Ποιο θα είναι το μέλλον του τόπου μας;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Γράφει ο καθηγητής Χρ,Γιανναράς σε άρθρο του στην ιστοσελίδα “ανιχνεύσεις” ότι “Zούμε χαοτικό παραλογισμό: Tο δεύτερο στη Bουλή κόμμα παραμένει αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και συγκυβερνά, γιατί έτσι επιτάσσουν οι δανειστές μας – απαιτούν δεσμευτική συγκατάθεση και των δύο κομμάτων στις εκβιαστικές απαιτήσεις τους, έγγραφες δεσμεύσεις συμμόρφωσης και επίσημη επικύρωση στη Bουλή (πρακτικές σταλινικές εντός του «παραδείσου» των δημοκρατικών κοινωνιών της E.E.). Aλλά δεν υπάρχουν απέναντι στους δανειστές μας ηγετικά αναστήματα, υπάρχουν υπάλληλοι χωρίς καν αξιοπιστία, συνέπεια, υπευθυνότητα.
Kορύφωμα μικρολογίας, να θριαμβολογεί ο πρόεδρος της N.Δ. ότι μόνο αυτός «διαπραγματεύθηκε», και μάλιστα ασημαντότητες σε σύγκριση με την καταδίκη σε εξαθλίωση δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων που απαίτησαν και επέβαλαν οι τοκογλύφοι. Kαι ένας τέτοιος «αρχηγός», με τέτοια μικροπρέπεια σε στιγμές που το κουράγιο του λαού καταρρέει, επιμένει να ζητάει αμέσως εκλογές, χωρίς να έχει ποτέ ξεκαθαρίσει τι διαφορετικό θα κάνει αυτός αν γίνει πρωθυπουργός και με ποιους συνεργάτες θα το κάνει, με ποιον σχεδιασμό, με ποια στρατηγική θα αντιπαλέψει τη συντελεσμένη καταστροφή. Tα παραδείγματα των προηγηθέντων στην πρωθυπουργία και απορριμμένων σήμερα στην περιφρόνηση και στη χλεύη, δεν τον συνετίζουν.
Iσως επειδή ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, ίσως επειδή κανένας πολίτης ή ομάδα πολιτών δεν διαθέτει τη θεσμική θωράκιση που θα έκανε ακουστή τη φωνή του στους ηγήτορες της E.E. και των τοκογλύφων, γι’ αυτό και επανέρχεται έμμονη η ιδέα: H Aκαδημία Aθηνών ή η ηγεσία της Δικαιοσύνης ή των Eνόπλων Δυνάμεων η ηγεσία ή η συνοδική έκφραση του λαϊκού σώματος της Eκκλησίας ή όλοι μαζί αυτοί οι «φορείς» να απευθύνονταν στις κοινωνίες των λαών της E.E. και στις ηγεσίες των αντίστοιχων εκεί θεσμών για να καταθέσουν μια ελάχιστη υπενθύμιση, αμυντική της τιμής του ελληνικού ονόματος:
Eίμαστε λαός με πολλές αδυναμίες χαρακτήρα, ήθους, καλλιέργειας. Kαι ασφαλώς εξαιτίας της ακρισίας μας βρεθήκαμε, εδώ και τριάντα χρόνια, όμηροι συντεχνιών αδίστακτης φαυλότητας και νοσηρής εξουσιολαγνείας. Mας φίμωσαν με Συντάγματα και νόμους που διαιωνίζουν την αυθαιρεσία και απολυταρχία των πλαστής νομιμότητας δυναστών μας. Στερούμαστε την οποιαδήποτε θεσμική δυνατότητα να αποκαταστήσουμε δημοκρατικό, λειτουργικό, έντιμο κράτος. Δεν ζητάμε οίκτο ούτε να μας υποκαταστήσουν άλλοι στις ευθύνες μας. Zητάμε απλώς να πληροφορηθούν οι Eυρωπαίοι εταίροι μας ότι το 91% του λαού μας απορρίπτει με βδελυγμία αυτούς που οι ηγέτες της E.E. συναντούν σαν «εκπροσώπους» μας.
Ποιος θα αναλάβει την πρωτοβουλία μιας τέτοιας διακήρυξης, απρόβλεπτης δυναμικής; ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ “ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ” “ΕΤ 3”               Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Έχουν και την έντονη ταξική τους διάσταση που παραλείπει να αναφέρει ο κ. Χρ. Γιανναράς διότι αισθάνεται αλεργία για την αριστερά και τους κοινωνικούς αγώνες. Ίσως να πιστεύει ότι οι κατακτήσεις των εργαζομένων θα έρθουν όχι δια των αγώνων, αλλά δια της προσευχής προς τον .. Ύψιστο. Ίσως σε μια άλλη ζωή, αφού οι εργαζόμενοι αφήσουν την εφήμερη ζωή τους, να γίνει παρανάλωμα στην υπηρεσία των ισχυρών κεφαλαιοκρατών.Αλήθεια ο κ. Γιανναράς δεν είναι αυτός που σε επιφυλίδα του στην “Καθημερινή” εμμέσως επικαλέσθηκε την επέμβαση του στρατού “για να μας σώσει,” όπως “μας έσωσε” για 7 χρόνια από το 67 έως το 74, με την διχοτόμηση της Κύπρου; Είναι γεγονός ότι με τα σφάλματα και την ανευθυνότητα των πολιτικών ηγεσιών, η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο για να ασκήσει την δύναμη της η Γερμανία να επιβάλει πολιτικές που εξυπηρετούν το Γερμανικό κεφάλαιο κι όχι μόνο, αλλά και να Γερμανοποιήσει την Ευρώπη, άμα και να Ασιατοποιήσει τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου.Πως θα αλλάξουν τα πράγματα; Μόνο με μια ισχυρή φιλελεύθερη και δημοκρατική αριστερά, σε όλη την Ευρώπη, η οποία θα συμμαχήσει με τα κοινωνικά κινήματα να αντιπαλέψει τον καζινοκαπιταλισμό, και την λαίλαπα του άγριου νεοφιλελευθερισμού. Το Ελληνικό πολιτικό πρόβλημα είναι διτό. Ζήτημα χριστής διαχείρισης και ταξικό. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, και αν φύγουν “οι κακοί” θα έρθουν “οι σωτήρες .” Μην λησμονεί ο κ. Γιανναράς ότι στην Ιταλία όταν διαλύθηκε υπό το βάρος των σκανδάλων το κομματικό σύστημα προέκυψε ένας μεγιστάνας του πλούτου , αλλά και πολιτικός κλόουν ,ο Μπερλουσκόνι. Δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρες αλλά από αλλαγή της νοοτροπίας του ωχαδερφισμού ,και του ατομικού βολέματος, και από ενεργούς πολίτες.