», «θα διώξουμε τις δασκάλες γιατί είναι άθεες», «δεν θα μας πουν οι δάσκαλοι πώς θα λειτουργήσουμε το σχολείο του χωριού μας», όχι μόνο μας γυρίζουν πολλές δεκαετίες πίσω αλλά, σε τελική ανάλυση, βλάπτουν τα ίδια τα παιδιά.
Γνωρίζουμε ότι η φτώχεια, η ανεργία, η ολοένα και μειούμενη πρόσβαση σε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες, σε υγεία, παιδεία κλπ έχουν δημιουργήσει απελπισία και θυμό σε χιλιάδες ανθρώπους. Όμως, δεν είναι επιτρεπτό να ξεσπούν πάνω σε αυτούς που με τη δουλειά τους έχουν κρατήσει όρθια τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Σε ανθρώπους που έχουν στηρίξει με το μόχθο τους το δικαίωμα όλων των παιδιών στο αγαθό της γνώσης. Η εκπαίδευση των παιδιών μας είναι μια ιδιαίτερα ευαίσθητη διαδικασία, που δεν μπορεί να βασίζεται σε συμπεριφορές «ταύρου εν υαλοπωλείο».
Ο Σύλλογός μας υπεράσπισε και θα εξακολουθήσει να υπερασπίζει τα ολιγοθέσια σχολεία της επαρχίας. Στο παρελθόν δώσαμε αγώνες απέναντι στην καταστροφική μανία της Διαμαντοπούλου αλλά και των τοπικών αρχών υπερασπιζόμενοι τα σχολεία στα Καμισιανά, το Σέμπρωνα, τα Ροδοπού, αλλά και πρόσφατα στο Σφακοπηγάδι, στην Αγυιά κλπ. Διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ, που οι προτάσεις τους διαπνέονται από τις πιο βαθιές νεοφιλελεύθερες ιδέες, ασκούν πιέσεις για το κλείσιμο των ολιγοθέσιων. Την ίδια στιγμή η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αν και διατείνεται ότι θέλει να τα διατηρήσει, τα υποβαθμίζει συνεχώς. Διατηρεί το νόμο που επιτρέπει τις μετεγγραφές από τα ολιγοθέσια προς τα πολυθέσια σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Αποχαρακτηρίζει σχολεία από δυσπρόσιτα (Κάντανος, Έλος) προκειμένου να τα κλείσει. Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι περικοπές και οι ελλείψεις προσωπικού έχουν υποβαθμίσει τα πολυθέσια σχολεία της πόλης διαμορφώνοντας πληθωρικά τμήματα και απίστευτες ελλείψεις σε προσωπικό, ιδιαίτερα στην ειδική αγωγή. Ο προϊστάμενος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στα Χανιά εφαρμόζει στο ακέραιο αυτές τις πολιτικές. Επιχειρεί διαρκώς να καλύψει τα κενά με τους υπάρχοντες εκπαιδευτικούς, για να μην ζητήσει επιπλέον προσωπικό από το υπουργείο και πιέζει ώστε οι ανάγκες να καλύπτονται με υπερεργασία από το υπάρχον προσωπικό. Στα πλαίσια αυτής της αντιμετώπισης απομάκρυνε και τη μία εκπαιδευτικό από το ΔΣ του Βατόλακκου.
Υπερασπιζόμαστε τα σχολειά μας. Πολυθέσια και ολιγοθέσια. Ιδιαίτερα τα σχολεία στα χωριά θωρούμε ότι είναι ζωή για τα χωριά και την επαρχία. Δεν αποδεχόμαστε μύθους ότι μοιραία τα παιδιά των χωριών έχουν κατώτερη εκπαίδευση. Είναι η λιτότητα και οι περικοπές που αποδυναμώνουν τα σχολεία των χωριών και όχι η γεωγραφία. Θα εξακολουθήσουμε να τα υπερασπιζόμαστε, ζητώντας την αναβάθμισή τους, σε υλικοτεχνική υποδομή, χρηματοδότηση, τη στελέχωση των ολοήμερων τμημάτων τους, την τοποθέτηση σε αυτά εκπαιδευτικών «ειδικοτήτων», υποδομές για την υποδοχή εκπαιδευτικών κλπ. Αυτό τον αγώνα δεν μπορούμε να το δώσουμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε στο πλευρό μας τις τοπικές κοινωνίες.
Η θέση τους είναι δίπλα στον εκπαιδευτικό και όχι απέναντί του. Στον αγώνα ενάντια στις περικοπές και τα κλεισίματα, για προσλήψεις, χρηματοδότηση, παιδαγωγική ελευθερία.
