Ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Χανίων λέει “ΟΧΙ” στη μετατροπή των κτηρίων του Πολυτεχνείου Κρήτης στο λόφο Καστέλλι σε ξενοδοχεία

Ένας από τους κατεξοχήν αρμόδιους φορείς, ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Χανίων, με σημερινή του ανακοίνωση στέκεται απέναντι στην απόφαση του Πολυτεχνείου Κρήτης να μετατρέψει σε ξενοδοχεία τα ιστορικά κτίρια στο Λόφο Καστέλι.

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα και υποχρέωση του Ιδρύματος να αξιοποιεί τα περιουσιακά του στοιχεία με τον καλύτερο τρόπο, να βελτιώνει τη λειτουργία του και να σχεδιάζει το μέλλον του. Όμως, δεν είναι αποδεκτό να μετατρέψει σε άλλη μια ξενοδοχειακή επιχείρηση αυτό το ιδιαίτερο σύνολο κτηρίων και ελεύθερου χώρου στην ευαίσθητη και ιστορική αυτή θέση, με αποκλειστικό κριτήριο το ύψος των εσόδων του, στο πλαίσιο μιας επιχειρηματικής λογικής βέβαιου και άμεσου κέρδους.»

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση:

Στο Καστέλλι Χανίων, στην εμβληματική κορυφή του λόφου που δεσπόζει στον ενετικό λιμένα, με πλήθος σημαντικών μνημείων διαχρονικής κατοίκησης της παλιάς πόλης, βρίσκονται τα κτήρια των παλιών Στρατώνων και Φυλακών, το υπό κατάληψη (από το 2004) πρώην Στρατηγείο της V Μεραρχίας και η “πλατεία” στην οποία έχουν πρόσβαση τα κτήρια. Αυτό το προνομιούχο συγκρότημα έχει έκταση 3.650 τ.μ. και από το 1985 αποτελεί ένα από τα ακίνητα που διαθέτει το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά.

Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, η διαδικασία αποκατάστασης και αξιοποίησης των κτηρίων και της πλατείας, άρχισε πριν από δύο τουλάχιστον χρόνια, με απόφαση της Συγκλήτου, όταν οι Στρατώνες και οι Φυλακές έπαψαν να στεγάζουν την Πρυτανεία και τη Διοίκηση του Ιδρύματος. Πριν από λίγες μέρες ανακοινώθηκε η 25ετής μίσθωσή τους σε ιδιωτική εταιρεία, για να τα διαμορφώσει σε πολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα!

Όμως, η παλιά πόλη των Χανίων, στον ιστορικό πυρήνα της οποίας βρίσκεται το μοναδικό αυτό σύνολο, τα τελευταία χρόνια εκπέμπει σήμα κινδύνου, ακριβώς επειδή η καλπάζουσα τουριστικοποίηση τη μετατρέπει σε ένα απέραντο χώρο αναψυχής χωρίς μόνιμους κατοίκους, που αλλοιώνει την μνημειακή της ποιότητα, ακυρώνει τη βιώσιμη εξέλιξή της και υποθηκεύει το μέλλον της (σε περίπτωση αιφνίδιας μείωσης του πλήθους των επισκεπτών).

Είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα και υποχρέωση του Ιδρύματος να αξιοποιεί τα περιουσιακά του στοιχεία με τον καλύτερο τρόπο, να βελτιώνει τη λειτουργία του και να σχεδιάζει το μέλλον του. Όμως, δεν είναι αποδεκτό να μετατρέψει σε άλλη μια ξενοδοχειακή επιχείρηση αυτό το ιδιαίτερο σύνολο κτηρίων και ελεύθερου χώρου στην ευαίσθητη και ιστορική αυτή θέση, με αποκλειστικό κριτήριο το ύψος των εσόδων του, στο πλαίσιο μιας επιχειρηματικής λογικής βέβαιου και άμεσου κέρδους. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες του Ιδρύματος και την επιλογή του να αναπτύξει όλες τις δραστηριότητές του (και τις φοιτητικές κατοικίες) στο campus του Ακρωτηρίου, δε δικαιολογείται αυτή η εύκολη προσφυγή στην τουριστικοποίηση.

Πιστεύουμε ότι ο τρόπος αξιοποίησης του συγκροτήματος οφείλει να υπηρετεί πρωτίστως την αποστολή του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, να αναβαθμίζει τη σχέση του με την τοπική κοινωνία (αντί να προκαλεί ανησυχία και ένταση), να προωθεί τη συνεννόηση με τους φοιτητές του (και όχι την αντιπαράθεση, ιδιαίτερα της Σχολής Αρχιτεκτόνων που μελετούν την εξέλιξη της πόλης) και τέλος, να συμβάλει στη βιώσιμη εξέλιξη του χώρου που το φιλοξενεί.

Το μοναδικό αυτό σύνολο της παλιάς πόλης πρέπει να αποκατασταθεί και να αποκτήσει νέες χρήσεις που θα εναρμονίζονται πλήρως με τον ιστορικό του χαρακτήρα, τις ανάγκες της πόλης και τις μνήμες των πολιτών. Η “πλατεία” πρέπει να ανακτήσει τον δημόσιο χαρακτήρα της και να είναι προσιτή σε όλους τους πολίτες. Θεωρούμε εντελώς αποπροσανατολιστικό το επιχείρημα ότι όποιος αρνείται την αξιοποίησή του σαν ξενοδοχείο πολυτελείας υποστηρίζει -άμεσα ή έμεσα- την παραμονή της συλλογικότητας “Roza Nera” σε αυτό.