Ο τραγέλαφος να ζεις σε μια χώρα όπου η κυβέρνηση του “νόμου και της τάξης” ψηφίζει νόμο ώστε να διασφαλίσει ότι δε θα εφαρμοστεί ο νόμος

Στην Ελλάδα, αν είσαι ισχυρός και τραμπουκίζεις μπορείς να κάνεις ότι θέλεις.

Αν κάποιοι ενοχλούνται από την εικόνα των μαυροπουκαμισάδων τραμπούκων που καταδυναστεύουν τις ζωές στα χωριά και πράττουν σα να είναι υπεράνω νόμου, ας κοιτάξουν και λίγο από πάνω τους, εκεί που ισχυροί επιχειρηματίες κάνουν ότι θέλουν με κυβερνήσεις που έχουν εκλεγεί με την ψήφο του ελληνικού λαού να υποχωρούν μέσα σε λίγες ώρες μετά τις απειλές που εκστομίζουν εκπρόσωποί τους, απειλές που αν τις εκστόμιζε κάποιος άλλος άνθρωπος θα είχε υπάρξει παρέμβαση εισαγγελέα.

Γιατί τι άλλο μπορούμε να πούμε με όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες; Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις απολαμβάνει μίας σπάνιας στήριξης από μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού (ελέω μνημονίων και αποτυχίας ΣΥΡΙΖΑ), υποχωρεί όταν μία ομάδα που είναι πιθανό να έχει παρανομήσει, διατρέχει τον κίνδυνο να εφαρμοστεί ο νόμος ο οποίος προστάζει τον υποβιβασμό της ομάδας.

Είναι η ίδια κυβέρνηση που εκλέχθηκε με το δόγμα “νόμος και τάξη” που έσπευσε να εφαρμόσει στα κεφάλια διαμαρτυρόμενων πολιτών, φοιτητών και καταληψιών. Λες και οι καταλήψεις είναι το πρόβλημα στη χώρα μας. Λες και γι’ αυτό έχουμε δέκα χρόνια κρίση και βαθιά λιτότητα και οι μισοί κάτοικοι της χώρας δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Και όταν αυτός ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί από την ανάποδη, όταν ο νόμος έρχεται να εφαρμοστεί για κάποιον ισχυρό αυτή η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες υποχωρούν.

Αλλά αυτή τη φορά η υποχώρηση γίνεται μπροστά σε ξεκάθαρες απειλές και απειλή ανταρσίας στο εσωτερικό του κόμματος.

Και τι κάνει η κυβέρνηση του “νόμου και της τάξης”; Μα αποφασίζει να δημιουργήσει νέο νόμο που θα διασφαλίζει ότι δε θα εφαρμοστεί ο νόμος.

Είναι τραγέλαφος. Στη χώρα μας δεν υπάρχει πολιτική, ούτε δεξιά ούτε αριστερή. Η μόνη πολιτική που εφαρμόζεται είναι αυτή που υπακούει σε συμφέροντα. Το μόνο δίκαιο είναι το δίκαιο του ισχυρού. Σε αυτό που χρειάζονται αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Σα το Ζαγοράκη…

 

"google ad"