Ανακοίνωση της Παρέμβασης Εκπαιδευτικών για τη Ρήξη και την Ανατροπή ενόψει των εκλογών για ανάδειξη νέου ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων:
Εγκώμιο στη μάθηση
[…] Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.»
[Μπέρτολτ Μπρεχτ – Εγκώμιο στη μάθηση]
Οι φετινές εκλογές για την ανάδειξη του νέου ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων θα διεξαχθούν σε μια συγκυρία που χαρακτηρίζεται αφενός από την αποσυσπείρωση στις διαδικασίες βάσης του σωματείου και αφετέρου από την απογοήτευση όσων είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον πάλαι ποτέ “κινηματικό” ΣΥΡΙΖΑ. Ο τελευταίος καλλιέργησε αυταπάτες για την εύκολη απαλλαγή του λαού από τον εφιάλτη των μνημονίων διαρκείας, για να καταλήξει να γίνει σήμερα ως κυβέρνηση “μια απ’ τα ίδια” εφαρμόζοντας απαρέγκλιτα τις απαιτήσεις των δανειστών. Η συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που από το 2009 υλοποιείται κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς “διεθνούς επιτροπείας” απειλεί στο πέρασμά της να καταστρέψει ολοκληρωτικά τις κατακτήσεις των εργαζομένων (σε μισθό, σύνταξη, ασφάλιση, κ.λπ.) ενός ολόκληρου αιώνα.
Ταυτόχρονα στον “αστερισμό” του 4ου μνημονίου το Δημόσιο Σχολείο φυτοζωεί, ιδιωτικοποιείται και παρακμάζει. Παράλληλα η συνεχής εντατικοποίηση που εισάγει η κουλτούρα της αξιολόγησης μας οδηγεί να επιφορτιζόμαστε ως εκπαιδευτικοί με ολοένα και περισσότερο εξωδιδακτικό έργο. Με μηδενικούς διορισμούς για όγδοη χρονιά επεκτείνεται η ελαστική εργασία των αναπληρωτών, γεγονός που ισοδυναμεί με την άρση της μονιμότητας. Κι ενώ το Υπουργείο διατυμπάνιζε ότι από τη αρχή της σχολικής χρονιάς τα σχολεία θα λειτουργούσαν κανονικά κι οι εκπαιδευτικοί θα βρίσκονταν όλοι στις θέσεις τους, ακόμη και τώρα προς το τέλος του τετραμήνου γίνεται λόγος για “φάσεις” πρόσληψης αναπληρωτών που δεν έχουν ολοκληρωθεί, αφού μέχρι και σήμερα είναι πάνω από 40 τα κενά σε σχολεία του ν. Χανίων ακόμα και σε μαθήματα των κατευθύνσεων, ιδιαίτερα στα επαρχιακά σχολεία (βλ. π.χ. Γυμνάσιο-Λύκειο Παλαιόχωρας).
Επιπρόσθετα η νέα δομή της ΤΕΕ σε συνδυασμό με τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, με την αλλαγή των ωρολογίων προγραμμάτων και τις διευρυμένες αλλαγές αναθέσεων, που έχει ως αποτέλεσμα στα Γυμνάσια να υπηρετούν συνάδελφοι που συμπληρώνουν ωράριο σε 3 και 4 σχολεία παράλληλα, με την κατάργηση της μείωσης του διδακτικού ωραρίου για τους υπεύθυνους εργαστηρίων Φυσικών Επιστημών και Πληροφορικής, με την καταστρατήγηση του δικαιώματος της ελεύθερης επιλογής της β’ ξένης γλώσσας στα Γυμνάσια και με πλήθος άλλων μέτρων, επιβαρύνει με παραπάνω απλήρωτη εργασία τους εκπαιδευτικούς, δημιουργεί νέες δεξαμενές “πλεοναζόντων” και φυσικά υποβαθμίζει την ποιότητα της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης. Ως εκπαιδευτικοί βιώνουμε πλέον μια καθημερινότητα δύσκολη, αφού οι μετακινήσεις πολλών μελών του ΣΔ, σπάνε τη συνοχή του Συλλόγου Διδασκόντων σαν οργάνου διοίκησης του σχολείου, δημιουργώντας προβλήματα όχι μόνο στη λειτουργία του σχολείου αλλά και στην ίδια την εκπαιδευτική-παιδαγωγική διαδικασία, μιας και αρκετοί από εμάς αναγκαζόμαστε να περιφερόμαστε από σχολείο σε σχολείο για να καλύψουμε ώρες στο διδακτικό μας ωράριο.
Σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η εργασιακή ανασφάλεια που προκύπτει από την αδιαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες του ΠΥΣΔΕ, όπως φάνηκε και από τη διαδικασία εκλογής διευθυντών (με επαναφορά της συνέντευξης του νόμου Διαμαντοπούλου), από τις παρατυπίες στην τοποθέτηση υποδιευθυντών, αλλά κυρίως από τις τοποθετήσεις και τις αποσπάσεις των συναδέλφων με τους αιρετούς στο ρόλο του “σιωπηλού μάρτυρα” σε όσα διαδραματίζονταν. Δεν είναι ανάγκη βέβαια να υπενθυμίζουμε ότι η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ ακολουθώντας το γνωστό μονοπάτι του διακηρυκτικού συνδικαλισμού άφησε τη διοίκηση να κάνει ανενόχλητη τη δουλειά της, μοιράζοντας εκ των υστέρων κάποια ψίχουλα παρηγοριάς σε όσους θίγονταν…
ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ, ΔΙΑΚΗΡΥΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
Όσον αφορά στην ΕΛΜΕ Χανίων, μετά τις εκλογές που έγιναν το Δεκέμβρη του 2015 το προεδρείο μειοψηφίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΝΑΡ + ΣΕΚ, που σαν οργανώσεις άλλοτε συνδικαλιστικά παρουσιάζονται χώρια κι άλλοτε μαζί με προφανή στόχο να ψαρεύουν ψήφους στα θολά νερά), έχει επιβάλει μια αντιδημοκρατική λειτουργία στις συνεδριάσεις του ΔΣ (βλ. συμμετοχή σε συνδιασκέψεις ή θεσμικά όργανα που ορίζονται να εκπροσωπούνται μόνο οι ίδιοι και οι “εντιμότατοι φίλοι” τους ή συναντήσεις με φορείς χωρίς να ενημερώνονται όλα τα μέλη του ΔΣ ή ανακοινώσεις κι αποφάσεις που συντάσσονται και αποστέλλονται εκ των υστέρων). Κι ενώ τα μέλη των οργανώσεων που συγκροτούν το προεδρείο (Ενωτική Πρωτοβουλία + Πρωτοβουλία-Παρέμβαση) παριστάνουν τους κινηματικούς που “δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους”, κατά τεκμήριο κάνουν το ακριβώς αντίθετο: με αναβολές στις συνεδριάσεις όταν προκύπτουν σοβαρά ζητήματα, καθυστερήσεις στην δημοσιοποίηση των αποφάσεων κωλυσιεργούν αφήνοντας τους εκπαιδευτικούς ακάλυπτους την κρίσιμη στιγμή. Συχνά με απίστευτο θράσος έρχονται να εγκολπωθούν εκ των υστέρων όποια κινηματική ενέργεια γίνεται από άλλες δυνάμεις ή ξεσπά αυθόρμητα από τα κάτω.
Όσον αφορά στις άλλες δυνάμεις που δρουν στο σωματείο, τα μεν ΣΥΝΕΚ υποτάσσουν το συνδικαλιστικό κίνημα στη λογική των “μικρών και ρεαλιστικών στόχων”, εντός του πλαισίου της κυβερνητικής πολιτικής. Παραποιούν και αλλάζουν αιτήματα του κλάδου π.χ. για τη μαθητεία και την αξιολόγηση, έτσι ώστε να παρουσιάζεται πως η κυβέρνηση υλοποιεί θέσεις του κλάδου. Η λεγόμενη ΑΟΚ δεν μπορεί πλέον να κρύψει τον δεξιόστροφο διοικητικό συντηρητισμό της. Αδιέξοδη, τέλος, είναι η τακτική του ΠΑΜΕ που έχει επιλέξει τον απομονωτισμό και την περιχαράκωση, στάση που προφανώς δε συμβάλλει στο ξεδίπλωμα μαζικών ενωτικών αγώνων με στόχο την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
Από την άλλη μεριά εμείς είμαστε ένα ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΧΗΜΑ χωρίς πολιτικές εξαρτήσεις, που σημαίνει ότι δεν μας ενδιαφέρει ένα συνδικάτο που απλώς θα “κάνει θόρυβο” και θα είναι διακηρυκτικά αγωνιστικό χωρίς αντίκρισμα, βγάζοντας μπροστά σε κανάλια, φιλικά έντυπα και δημοσιογράφους “επαναστατικές” κορώνες για το δίκαιο των εργαζομένων. Αντίθετα μας ενδιαφέρει ένα συνδικάτο που θα προχωρά τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά, βάζοντας τη διαχωριστική γραμμή με τις μνημονιακές πολιτικές αλλά και τη διοίκηση, οργανώνοντας το εκπαιδευτικό κίνημα, ώστε να είναι μαζικό και μαχητικό. Μας ενδιαφέρει ένα συνδικάτο που να μην είναι απομακρυσμένο από τον εργαζόμενο αλλά κομμάτι του, που να δημιουργεί διαύλους επικοινωνίας, να λειτουργεί ως χώρος έκφρασης και ζύμωσης κάθε ριζοσπαστικής πολιτικής πρότασης, ως χώρος ανταλλαγής απόψεων και χάραξης κοινής δυναμικής συνδικαλιστικής πορείας. Άλλωστε η πράξη έχει δείξει, πως όταν θέλουμε και δρούμε συλλογικά κι αγωνιστικά, οι στόχοι πραγματοποιούνται (βλ. αγωνιστική συμμετοχή κι ακύρωση των σεμιναρίων της ειδικής αγωγής από τους συναδέλφους την άνοιξη κι ας ήταν ανενημέρωτοι στην ΕΛΜΕ όπως είπαν το προηγούμενο βράδυ. Το ίδιο συνέβη και στις διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών των ΕΠΑΛ το 2013…).
| ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
|
ΛΕΜΕ ΟΧΙ: |
|
|