επιμέλεια κειμένου: Ειρηναίος Μαράκης
Οι κρουνοί της εργατικής αντίστασης άνοιξαν ξανά διάπλατα.
Όσο κι αν άνοιξαν και οι κρουνοί της βροχής, η Πανεργατική της Τρίτης 7 Φλεβάρη έστειλε βροντερά το μήνυμα: το νέο Μνημόνιο που τόσο συστηματικά μαγειρεύουν οι δυο Τρόικες, ντόπια και διεθνής, δεν θα περάσει. Οι εργάτες έχουν τη δύναμη να το τσακίσουν.
Τα ψέματα της «διαπραγμάτευσης» φτάνουν στο τέρμα τους. Όσα κροκοδείλια δάκρυα κι αν χύνουν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ότι τάχα αγωνίζονται να εξασφαλίσουν 130 δις από την Τρόικα ώστε να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις, στην πραγματικότητα αγωνίζονται για να επιβάλουν τη σφαγή των μισθών, την περιβόητη «εσωτερική υποτίμηση» στο βωμό της σωτηρίας του ευρώ. Διαβάστε στη διπλανή σελίδα μέχρι πού έχει φτάσει αυτή η απάτη για να στήσουν ένα μηχανισμό αυτόματης λεηλασίας από τους τραπεζίτες.
Όμως όσο πιο πολύ προχωράνε τις μεθοδεύσεις τους, τόσο πιο πολύ ξεσκεπάζονται και οικονομικά και πολιτικά. Όσο πιο σκληρά γίνονται τα μνημόνια που υπογράφουν, τόσο πιο πολύ γίνεται αδύνατη η εφαρμογή τους.
Η σφαγή των μισθών, που είναι η καρδιά του νέου μνημόνιου, είναι μια επίθεση που την έχει ξεκινήσει ήδη ο κάθε Μάνεσης στην επιχείρησή του. Αλλού αφήνοντας τους εργαζόμενους απλήρωτους, αλλού με τον εκβιασμό της «εκ περιτροπής εργασίας», αλλού με τις «ατομικές συμβάσεις», οι καπιταλιστές στην Ελλάδα δεν περίμεναν την Τρόικα για να τους συμβουλέψει, όσα ψέματα κι αν αραδιάζει ο Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ περί «κοινωνικών εταίρων που διαφωνούν με τη συνταγή».
Στην πράξη, η εργατική αντίσταση σε αυτή τη βαρβαρότητα είχε ήδη ξεκινήσει σαν «αντάρτικο» με τους αγώνες στη Χαλυβουργία, στην Ιντρακόμ, στον Άλτερ, στην Ελευθεροτυπία και σε τόσες άλλες επιχειρήσεις που έχουν γίνει πρώτα ονόματα στην επικαιρότητα χάρη στους αγώνες των εργατών εκεί. Τώρα έρχεται η ώρα αυτό το «αντάρτικο» να γενικευτεί, να γίνει πανεργατικό κύμα και να τους τινάξει στον αέρα. Είναι η ώρα να γίνει «της Χαλυβουργίας» παντού και να συντονιστεί πανεργατικά.
Επιτροπές αγώνα
Τη στιγμή που ο Παπαδήμος στέλνει στη Βουλή αυτό το θανατερό μνημόνιο, οι εργάτες σε κάθε χώρο δουλειάς γυρνώντας από την Πανεργατική της Τρίτης πρέπει να βάλουν μπροστά ένα διπλό βήμα. Παντού συγκροτούμε επιτροπές αγώνα και διεκδικούμε να γίνουν συνελεύσεις που να αποφασίσουν απεργίες διαρκείας ενάντια στις περικοπές μισθών, τα κλεισίματα και τις απολύσεις. Και ταυτόχρονα απαιτούμε από τις Ομοσπονδίες, τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να δώσουν πανεργατική συνέχεια με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες για να μην ψηφιστεί και να μείνει στα χαρτιά η συμφωνία Παπαδήμου-Τρόικας.
Ήδη μια σειρά χώροι προχωράνε προς τα εκεί. Στα Νοσοκομεία, στην Εκπαίδευση, στους Δήμους υπάρχουν χώροι που βάζουν μπροστά να συντονιστούν σε αυτή την κατεύθυνση. Το ίδιο τα εργοστάσια που αντιστέκονται. Στα Υπουργεία οι αγωνιστές δίνουν μάχη για να ξαναπιάσουν το νήμα των καταλήψεων του περασμένου Οκτώβρη. Τότε, η 28η Οκτωβρίου είχε γίνει το Βατερλό του Παπανδρέου. Τώρα, ένα κύμα πανεργατικής αντίστασης διαρκείας με τέτοιους συντονισμούς από τα κάτω στο κέντρο του μπορεί να ξαποστείλει και τις δυο τρόικες μαζί.
Τα ίδια τα επιτελεία της Μέρκελ και του Σαρκοζί ομολογούν ότι οι εργατικοί αγώνες στην Ελλάδα έχουν τη δύναμη να μπλοκάρουν τις αποφάσεις τους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο βάζουν πλώρη να φτιάξουν το «ειδικό ταμείο» που θα κρατάει τα λεφτά και θα τα δίνει κατευθείαν στους «ομολογιούχους». Νομίζουν ότι έτσι θα στερήσουν τη δυνατότητα από τους αγώνες μας να πιέζουν την κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Αν η Χαλυβουργία αντέχει τρεις μήνες στο ηρωικό ΟΧΙ κόντρα στον Μάνεση, όλοι μαζί πανεργατικά μπορούμε να στείλουμε στον αγύριστο όποιον νομίζει ότι θα δουλεύουμε με κομμένους ή απλήρωτους μισθούς για να εξασφαλίσουμε τους τόκους και τη «σταθερότητα» των τραπεζών τους. Αυτός είναι ο δρόμος της νίκης και της ανατροπής.
(από την εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη, τεύχος 1006, http://ergatiki.gr/)
"google ad"
