Παππούδες και γιαγιάδες μιλούν για την αγάπη που παίρνουν από τα εγγόνια τους – «Έκλαιγα από ευγνωμοσύνη»

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες υποστηρίζουν τα εγγόνια τους με πολλούς τρόπους, είτε βοηθώντας τα να μεγαλώνουν, είτε διδάσκοντάς τους νέες δεξιότητες, είτε δείχνοντας ενδιαφέρον για τα χόμπι τους, είτε παρέχοντας συμβουλές όταν χρειάζονται καθοδήγηση. Αλλά δεν είναι μια σχέση μονόπλευρη – τα εγγόνια εμπλουτίζουν τη ζωή των παππούδων και των γιαγιάδων τους με μικρούς και μεγάλους τρόπους, επίσης.

«Δύο από τα εγγόνια μου ζουν 150 μίλια μακριά. Όταν πάμε να τα επισκεφτούμε, στέκονται μπροστά στο παράθυρο και χοροπηδούν πάνω κάτω από ενθουσιασμό. Λιώνει η καρδιά μου κάθε φορά»

Παππούδες και γιαγιάδες, μίλησαν στην ιστοσελίδα Huffpost και ανέφεραν μια συνήθεια των εγγονιών τους που τους κάνει πραγματικά χαρούμενους.

«Να παίξει Pokémon»

«Η εγγονή μου μου ζήτησε να την αφήσω να με ηχογραφήσει να τραγουδάω τα νανουρίσματα που της τραγουδούσα για να τα έχει για τα παιδιά της». – Ruth G.

«Με είδε να βγαίνω από το τμήμα αφίξεων του αεροδρομίου και έτρεξε ολοταχώς προς το μέρος μου, ενώ φώναζε «Γιαγιά!» με όλη του τη δύναμη. Η καρδιά μου ήταν τόσο γεμάτη»

«Είχα μια πολύ σοβαρή πτώση ενώ βρισκόμουν εκτός χώρας. Μετά από δύο χειρουργικές επεμβάσεις, πήρα μια πτήση για την πατρίδα μου και νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο. Η εγγονή μου ζήτησε από τη δασκάλα της αν όλοι στην τάξη μπορούσαν να υπογράψουν την κάρτα ανάρρωσης που έφτιαξε για μένα. Έκλαιγα από ευγνωμοσύνη για μέρες επειδή είχα ένα τόσο σκεπτόμενο, στοργικό παιδί στη ζωή μου». – Paula B.

«Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης επίσκεψης, ο 7χρονος εγγονός μου μου είπε ότι δεν νοσταλγεί ποτέ το σπίτι του όταν μένει μαζί μας, επειδή το σπίτι μας είναι σαν το σπίτι του. Είπε επίσης ότι ένιωσε θλίψη επειδή δεν ήθελε πραγματικά να πάει σπίτι του, αλλά συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να δει τους γονείς του και να παίξει Pokémon» – Nan Wise

«Όταν ο σύζυγός μου ήταν βαριά άρρωστος και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, η πανέμορφη 15χρονη εγγονή μας ήρθε και έμεινε μαζί μου, ώστε να μπορεί να είναι εκεί για να βλέπει τον παππού της και να με βοηθάει». – Lynn H.

«Δεν μιλάς»

«Δύο από τα εγγόνια μου ζουν 150 μίλια μακριά. Όταν πάμε να τα επισκεφτούμε, στέκονται μπροστά στο παράθυρο και χοροπηδούν πάνω κάτω από ενθουσιασμό. Λιώνει η καρδιά μου κάθε φορά! Ένα άλλο εγγονάκι μου, που είναι 5 ετών, μου είπε πρόσφατα ότι «με αγαπάει από τα βάθη της καρδιάς της». – Sue O.

«Όταν ο γλυκός μου εγγονός είχε πνευμονία, η μαμά του μου είπε ότι έκλαιγε γιατί ήθελε τη γιαγιά του». – Gail H.

«Με είδε να βγαίνω από το τμήμα αφίξεων του αεροδρομίου και έτρεξε ολοταχώς προς το μέρος μου, ενώ φώναζε «Γιαγιά!» με όλη του τη δύναμη. Η καρδιά μου ήταν τόσο γεμάτη». – Janet R.

«Η μικρή μου εγγονή και εγώ κάναμε μαζί μια εργασία χειροτεχνίας και μου είπε: «Δεν μιλάς». Της είπα, «Ω, εντάξει, για τι θέλεις να μιλήσουμε;». Είπε: «Δεν με νοιάζει, απλά μου αρέσει να σε ακούω να μιλάς!». Έμεινα άναυδη. Ήταν περίπου 5 ετών τότε. Έτσι της είπα τα πάντα για το ταξίδι που είχα κάνει στο Boone της Βόρειας Καρολίνας και πόσο μου άρεσε εκεί πάνω!». – Elizabeth P.

«Η 14χρονη εγγονή μου έμαθε μόνη της να πλέκει βελονάκι και τώρα μας αρέσει να μοιραζόμαστε σχέδια και ιδέες. Είναι πολύ διασκεδαστικό να έχουμε ένα κοινό χόμπι». – Laurie M.

«Ο 13χρονος εγγονός μου με υποδέχεται πάντα με μια μεγάλη αγκαλιά και μου λέει ότι με αγαπάει. Αν οι φίλοι του κάνουν κάποιο σχόλιο, λέει πάντα: «Δεν αγαπάς τη γιαγιά σου;». – MaryEllen G.

*Με πληροφορίες από: Huffpost | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Cocoon