Πνευματικό Ημερολόγιο (Σημειώσεις για τον 21ο αιώνα): TOMAΣ ΜΑΝ

Επιμέλεια: Στρατής Παπαμανουσάκης

ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ – THOMAS MANN
(Λύμπεκ 1875 – Ζυρίχη 1955)

Ο μεγαλύτερος γερμανός συγγραφέας του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, σύμβολο του γερμανικού επαμφoτερισμού πνεύματος και δράσης, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας 1929. Ταξίδεψε στην Ιταλία, Γαλλία, Ελβετία και Αμερική, απαισιόδοξος στη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Γουλιέλμου, αισιόδοξος την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και παραζαλισμένος και εξόριστος κατά την εποχή του Γ΄ Ράιχ. Aριστοκρατικός στο λόγο του, εμφανίζει την εσωτερική σύγκρουση νατουραλιστών και αισθητικών, δημιουργώντας μια γέφυρα ανάμεσά τους, ως άμυνα των ηθικών και πνευματικών αξιών απέναντι στις αρνήσεις της εποχής του. Στα μυθιστορήματά του στοχάζεται γύρω από τη φύση του δυτικού πολιτισμού, εξετάζει τα στοιχεία που τον υπονομεύουν, αλλά και τα πνευματικά επιτεύγματά του και θίγει τα ζητήματα έρωτα και θανάτου, σκέψης και πραγματικότητας, καλλιτέχνη και κοινωνίας.

Έργα: Οι Μπρούτενμπρουκς (1901), Βασιλική υψηλότης (1903), Τόνιο Κραίγκερ (1903), Τριστάν (1903), Φιορέντσα (1904), Ο θάνατος στη Βενετία (1913), Η Λότε στη Βαϊμάρη (1918), Παρατηρήσεις ενός όχι πολιτικά διατεθειμένου (1918), Η Γερμανική Δημοκρατία (1922), Γκαίτε και Τολστόι (1923), Το μαγικό βουνό (1924), Μάριος και Μάγος (1929), Φαντασία γύρω από τον Γκαίτε (1933), Ο Ιωσήφ και οι αδελφοί του (1933-1943), Το πρόβλημα της ελευθερίας (1937), Άκου Γερμανία (1943), Ο δόκτωρ Φάουστους (1947), Ο εκλεκτός (1951), Εξομολογήσεις του αγύρτη Φέλιξ Κρουλ (1954), Ο μαύρος κύκνος (1954).

Βιβλιογραφία: [Έκδ. Hans Bürgin, Gesammelte Werke, Frankfurt am Main (1960-1974), 13 τόμ.], Henry Hatfield, Thomas Mann, 1962, G. Lucas, Essays on Thomas Mann, 1965, Hans Bürgin, Thomas Mann, A chronicle of his life, 1969, T.E. Apter, Thomas Mann The Devil’s advocate, 1979, Donald Prater, Thomas Mann, A life, 1995, Hermann Kurzke, Thomas Mann, Life as a work of art, 2002, Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου (άρθρ. Γ.Α.Τ.), Βικιπαίδεια.

Κινηματογράφος: Πεθαίνοντας στη Βενετία, Λουκίνο Βισκόντο, 1971, (Ντερκ Μπόγκαρτ).

ΚΕΙΜΕΝΑ: ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ, ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ