Όταν η υποτέλεια γίνεται εθνική πολιτική: Πώς τα κατάφερε ο Μητσοτάκης να βάλει απεναντι και τους Ρώσους, και οι Ουκρανοί να υμνούν τον Ερντογάν

Μπορεί ο Ερντογάν να μην επέβαλλε κυρώσεις στη Ρωσία, όμως αυτό καμία επίπτωση δεν είχε. Σε σχετική ερώτηση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος των ΗΠΑ ανέφερε ότι όλοι οι σύμμαχοι αγωνίζονται για να δοθεί μία λύση δίχως να κάνει καμία αναφορα στην Τουρκία.

Και όχι μόνο δεν υπήρχαν αντιδράσεις, αλλά ο Ζελένσκι, ο πρόεδρος της Ουκρανίας έπλεξε και τον ύμνο του Ερντογάν που δεν επέβαλλε κυρώσεις στη Ρωσια.

Ο Ουκρανός πρόεδρος σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «έχω πολύ καλή σχέση με τον πρόεδρο Ερντογάν. Βοήθησε όταν μας πουλήσανε τα drones και με άλλους ανθρώπους που είχε βοηθήσει ο πρόεδρος Ερντογάν. Πολιτικά έχει κάνει προσπάθειες για να καταλάβει την κατάσταση ο πρόεδρος της Ρωσίας».

Και η Ελλάδα;

Η Ελλάδα υποτελής και μικρή, δίχως να την υπολογίζει κανείς, ακολούθησε τις ΗΠΑ και τους συμμάχους.

Με απόφαση που πήρε προσωπικά ο Μητσοτάκης, δίχως καμία διαβούλευση με τα άλλα κόμματα, λες και δεν βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικές συνθήκες, αποφάσισε να εμπλακεί στον πόλεμο.

Η μικρή Ελλαδα του Μητσοτάκη, η Ελλάδα των ψευδαισθήσεων, αποφάσισε τη συμπόρευση, την υπακοή, την υποτέλεια. Αποφάσισε για ακόμη μια φορά να μην έχει τη δική της φωνή με την ελπίδα ότι επιτέλους οι σύμμαχοι θα αναγνωρίσουν την αξία της από την ένταση και τη διάρκεια της υπακοής, ότι επειδή είναι υπάκοη τώρα θα πρέπει να γίνει και σεβαστή και να επιβραβευτεί, λες και ποτέ οι ισχυροί σέβονται τους υποτελείς.

Κι άραγε, τι θα γίνει όταν τελειώσει ο πόλεμος; Η Τουρκία θα βγει ενισχυμένη αφού αναγνωρίζεται ο κρίσιμος ρόλος της έχοντας κατορθώσει να τα έχει καλά και με τους Ρώσους και τους Ουκρανούς/Αμερικάνους ενώ η Ελλάδα θα έχει δεθεί ακόμη πιο ισχυρά στα δεσμά των ΗΠΑ και θα έχει χαλάσει σε τεράστιο βαθμό τη σχέση με τη Ρωσία, που ασκεί μεγάλη επιρροή σε χώρες που η Ελλάδα έχει ισχυρά συμφέροντα, όπως η Αίγυπτος και η Λιβύη.

Αυτά συμβαίνουν όταν η εθνική πολιτική είναι μια πολιτική υποτέλειας…

"google ad"