Ποιος είναι o πατριδοκάπηλος που λέει στους αγρότες να βαράνε προσοχή; | Βίντεο

Του Σωτήρη Σιαμανδούρα

Έχει γίνει σάλος αυτές τις μέρες στα κοινωνικά δίκτυα με ένα βίντεο όπου εμφανίζεται ξυρισμένος κύριος να θυμάται την πατρίδα και να λέει σε χιλιάδες αγρότες να βαρέσουν προσοχή και να πουν τον εθνικό ύμνο. Και πράγματι λένε τον εθνικό ύμνο αλλά, ευτυχώς, δεν βαράνε προσοχή.

Ποιος είναι όμως ο κ. Γκό­ντιας που ζη­τά­ει από τους αγρό­τες να βα­ρέ­σουν προ­σο­χή;

Αέρας Νέας Υόρ­κης

Μας βοη­θά­ει σε αυτό συ­νέ­ντευ­ξη που πα­ρα­χώ­ρη­σε τον Οκτώ­βρη στους New York Times. [1]

Στη συ­νέ­ντευ­ξη πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται διά­φο­ρα γλα­φυ­ρά στοι­χεία που απο­σκο­πούν να δη­μιουρ­γή­σουν το κα­τάλ­λη­λο προ­φίλ. Είναι το λε­γό­με­νο story telling, που οι αμε­ρι­κα­νοί επι­κοι­νω­νιο­λό­γοι γνω­ρί­ζουν πολύ καλά. Έτσι το ρε­πορ­τάζ πε­ρι­λαμ­βά­νει μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κή πε­ρι­γρα­φή του τρό­που γέν­νη­σης και ανα­τρο­φής του κ. Γκό­ντια, ο οποί­ος πα­ρου­σιά­ζε­ται πε­ρί­που να φύ­τρω­σε από τη γη. Αυτό δεν δια­θέ­του­με στοι­χεία να το αμ­φι­σβη­τή­σου­με.

Αυτό που ίσως μπο­ρού­με να αμ­φι­σβη­τή­σου­με είναι την προ­σπά­θεια του κ. Γκό­ντια να καρ­πω­θεί την πο­λι­τι­κή υπε­ρα­ξία του «κι­νή­μα­τος της πα­τά­τας». Δεν γνω­ρί­ζου­με αν ο κ. Γκό­ντιας είχε ή δεν είχε σχέση με το κί­νη­μα της πα­τά­τας, όπως τόσοι και τόσοι πα­ρα­γω­γοί σε όλη τη χώρα. Γνω­ρί­ζου­με όμως ότι είναι λίγο δύ­σκο­λο να διεκ­δι­κή­σει την πα­τρό­τη­τα. Όχι μόνο γιατί είναι αστείο να διεκ­δι­κείς ατο­μι­κά την πα­τρό­τη­τα μιας συλ­λο­γι­κής προ­σπά­θειας, ενός ολό­κλη­ρου κι­νή­μα­τος στο οποίο συμ­με­τεί­χαν χι­λιά­δες πα­ρα­γω­γοί και κα­τα­να­λω­τές σε όλη τη χώρα, αλλά γιατί η πρώτη δια­νο­μή πα­τά­τας ορ­γα­νώ­θη­κε με πρω­το­βου­λία της Εθε­λο­ντι­κής Ομά­δας Δρά­σης Ν. Πιε­ρί­ας “Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ”, [2] μιας συλ­λο­γι­κό­τη­τας που δρα­στη­ριο­ποιεί­ται ήδη από το 2007, και όχι με πρω­το­βου­λία κά­ποιου πε­φω­τι­σμέ­νου ατό­μου.

Αυτά όμως είναι λε­πτο­μέ­ρειες. Με­γα­λύ­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον έχει κά­ποιο άλλο ση­μείο της συ­νέ­ντευ­ξης, το ση­μείο που πε­ρι­λαμ­βά­νει την πρό­τα­ση του κ. Γκό­ντια για το αγρο­τι­κό ζή­τη­μα.

Αχ πα­τρί­δα μου γλυ­κιά

Εκεί ο κ. Γκό­ντιας προ­τεί­νει να κο­πούν οι επι­δο­τή­σεις στους μι­κρούς δι­καιού­χους, όσους κα­λύ­πτουν λι­γό­τε­ρο από 70% του ει­σο­δή­μα­τός τους από την πα­ρα­γω­γή. Κάνει μά­λι­στα ένα πρό­χει­ρο υπο­λο­γι­σμό με βάση τον οποίο αυτό ση­μαί­νει να κο­πούν οι όποιες επι­δο­τή­σεις από 750.000 αγρό­τες, για να επαρ­κέ­σουν για τις υπό­λοι­πες 150.000.

Συ­νε­πώς, υπάρ­χουν πε­ρί­που 750.000 αγρό­τες που δεν χω­ρά­νε στην πα­τρί­δα του κ. Γκό­ντια.

Μπο­ρεί επί­σης να ανα­ρω­τη­θεί κα­νείς τί θα γίνει η γη τους και αν θα κα­τα­λή­ξει στις τρά­πε­ζες και τις πο­λυ­ε­θνι­κές. Εν­δε­χό­με­νο όχι και τόσο πα­τριω­τι­κό.

Αλλά τί είναι τότε η πα­τρί­δα μας; Μην είναι να βα­ρά­με προ­σο­χή και να τρα­γου­δά­με τον εθνι­κό ύμνο μαζί με αυ­τούς που θέ­λουν να μας πιουν κάθε φορά το αίμα;

Καλώς τα παι­διά με τα χρυσά αυγά

Ο κ. Γκό­ντιας δεν είναι παρά ένα πα­ρά­δειγ­μα. Τέ­τοιοι και χει­ρό­τε­ροι πα­τρι­δο­κά­πη­λοι που δου­λεύ­ουν για την τσέπη τους έχουν πλα­κώ­σει πολ­λοί στα μπλό­κα. Είναι οι ίδιοι που στή­νουν μα­νω­λά­δες. Όπου το θύμα είναι ο με­τα­νά­στης. Αλλά ταυ­τό­χρο­να θύμα τους είναι και ο αγρό­της που δεν είναι στη μαφία για να έχει τζά­μπα χέρια. Και είναι οι ίδιοι που στή­νουν μετά «Γρα­φεία Ευ­ρέ­σε­ως Ερ­γα­σί­ας», που δεν είναι παρά δου­λε­μπο­ρι­κά, με εξευ­τε­λι­στι­κές αμοι­βές για τους ίδιους αυ­τούς αγρό­τες, που είναι, φυ­σι­κά, από την Πα­τρί­δα μας. [4] Αυτό είναι μάλ­λον το μέλ­λον και για τους 750.000 αγρό­τες που θέλει να ξε­φορ­τω­θεί ο κ. Γκό­ντιας.

Ας τρα­γου­δή­σου­με λοι­πόν όλοι μαζί; Ήταν ένα μικρό κα­ρά­βι; Να φάμε ο ένας τον άλλον;

Αφού κά­λε­σε να ακου­στεί ο εθνι­κός ύμνος για να κα­λύ­ψει με το τα­ρα­τα­τζούμ την πρό­θε­σή του να κα­τα­στρέ­ψει 750.000 κόσμο συν τις οι­κο­γέ­νειες, ο κ. Γκό­ντιας φρό­ντι­σε να προ­σθέ­σει πόσο άντρας είναι κι αυτός κι οι φίλοι του, τόσο που ακόμα και οι γυ­ναί­κες τους είναι άντρες λέει. Έτσι κά­νουν οι άντρες κ. Γκό­ντια; Τρώει ο με­γά­λος τον μικρό;

Υπάρ­χει λύση για τη μι­κρο­με­σαία αγρο­τιά

Να απαλ­λα­γού­με από τα μνη­μό­νια και να χα­ρά­ξου­με δική μας αγρο­τι­κή πο­λι­τι­κή. Να βα­σι­στού­με στους συ­νε­ται­ρι­σμούς, πα­ρα­γω­γι­κούς και κα­τα­να­λω­τι­κούς, στον δρόμο που χα­ρά­ξα­με και με τους «Χωρίς Με­σά­ζο­ντες», να στη­ρί­ζου­με ο ένας τον άλλον και όχι να τον τρώμε. Να κά­νου­με αυτό που γι­νό­ταν πα­τρο­πα­ρά­δο­τα στα χωριά της ελ­λη­νι­κής υπαί­θρου, να καλ­λιερ­γή­σου­με τη γη από κοι­νού, δί­καια, ισό­τι­μα, δη­μο­κρα­τι­κά. Να σε­βα­στού­με τη γη και τον τόπο με την ομορ­φιά του και την ισορ­ρο­πία του, με μι­κρές πα­ρα­γω­γές, με το­πι­κούς σπό­ρους, με ποι­κι­λία και αν­θε­κτι­κό­τη­τα, χωρίς χη­μι­κά και καρ­κί­νους, χωρίς εξάρ­τη­ση από τις βιο­μη­χα­νί­ες λι­πα­σμά­των, χωρίς μο­νο­καλ­λιέρ­γιες που εξα­ντλούν τη γη. Να πά­ρου­με πίσω τη γη, μαζί με όλα τα υπό­λοι­πα που μας έχουν πάρει. Να μη ζή­σουν μόνο οι 150.000 και μετά το 1% των ισχυ­ρών του κό­σμου που θα τους έχει στο χέρι, που θα έχει κι εμάς στο ΄χερι, γιατί θα έχει την τροφή μας στο χέρι. Να ζή­σουν κι οι 900.000 κι ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ροι. Από τη γη της Εκ­κλη­σί­ας, από τη γη του Κρά­τους, από τη γη που ανή­κει σε αυ­τούς που την περ­πα­τούν και τη δου­λεύ­ουν και όχι σε αυ­τούς που την αγο­ρά­ζουν για ένα κομ­μά­τι ψωμί και την κοι­τά­νε στα χαρ­τιά τους σε κά­ποιο γρα­φείο στη Νέα Υόρκη.

Υπάρ­χει λύση. Κι η ση­μαία της είναι κόκ­κι­νη. Είναι κόκ­κι­νη και μαύρη. Είναι πρά­σι­νη και μαύρη. Αλλά δεν είναι μια ση­μαία που τη ση­κώ­νου­με όλοι μαζί βα­ρώ­ντας προ­σο­χές στα κέρδη λίγων. Είναι η ση­μαία αυτών που δεν βα­ρά­νε προ­σο­χές. Τε­λεί­ω­σαν οι προ­σο­χές.

[1] ​nytimes.​com

[2] ​anasta.​de

[3] daskalopoulou.​gr

[4] iskra.​gr

rproject.gr

"google ad"