Περί εκπαίδευσης

Του Μανώλη Ντουντουνάκη *

Είναι κοινήπαραδοχή ότι ο πιο σίγουροςτρόπος να ξεφύγουμεμόνιμα από τη κρίση που ζει η κοινωνία μας πολλάχρόνιατώρα με αποκορύφωμα τη «πτώχευση» και τα «μνημόνια» είναι η επένδυση στην εκπαίδευση της νέαςγενιάς και στη παιδείαγενικότερα.

Λίγαχρόνια από της εφαρμογή της «αντιμεταρρύθμισης» Διαμαντόπουλου – Αρβανιτοπουλου στα Πανεπιστήμια η κατάσταση είναι τραγική και επιβεβαιωνόμαστεόλοιεμείς που λέγαμε ότι η ΑνωτάτηΠαιδείανοσείβαθύτατααλλά το φάρμακο – νόμοςΔιαμαντόπουλου – ήτανακατάλληλο. Χρειάζεταιεπειγόντως ένα ριζικάαναμορφωμένο, νέο θεσμικόπλαίσιο για τα Πανεπιστήμιαπου θα λύνειακαμψίες, δυσλειτουργίες, θα χτυπά τη διαφθορά και τη συναλλαγή και θα απελευθερώνει το ΕλληνικόΠανεπιστήμιο, απογειώνοντας το, ώστε να είναι αρωγός και στη παραγωγικήανασυγκρότηση της χώρας, με πλήρηαξιοποίηση του υψηλούστάθμηςανθρώπινουδυναμικού της χώρας,.

Είναι γεγονός ότι παρότιυπάρχουν αρκετά αξιόλογες μονάδες στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, το Πανεπιστήμιο πάσχει από έλλειψη συνεργασιών και συντονισμού, ενιαίαθεώρηση των πραγμάτων, πλαίσιοαρχών και κανόνων, ενώ είναι υπαρκτές και συχνάπλειοψηφικές οι δυνάμεις που επιμένουν, με ιδιοτέλεια, στην οπισθοδρόμηση, στη συντήρηση, και στην εξυπηρέτησηπελατειακώνσυμφερόντων.Ενώ για παράδειγμα στη Γερμανία τα Πολυτεχνεία σε οκτώ (8) χρόνια απονέμουν στους άριστους φοιτητές, Διδακτορικό Δίπλωμα εγνωσμένης άξιας και αναγνωσιμότητας, στα Ελληνικά Πανεπιστήμιο, επιμένουν να δίνουν Μ.Δ.Ε. άγνωστης αναγνωσιμότητας, σε μηχανικούς μετά από οκτώ (8) ή ακόμα και δέκα (10)  χρόνια σπουδών, και αυτό το λέμεπρόοδο και μεταπτυχιακέςσπουδές στην Ελλάδα. Επικαλύψεις ύλης μαθημάτων, περιττά εργαστήρια, άκριτη μεταφορά ξένων προγραμμάτων σπουδών και βιβλίων, πληθώρα αναφορών – προόδων και πρότζεκτ σε κάθε μάθημα – ένα κακέκτυπο αντίγραφο του αμερικανικού συστήματος – που αλλοιώνουν το χαρακτήρα του Πανεπιστήμιου. Βασικόςστόχος των Πανεπιστήμιων είναι το «ακόνισμα» μυαλών και η παροχή των βασικώνγνώσεων της κάθε επιστήμης. Αντίθεταδίνεταιυπερβολικήέμφαση στις τεχνικέςλεπτομέρειες, σε γνώσεις με ημερομηνίαλήξης, κάτι σαν σεμινάριοεπιμόρφωσης και πιστοποιητικόκατάρτισης, ΙΕΚοποιηση δηλαδή των Πανεπιστημίων.

Επίσης αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε τη συνεχή υποβάθμιση του επίπεδου των νεοεισερχομένων φοιτητών, που είναι η γενιά των «ιδιαίτερων μαθημάτων», των έτοιμων γνώσεων – συνταγών, της αποστήθισης εκθέσεων ιδεών κλπ.

Αντίθετα, προβάλλονται υπερβολικά, τα λίγα καλά νέα που πάντα συνέβαιναν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Πάντα κάποιοι φοιτητές μας διαπρέπουν στο εξωτερικό σε μεταπτυχιακές σπουδές, πάντα κάποιοι μεμονωμένοι ερευνητές μας έφερναν σπουδαία ερευνητικά αποτελέσματα. Μήπως όμως και το ALBAπχ, βγάζει κάποιους πολύ καλούς αποφοίτους; Δυστυχώς όμως το Ελληνικό Πανεπιστήμιο συνεχίζει να αδιαφορεί για το μέσο απόφοιτο που θα ζητήσει απλά δουλειά σε επιχείρηση.

Απαιτείται ουσιαστική ανανέωση του διδακτικού προσωπικού με επιστήμονες, κυρίως, από το εξωτερικό, υψηλού και εγνωσμένου κύρους, με ουσιαστική διαφοροποίηση του τρόπου επιλογής και εξέλιξης του διδακτικού προσωπικού, και ενίσχυσητης κινητικότητας μεταξύ των πανεπιστήμιων.Σήμερα όλοι προάγονται, όλοι κρίνονται ικανοί, όλα είναι τέλεια…

Είναι πια κοινόμυστικό ότι στη σημερινήΕλλάδα από τους πτυχιούχους μας θα βρουν δουλειάκυρίως τα καλάπαιδιά της «αστικής»τάξης και οι πολύ καλοίφοιτητές. Σε αυτή τη πραγματικότηταφαντάζει,παράταιρο και ειρωνικό,οποιαδήποτεαναφορά σε ανοικτήπρόσβαση στα Πανεπιστήμια, όπως υπόσχεται,μελλοντικά, ο κ. Υπουργός.

Αν και δεν προέρχομαι από το χώρος της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιαςεκπαίδευσης, κανείς πια δεν αναφέρεται, καν, στους δραματικάχαμηλούςδείκτες για τις δημόσιεςδαπάνες  για την πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμιαεκπαίδευση, ως κύριααίτια των προβλημάτων, και της σημερινής επιφανειακής μόρφωσης των νέων πάρα τις υψηλές ιδιωτικές δαπάνες των Ελλήνων για τη μόρφωση των παιδιών τους.

Σε αυτό το περιβάλλον η σημερινή – κίβδηλα αυτοπροσδιοριζομενη ως «κυβέρνηση της αριστεράς», άπλα παρατηρεί τα γεγονότα , προωθεί μικρές – ασήμαντες αλλαγές , και συνάπτει πελατειακές σχέσεις με όλες τις ομάδες συμφερόντων που δρουν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, σε βάρος της ποιότητας του Πανεπιστήμιου. Η κυβέρνησησήμεραεκπροσωπεί το παλιό, τη συντήρηση το κατεστημένο, το σύστημα, την αδράνεια , εν τελεί, το να μην αλλάξουμετίποτα, αρκεί να είμαστεεμείς«οι αριστεροί», «οι κάλοι»,νομείς της εξουσίας. Όμως η χώρα δε μπορεί να περιμένει άλλο. Απαιτούνταιεπειγόντωςαλλαγές και μεταρρυθμίσεις με αριστερόπροφίλ και σε αντίθετηκατεύθυνση από αυτό που επιβάλλουν οι νεοφιλελεύθερεςπολιτικές των  δανειστών και της Ε.Ε. Χρειάζονται άλλοι άνθρωποι με γνώση, μερακι και πάθος, μα πάνω από όλα, άλλες πολιτικές από τους ηγέτες αυτής της χώρας.

* τ. Πρόεδρος ΠΟΣΕΕΔΙΠ ΑΕΙ

"google ad"