Ποιος θα κλάψει για σας;

Απέθανε ο μεγάλος Τσάβες, ο άξιος κληρονόμος του Σιμόν Μπολιβάρ, που στα λίγα χρόνια της προεδρίας του, έδωσε όραμα στους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Όπου οι δικτατορίες ήταν σχεδόν καθημερινότητα και την ονόμαζαν «πίσω αυλή» των ΗΠΑ. Ένα ερώτημα βέβαια είναι αν πέθανε φυσιολογικά, επειδή κι άλλοι Λατινοαμερικάνοι ηγέτες, πέθαναν πρόωρα από την επάρατο , επειδή δεν ήταν αρεστοί στην Βόρειο Γείτονα. Πέθανε λοιπόν ο μεγάλος Τσάβες, κι ένας λαός, ο Βενεζουελάνικος, πήρε να κλαίει ομαδικά για τον ηγέτη του!! Όσον αφορά εμάς εδώ, στον Νότο της Ευρώπης και της ευρωζώνης – όπου συνεχώς μιλάνε για Δημοκρατία και ποτέ δεν έχουμε – το ερώτημα είναι το εξής και αφορά  όχι μόνο την παρούσα πολιτική περίοδο, αλλά και την μελλοντική, μια που κανείς δεν ξέρει αν  θα δούμε… Δημοκρατίας πρόσωπο, τουλάχιστον στον προβλεπτό πολιτικό χρόνο: Ποιος θα κλάψει για σας, «ηγέτες» της μαύρης και της κακιάς μας ώρας; Που είτε σας διορίσουν οι ντόπιοι και ξένοι πάτρωνές σας, είτε  σας εκλέξουμε – σαν επιβεβαίωση της ομαδικής τύφλας μας – το γεγονός είναι πως ο πολύς λαός μας αγκομαχεί υπό την εξουσία σας! Κι αφού αγκομαχεί, το ερώτημα που βάζω σαν τίτλο, παράγει άλλα ερωτήματα: Ως πότε θα σας υφιστάμεθα; Ως πότε θα σας αντέχουμε; Δεν θα γελάσει το χείλι μας όταν θα πάτε καλλιά σας; Θα υπάρξει έστω ένας από αυτούς που έχετε απελπίσει και απογοητεύσει που να μην πει (έστω από  μέσα του): Άει στον κόρακα! Επιτέλους!! Πίσσα στην κοκάλα του!! Κι άλλα, που δεν δένουν με τα ήθη του λαού μας, σχετικά με τον θάνατο! Που σέβεται τους νεκρούς του…

Δεν γνωρίζει βεβαίως κανείς από μας, τους ζώντες και ζαίνοντες, αν γίνει κατορθωτό να γλυτώσει από σας κι από τους πολιτικούς σας διαδόχους κι επιγόνους, ο τόπος κι ο  λαός, κυρίως τα παιδιά και τα εγγόνια μας… Γιατί όσον αφορά εμάς… χλωμό το βλέπω ν’ απαλλαγούμε, σαφώς κι εξαιτίας της επιστημονικής αντιδημοκρατικής μεθοδολογίας αυτών που σας θέλουν να κάθεστε στους σβέρκους μας! Για να τα τρώτε μαζί κι ας είπε ένας παχουλός (Πάγκαλος) πως «Μαζί τα φάγαμε»! Αν έγινε αυτό, το δείχνουν τα συσσίτια, οι άστεγοι, τα λουκέτα, η ανεργία, οι τροϊκανοί εσωτερικού κι ένα σωρό δείγματα λαϊκής ευημερίας!! Όλος αυτός ο κόσμος, έχει δάκρυα στο συναισθηματικό του κόσμο, για σας; Βεβαίως  κι όσοι σας χρησιμοποιούν, δεν έχουν δάκρυα, έχουν όμως σάλια για ύγρανση των στομάτων τους, όταν σας εξυμνούν ζώντες κι όταν σας μακαρίζουν τεθνεώτες. Κι εδώ πάντα λέμε, αυτό είναι το μόνο… κέρδος σας μπαγάσηδες… Κατά τα άλλα «Γη και σποδός» (σκόνη), που αν την μεταχειριστεί κάποιος για κοπριά, δεν πρόκειται να φυτρώσει τίποτε! Είναι γεγονός πως όλοι εσείς προέρχεστε από φάρες, εχθρικά διακείμενες προς το λαό, όμως αυτός ο τάλας αντί να σας ρίχνει φάσκελα, ανοίγει διάπλατα το στόμα του όταν του απευθύνετε το λόγο. Διατρέχοντας κι όλας τον κίνδυνο να μπει κάποια μύγα… Κι εδώ που φτάσαμε, μόνο μύγα μπορεί να μπει και το λέω, βλέποντας τις κοιλιές μας, να παίζουν την «ηρωική συμφωνία» του Μπετόβεν! Όμως κάνουμε πως δεν ακούμε.. Δεν θα ‘ναι λοιπόν περίεργο, αν όταν «φύγετε» κλάψει  έστω κι ένας από τους μη έχοντες εργασία, φαγητό, λειτουργούσα μικρομεσαία επιχείρηση, προοπτικές γενικά;  Αν χύσει ένα έστω δάκρυ για σας; Σπιθαμιαίοι σε σύγκριση με τον Μεγάλο Νεκρό, που θρηνεί ο λαός του! Αυτό είναι το κέρδος τελικά των μεγάλων ηγετών, γατί κατά τα άλλα δεν παίρνει κανείς τίποτα φεύγοντας! Τα δάκρυα ενός ολόκληρου λαού, απαντούν στα λόγια της εκκλησίας: «είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον: άρα τις εστίν;». Όμως τα δάκρυα του λαού που θρηνεί για τον ηγέτη του, είναι αλάνθαστη απόδειξη πως μόνο οι πραγματικά μεγάλοι ηγέτες τα δικαιούνται και πως τους συνοδεύουν στο  ταξίδι τους προς την αιωνιότητα. Εσείς με τι… δάκρυα θα πορευθείτε προς την αιώνια καταισχύνη; Γιατί μόνον αυτή δικαιούστε!!!