“Επηρμένος υπερδεξιός πομφόλυξ”: Διαφοροποίηση και Αντώνη Μπαλωμενάκη σχετικά με την επιλογή Πολύδωρα για τη θέση του προέδρου του ΕΣΡ

Ας πούμε ότι προς στιγμήν κάποιος «καταπίνει» την επιλογή Πολύδωρα αναλογιζόμενος την πολυπλοκότητα της κατάστασης που δημιουργήθηκε μετά την απόφαση του ΣΤΕ. Ότι βρίσκει έστω και προσωρινά χρήσιμο το να εκτεθεί κι άλλο η Ν.Δ. Στην περίπτωση που το στρατήγημα (;) πετύχει και ,μετά τις πιθανές υποχωρήσεις, Πρόεδρος του ΕΣΡ είναι αυτός ο επηρμένος υπερδεξιός πομφόλυξ, η ηθική ζημιά δεν θα είναι και μεγαλύτερη και διαρκέστερη;

Σε προηγούμενο κείμενό του με τίτλο “Ποιος αποσταθεροποιείται;” εκφράζει και τη θέση του για την απόφαση του Σ.τ.Ε. επισημαίνοντας ότι οι αποφάσεις του “σχεδόν ποτέ δεν πρόκειται για μονοσήμαντες κρίσεις. Άρα αναγκαίο είναι να περιμένουμε να διαβάσουμε ολόκληρο το κείμενο.”

Για να επισημάνει σε άλλο σημείο ότι:

“…ήμουν και είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ πεπεισμένος ότι το 15 παρ. 2 του Συντάγματος δίνει στο «Κράτος» την εξουσία αδειοδότησης και στο ΕΣΡ την εποπτεία και τον έλεγχο. Πώς με ποιά επιχειρήματα και ποιούς συλλογισμούς οι κ.κ. Ανώτατοι Δικαστικοί «ανέγνωσαν» διαφορετικά την συγκεκριμένη αυτή διάταξη, θα το μάθουμε προσεχώς.”

Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΕΤΑΙ;

Η απόφαση του ΣτΕ κακώς πυροδότησε όνειρα αποσταθεροποίησης της Κυβέρνησης. Προς το παρόν το μόνο που έχει αποσταθεροποιηθεί και μάλιστα ανεπανόρθωτα είναι το καθεστώς της χωρίς αντίτιμο χρήσης των συχνοτήτων.

Ένα καθεστώς που το ίδιο το ΣτΕ εδώ και πολλά χρόνια είχε με έμφαση χαρακτηρίσει «μη συνταγματικά ανεκτό » .

Μετά την απόφαση ΟΛΑ τα κανάλια ακόμη και όσα δεν πήραν μέρος στο διαγωνισμό εκπέμπουν χωρίς να διαθέτουν ούτε την «προσωρινή άδεια». 

Τι ήταν αυτή;

Μια εκτρωματική κατασκευή που «απαντούσε» στην έλλειψη νόμιμης λειτουργίας. Κάθε χρόνο για να καλύπτεται ο τύπος δινόταν μια προσωρινή άδεια «εν όψει τελικής ρυθμίσεως», που ποτέ δεν ερχόταν και οριζόταν ένα συμβολικό αντίτιμο που ποτέ δεν ζητήθηκε, πριν η σημερινή Κυβέρνηση ενεργοποιήσει στις αρχές αυτού του χρόνου την αξίωση του Δημοσίου για τα παρελθόντα έτη και να δημιουργήσει ένα πρόσθετο έσοδο 50 εκ.

Από Δευτέρα , λοιπόν, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να πληρώνουν όλοι για όσο διάστημα απαιτηθεί για να οργανωθεί και να διεξαχθεί ένας νέος διαγωνισμός . Αυτό επιβάλλουν η νομιμότητα , το κοινό περί δικαίου αίσθημα εν τέλει.

Στο επίπεδο της νομικής διάστασης της απόφασης:

Θυμίζω τα εξής (α) την παλιά καλή παροιμία ότι το αυτάκι του τσικαλιού μπαίνει εκεί που θέλει ο αγγειοπλάστης, (άρα όταν, ως Δικαστής, αντιμετωπίζεις ένα πεδίο προς δημιουργία νομολογίας υπάρχει εξαιρετικά μεγάλο περιθώριο για να υποστηρίξεις μια προ-κατασκευασμένη εκτίμηση/άποψη κλπ) και (β) ότι όποιος έχει έστω διαγώνια διαβάσει μια οποιαδήποτε απόφαση ΣτΕ ξέρει ότι σχεδόν ποτέ δεν πρόκειται για μονοσήμαντες κρίσεις. Άρα αναγκαίο είναι να περιμένουμε να διαβάσουμε ολόκληρο το κείμενο.

Προσωπικά ήμουν και είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ πεπεισμένος ότι το 15 παρ. 2 του Συντάγματος δίνει στο «Κράτος» την εξουσία αδειοδότησης και στο ΕΣΡ την εποπτεία και τον έλεγχο. Πώς με ποιά επιχειρήματα και ποιούς συλλογισμούς οι κ.κ. Ανώτατοι Δικαστικοί «ανέγνωσαν» διαφορετικά την συγκεκριμένη αυτή διάταξη, θα το μάθουμε προσεχώς.