Ποιοι επιδιώκουν την Ελλάδα- «failed state».

Του Θέμη Τζήμα

Νοσοκομεία χωρίς βασικά υλικά. Ασθενείς χωρίς φάρμακα. Ασφαλισμένοι χωρίς παροχές ή με ελάχιστες. Ασφαλιστικά ταμεία που αγκομαχούν να επιβιώσουν, δημόσια ταμεία άδεια. Παιδεία που γίνεται ολοένα πιο ταξική και δεν καλύπτει τις ανάγκες των μαθητών. Γενικευμένη ανασφάλεια, εγκληματικότητα και φασιστικές συμμορίες που μαχαιρώνουν όποιον δεν τους γεμίζει το μάτι.

Γενικότερα, βασικές κρατικές υποδομές φθίνουν, κλονίζονται και δείχνουν να οδεύουν σε κατάρρευση, αφού περάσαμε από 20 χρόνια κυριαρχίας του “εκσυγχρονισμού” και της “μεταρρύθμισης”, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη ρηχή και αντιδραστική εκδοχή τους. Δόθηκαν μεγάλες μάχες για να πουληθούν κοψοχρονιά τα ασημικά του δημοσίου σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες του ξένου και ντόπιου παρασιτικού κεφαλαίου. Πέτυχαν διάφοροι “ταγοί” των παραπάνω ιδεολογημάτων να γίνουν τα πουλέν της διαπλοκής. Κυριάρχησε στην “ισχυρή” Ελλάδα ο μονόδρομοο της παγκόσμιας συνταγής της φούσκας και του φτηνού χρήματος. Η μεταρρύθμιση εσχάτως ταυτίστηκε με μερικές χιλιάδες ακόμα ταξιτζήδες στις μεγάλες πόλεις και με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Έπεσε όλο το βαρός τα τελευταία τρία χρόνια στη δημοσιονομική περιστολή μέσα από την ανιστόρητη και καταστροφική πρακτική “πρώτα σταθεροποίηση και μετά ανάπτυξη”. Φορτώθηκαν όλες οι ενοχές για τα τεκταινόμενα σήμερα, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, ειδικά από ανθρώπους που ευνοήθηκαν τα μέγιστα τότε και από τη γνωστή εκδικητική, ηττημένη πολιτικά δεξιά.

Και μετά από όλα αυτά τα ταμεία είναι πιο άδεια από ποτέ, τη “στάση πληρωμών” του κράτους την έχει διαδεχθεί κατ’ ουσίαν η στάση λειτουργίας του κράτους σε κρισίμους τομείς και ο παρασιτισμός ενισχύεται μέρα με τη μέρα, τόσο στα υψηλά επίπεδα, όσο και στα μεσαία: από τους τραπεζίτες που αφού κερδοσκόπησαν εις βάρος του δημοσίου παίρνουν ζεστό χρήμα που δανείζεται το ελληνικό δημόσιο και κρατούν τον έλεγχο στα “μαγαζιά” τους,  μέχρι τους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής που επιδιώκουν να υποκαταστήσουν την αστυνομία στους δρόμους της Αθήνας.

Δεν πρόκειται μόνο για κραυγαλέα ανικανότητα συγκεκριμένων λειτουργών.Όχι, πρόκειται κατά βάση για συντεταγμένο σχέδιο: ένα ορισμένο τμήμα του κατεστημένου, το κυρίαρχο, θέλει και επιδιώκει η χώρα να οδηγηθεί στην κατάρρευση. Μια κατάρρευση που δεν μπορεί να αποτρέψει, εν μέρει την επιδιώκει κιόλας γιατί ελπίζει να κερδίσει ακόμα περισσότερο από αυτήν και που θέλει να τη χρεώσει στην αριστερά εν γένει. Όχι μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος σήμερα των επιθέσεων. Θέλει συνολικά να “κάψει” τη δημοκρατική παράταξη και την αριστερά. Γι’ αυτό άλλωστε τέτοιο μένος από τη διαπλοκή ενάντια και στον όντως σοσιαλιστικό χώρο- αυτόν που με άλλους όρους θα προσδιορίζαμε ως αριστερό ΠΑΣΟΚ.

Επιδιώκει το κατεστημένο να ταυτιστεί η αριστερά και η δημοκρατική παράταξη με μια εθνική καταστροφή. Γι’ αυτό και βλέπουμε το πρωτοφανές: για τις συνέπειες της συγκεκριμένης στρατηγικής που οδήγησε πρώτα στη χρεωκοπία και τώρα στην κατάρρευση δε φταίνε αυτοί που επέλεξαν και υλοποίησαν την εν λόγω στρατηγική αλλά εκείνοι που διαφώνησαν και αντιτάχτηκαν. Για ό,τι έγινε μέχρι τώρα δεν ευθύνονται αυτοί που τα έκαναν αλλά οι επόμενοι που ίσως έλθουν στην κυβέρνηση. Είναι “αξιόπιστος” αυτός που εγνωσμένα απέτυχε να βγάλει τη χώρα από την κρίση και αναξιόπιστος εκείνος που προτάσσει άλλο δρόμο από τον εγνωσμένα αποτυχημένο.

Το κατεστημένο της χώρας, σπεκουλάροντας πάνω στο φόβο και στην τρομοκράτηση του λαού φωνάζει με τα φερέφωνά του ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα. Επιπλέον, με την πρακτική του προωθεί αυτά τα “πολύ χειρότερα”, την κατάρρευση για την οποία δήθεν προειδοποιεί. Κανείς δε θέτει τόσο συχνά το ζήτημα της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ βάσει της ψήφου στις 17 Ιούνη και την προοπτική μιας επακόλουθης κατάρρευσης, όσο οι “υπεύθυνες” μνημονιακές δυνάμεις, εντείνοντας φυσικά έτσι το φαύλο κύκλο μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Παράλληλα προσφέρουν απλόχερα “ματιές” και “γεύσεις” από αυτό το μέλλον. Άλλωστε, όλα τα προαναφερθέντα επιτελούν από τη μια τον τρομοκρατικό τους ρόλο και από την άλλη ετοιμάζουν τη διαμόρφωση ή επέκταση παρασιτικών επιχειρηματικών δράσεων: πλήρως ιδιωτική υγεία, παιδεία, ασφάλεια και ασφάλιση είναι μερικές από τις “αγορές” που η κρίση θα ανοίξει. Το αν στην πορεία θα ισοπεδωθεί και η ελληνική κοινωνία, ε τόσο το καλύτερο.

Κοινώς, ετοιμάζουν μια Ελλάδα – failed state, δηλαδή ένα μη λειτουργικό κράτος. Δε θα είναι φυσικά Σομαλία. Θα είναι μια βαλκανική εκδοχή.

Όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα αποσύνθεσης και κατάρρευσης της ευρωζώνης που δείχνει έτοιμη να ριχτεί στην επανάληψη όλων των ιστορικών λαθών, που οδήγησαν την Ευρώπη δύο φορές στον 20ο αιώνα σε αιματοχυσία.

Η αριστερά, ο προοδευτικός κόσμος οφείλει να ετοιμαστεί. Σήμερα περισσότερο από ποτές χρειαζόμαστε με κορμό την αριστερά μια κυβέρνηση λαϊκής ενότητας, με επιστράτευση προοδευτικών δυνάμεων όχι μόνο ή κυρίως στο κυβερνητικό επίπεδο αλλά και στο κοινωνικό επίπεδο βάσης. Ο λαός πρέπει να είναι ενήμερος ότι θα δεχτεί διαρκείς επιθέσεις από μέσα και από έξω, τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου. Κανένα σενάριο δεν είναι απίθανο. Το ευρώ μπορεί να μην υπάρχει ή να είναι τεμαχισμένο και να μη συμπεριλαμβάνει μια σειρά κρατών, μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα. Γι’ αυτό ο λαός πρέπει με ωριμότητα και αλληλεγγυή να αντέξει για ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα. Πρέπει να δομηθούν κινήματα αλληλεγύης, επιβίωσης αλλά και αυτοδιαχείρισης. Η κυβέρνηση που πρέπει να συγκροτηθεί είναι μια κυβέρνηση εξόδου από την κρίση, με κορμό τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός της όποιας κυβέρνησης λαϊκής ενότητας πρέπει να εμπεριέχει εναλλακτικά σχέδια διαχείρισης σεναρίων επιδείνωσης της κρίσης. Πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά για αυτά, για να σταματήσει η μοιραία άρνηση της πραγματικότητας. Είναι άλλο πράγμα να διεκδικείς την παραμονή στο ευρώ- πάντα υπό όρους, καθώς η άνευ όρων παραμονή μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική- και άλλο να μην ετοιμάζεσαι για ένα υπαρκτό ενδεχόμενο, που εν πολλοίς δεν εξαρτάται από εσένα. Πρέπει μια κυβέρνηση εξόδου από την κρίση να θέσει μέσα στην κρίση τα θεμέλια της παραγωγικής ανασυγκρότησης και του μετασχηματισμού του δημοσίου τομέα, με στόχους το ρυθμιστικό, κοινωφελή και αναπτυξιακό ρόλο. Να θέσει δηλαδή το στόχο για την Ελλάδα μετά την κρίση. Άμεσα, προλαβαίνοντας τον εξαιρετικά συμπυκνωμένο χρόνο. Και φυσικά πρέπει να αντιμετωπίσει τα σχέδια του κατεστημένου που θέλουν μια Ελλάδα σπαρασσόμενη και άρα ένα λαό έρμαιο κάθε φήμης και του εκφοβισμού. Υποταγμένο και πειθήνιο στις ανάγκες της κερδοσκοπίας.

Κοινώς, σύντροφοι ετοιμαστείτε. Να ετοιμαστούμε όλοι μας. Ο χρόνος είναι απελπιστικά λίγος και οι ανάγκες τεράστιες.

"google ad"