Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών η 25-11

Γράφει η Ιωάννα Μελάκη
Δημοσιογράφος Κοινωνικού Ρεπορτάζ

Σήμερα Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών…έτσι έχει καθιερωθεί. Εγώ θα ήθελα ,θα την προτιμούσα να ήταν Παγκόσμια ημέρα κατά της βίας του ανθρώπου, του αδύναμου ανθρώπου, είτε γυναίκα ,είτε παιδί, είτε άνδρας είναι .. είτε ακόμα σαν Χώρα. Θέμα επίκαιρο και ουσίας για την Πατρίδα μας , που νοιώθει σαν να είναι μια μικρή βαρκούλα, σε πελώρια κύματα ,που στόχο έχουν να την πάνε ποιο μακριά στο πέλαγος να την αφανίσουν .Οφείλουμε όμως όταν μιλάμε για βιασμό να προσδιορίσουμε το υποκείμενο επί του οποίου ασκείται ο εξαναγκασμός “..Έτσι το θέλω εγώ” σαν άτομο , σαν κοινωνία ,σαν ΄Εθνος κάποιος θέλει να επιβάλλει το δικό του θέλω με την βία.Σήμερα στην Χώρα μας όλοι εμείς νοιώθουμε έντονη την βία, από πολύπλευρα επίπεδα.Μας έρχεται από πολλές κατευθύνσεις, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς προγραματισμό. Εδώ οφείλουμε να φανούμε δυνατοί ως πολίτες, αλλά και ως κοινωνικοποιημένοι άνθρωποι.Να αντισταθούμε και να φωνάξουμε “αντέχουμε”Δεν πρέπει να μας δουν αδύναμους, οφείλουμε να υπερβάλλουμε την φύση και να μας δουν δυνατούς. Γιατί η αδυναμία η σωματική αλλά και η πνευματική δεν κάνει διάκριση.
Η κάθε μορφής βία (σωματική, ψυχική, συναισθηματική) φέρνει πόνο, πόνο βαθύ, που λίγοι είναι εκείνοι που στην ζωή τους δεν τον έχουν βιώσει, αλλά και θα πρέπει να περάσουμε και σαυτούς το μήνυμα ότι μπορούμε να δώσουμε την μάχη της αντοχής.
Ουσίας το θέμα μας είναι η Παγκόσμια ημέρα της βίας κατά των γυναικών, εκεί οφείλουμε να το εστιάσουμε και να θέσουμε το ερώτημα :¨Αλήθεια σήμερα η γυναίκα εισπράττει βία;
Η απάντηση είναι ναι:¨Και δεν εννοούμε μόνο την σωματική, εννοούμε κάθε μορφή βίας.Ακόμα και η οικονομική ύφεση, η ανέχεια η ανεργία που πλήττουν πολλές Χώρες σήμερα , αλλά και την Πατρίδα μας έχουν γένος θηλυκού.
Βία στην γυναίκα, ως αδύναμη σωματικά οντότητα ,συνήθως τις περισσότερες φορές, εκεί το προσδιορίζουμε, διότι έχουμε τον άνδρα αφέντη, να μη συζητά, αλλά συνήθως να προσπαθεί να επικρατήσει, μα ξυλοδαρμό, λεκτική και συναισθηματική βία ,στους γύρω του.Αυτό πρέπει να σταματήσει, είτε από τον ίδιο είτε από το περιβάλλον..παίρνουμε βία όταν είμαστε δεκτικοί στην βία.Μας περνούν ενοχές, και εμείς νομίζουμε ότι είμαστε ένοχοι…

Όλοι ονειρευόμαστε μια νέα εποχή, με εικόνα τον άνθρωπο, εντός και εκτός από αυτόν, εντός για να ξέρει ακριβώς αυτό ,ότι οφείλει να “γεμίσει” πρώτα ο ίδιος  καλλιεργώντας  το πνεύμα του με γνώση και την ψυχή με συναισθήματα και ερχόμενος έξω από το δικό του εγώ ,να προσφέρει  στο περιβάλλον του στην κοινωνία ως άνθρωπος που ξεχωρίζει για όλα αυτά από τα άλλα όντα.

Σήμερα σε πολλές χώρες  όπως και στην Χώρα μας ,οι γυναίκες ,έχουν κάνει τον αγώνα τους, η βία  υπάρχει  αλλά είναι λιγότερη , τόσο στο κορμί τους όσο και στην ψυχή τους..καλό και πρέπον  είναι η γυναίκα μέσα από την συλλογικότητα των Φορέων που της στέκονται να την αφανίσει, τότε πλέον δεν θα μιλάμε για “βία των γυναικών” αλλά αποδοχή του ανθρώπου από τον άνθρωπο, για κοινούς αγώνες, για ισοκατανομή των κάθε λογής βαρών ,για ευτυχία!!!