Λιβύη: Άλλη μια χώρα που το ΝΑΤΟ “εκδημοκράτισε” οδηγώντας την στην καταστροφή – Από ακμάζον έθνος σε «αποτυχημένο κράτος» – Σκότωσαν τον Καντάφι επειδή ετοίμαζε “χρυσό νόμισμα”

Richard Medhurst – hrt.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Ο Μουαμάρ Καντάφι οδήγησε το έθνος του να γίνει το πλουσιότερο σε όλη την Αφρική. Μια δεκαετία μετά τον θάνατό του, έχει καταστραφεί από φυλετισμό, τρομοκρατία και δουλεία, όλα επειδή η Δύση δεν μπορούσε να επιτρέψει σε έναν Άραβα ηγέτη να πετύχει.

Δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά «αραβική άνοιξη» στη Λιβύη όπως στην Αίγυπτο ή την Τυνησία. Οι διαμαρτυρίες ήταν πολύ μικρότερες και όσο περνούσε ο καιρός, οι μεγαλύτεροι παίκτες αποδείχτηκαν εξτρεμιστικές ομάδες και ξένοι παράγοντες, καθώς ο καθένας προσπαθούσε να πάρει ένα κομμάτι της χώρας.

Ο βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ στη Λιβύη και η υποστήριξη των ανταρτών που ζητούσαν την ανατροπή του Καντάφι δεν είχαν καμία σχέση με το να θέλουν τη χώρα να ευημερήσει. Με το πρόσχημα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «δημοκρατίας», η δυτική στρατιωτική συμμαχία βοήθησε να δολοφονήσει έναν από τους πιο εξέχοντες ηγέτες του αραβικού κόσμου, προκειμένου να κλέψει τους πόρους της Λιβύης και να προστατεύσει τη δυτική ηγεμονία. Αργότερα, στο πλαίσιο της επιχείρησης Timber Sycamore, η CIA θα βρει πρόσθετη χρησιμότητα στην εκδίωξη του Καντάφι: διοχέτευση των αποθεμάτων όπλων και πυρομαχικών της Λιβύης στη Συρία για τον οπλισμό της Αλ Κάιντα και άλλων τζιχαντιστικών ομάδων.

Σπάνια συζητείται πλέον στις ειδήσεις, η Λιβύη έχει γίνει μια σκιά του πρώην εαυτού της, κατεστραμμένη από τόσα χρόνια πολέμου και χάους. Η Χίλαρι Κλίντον, ο Μπαράκ Ομπάμα και οι άλλοι εγκληματίες πολέμου που ενορχήστρωσαν την καταστροφή της δεν θέλουν να γνωρίζετε πόσο άσχημα είναι.

Από το ακμάζον έθνος στο «αποτυχημένο κράτος»

Γνωστός για την υπερβολή του, ο Καντάφι καυχιόταν για μια λεπτομέρεια ασφαλείας γυναικείων σωματοφυλάκων, πολυτελών ενδυμάτων και μακρών, δραματικών ομιλιών. Μετέτρεψε επίσης τη Λιβύη από μια από τις φτωχότερες χώρες της Γης σε μια πλούσια, αυτάρκη πολιτεία, ενώ ταυτόχρονα διαχειρίστηκε μια φυλετική κοινωνία σε μια χώρα που φιλοξενεί τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στην Αφρική.

Κατά τη διάρκεια των 42 ετών του στην εξουσία, αύξησε το ποσοστό αλφαβητισμού της χώρας από 25% σε 88%. Οι Λίβυοι απολάμβαναν δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, δωρεάν εκπαίδευση και υψηλό βιοτικό επίπεδο. Οι βασικές ανάγκες όπως το ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο ήταν φθηνές και η χώρα είχε εγγυηθεί ένα ισχυρό δίκτυο κοινωνικής ασφάλισης και προγράμματα ευημερίας.

Η Λιβύη είναι κατά 90% έρημος. Ο Καντάφι προσπάθησε να παρέχει γλυκό νερό σε όλους τους Λίβυους για κατανάλωση και γεωργία – μια προσπάθεια στην οποία πέτυχε. Κατασκεύασε το μεγαλύτερο έργο άρδευσης στον κόσμο, το «Great Man-Made River» τη δεκαετία του 1980. Διαθέτοντας το μεγαλύτερο δίκτυο σωληνώσεων στον κόσμο, παρέχει το 70% του συνόλου του γλυκού νερού στη Λιβύη. Ο Καντάφι το ονόμασε «το Όγδοο θαύμα του κόσμου». Με κόστος άνω των 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το έργο ήταν εξ ολοκλήρου αυτοχρηματοδοτούμενο, χωρίς δάνεια ή πιστώσεις από ξένες τράπεζες. Η Λιβύη είχε γίνει πολύ πλούσια χώρα και δεν είχε εξωτερικό χρέος.

Το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το Great Man-Made τον Ιούλιο του 2011, καταστρέφοντας βασικές πολιτικές υποδομές: έγκλημα πολέμου.

Ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών παρέχει μια συνοπτική μέτρηση της υγείας, της εκπαίδευσης και του εισοδήματος. Το 2010, η Λιβύη ήταν στην πρώτη θέση στην Αφρική και 53η από 189 χώρες και εδάφη. Σήμερα, η κατάταξή της έχει πέσει από την 53η στην 105η παγκοσμίως.

Μετά τη «επανάσταση» που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ, η Λιβύη δεν έχει πια τίποτα από αυτά τα ωραία πράγματα. Υπάρχουν συνεχείς διακοπές ρεύματος. Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης έχει καταρρεύσει. Δεν υπάρχει υποδομή. Το βιοτικό επίπεδο έχει πέσει κατακόρυφα και πλέον η Λιβύη δεν έχει καν λειτουργική κεντρική κυβέρνηση.

Το Μάρτιο του τρέχοντος έτους, σχηματίστηκε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, μετά από μια κατάπαυση του πυρός τον Οκτώβριο του 2020. Ενώ έχει διαρκέσει σε μεγάλο βαθμό μέχρι τώρα και οι εκλογές έχουν προγραμματιστεί για το Δεκέμβριο, οι εχθροπραξίες συνεχίζονται και αν κάτι προκύψει από αυτή τη διαδικασία μένει να το δούμε.

Αντί για άφθονο νερό, χρυσό και πετρέλαιο σε μια ακμάζουσα χώρα με μεγάλη υποδομή, η Λιβύη έχει τώρα ανοικτές αγορές δουλεμπορίου. Οι λαθρέμποροι και οι διακινητές ανθρώπων εκμεταλλεύονται τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που περνούν στην Ευρώπη, πουλώντας τους σε δουλεία. Οι αντίπαλες φυλές και οι πολιτικές παρατάξεις μάχονται για το πετρέλαιο και άλλους πολύτιμους πόρους, αποφασισμένοι να καταλάβουν την εξουσία για τον εαυτό τους. Εν τω μεταξύ, θύλακες του Ισλαμικού Κράτους (Ισλαμικό Κράτος, πρώην ISIS), της Αλ Κάιντα και άλλων τζιχαντιστών μαχητών παραμονεύουν στις σκιές, μαστίζοντας τη χώρα που έχει καταστραφεί από τον πόλεμο και τους γείτονές της-ομάδες που δε θα τολμούσαν να δημιουργήσουν παρουσία στη Λιβύη του Καντάφι.

Κάποτε ένα ακμάζον έθνος, από την πτώση του, καταλήφθηκε από τρομοκράτες, οπορτουνιστές και κλέφτες και βυθίστηκε στο χάος. Αυτό δημιούργησε το ΝΑΤΟ.

Μία από τις καλύτερες ομιλίες του Καντάφι ήταν το 2008 στη Δαμασκό, σε μια συνάντηση του Αραβικού Συνδέσμου. Ασκώντας κριτική στη βίαιη εισβολή στο Ιράκ, προσέφερε στους Άραβες ηγέτες μια έντονη υπενθύμιση αυτού που συνέβη στον Σαντάμ Χουσεΐν, τον οποίο οι ΗΠΑ κάποτε θεωρούσαν σύμμαχο εναντίον του Ιράν.

«Μια ολόκληρη αραβική ηγεσία εκτελέστηκε με απαγχονισμό, ωστόσο καθόμαστε στο περιθώριο. Γιατί; Ο καθένας από εσάς μπορεί να είναι ο επόμενος».

Χλευάζοντας τα λόγια του, άλλοι Άραβες ηγέτες θα έκαναν καλά να προσέξουν την προειδοποίηση του Καντάφι, διότι, πράγματι, οι ΗΠΑ επρόκειτο να έρθουν στη Συρία και τη Λιβύη στη συνέχεια. Και μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Καντάφι θα δολοφονηθεί βάναυσα στα χέρια ανταρτών που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ.

Αντι-ιμπεριαλιστής, παναραβιστής και παναφρικανός: Γιατί ο Καντάφι έπρεπε να πέσει

Ο αείμνηστος Λίβυος ηγέτης υποστήριξε τα κινήματα ανεξαρτησίας και εθνικής απελευθέρωσης σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων ομάδων όπως ο Οργανισμός Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός, το Κόμμα του Μαύρου Πάνθηρα και πολλά άλλα. Στη δεκαετία του 1970, προσπάθησε να συγχωνεύσει τη Λιβύη με την Αίγυπτο και τη Συρία για να σχηματίσει ένα ενιαίο αραβικό κράτος. Το 2009, πρότεινε στα αφρικανικά κράτη να υιοθετήσουν ένα ενιαίο νόμισμα: το χρυσό δηνάριο.

Η Λιβυκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία ήταν 100% κρατική, είχε αποθέματα 144 τόνων χρυσού που σκόπευε να χρησιμοποιήσει για το σκοπό αυτό. Ο Καντάφι πρότεινε στις αφρικανικές χώρες να αγοράζουν και να πωλούν τους πόρους τους αποκλειστικά σε αυτό το νέο παναφρικανικό νόμισμα. Αυτό θα τους επέτρεπε να απομακρυνθούν από το δολάριο ΗΠΑ και το φράγκο της Κεντρικής Αφρικής (CFA) – ένα αποικιακό νόμισμα που χρησιμοποιείται σε 14 χώρες και ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τη Γαλλία.

Αυτό ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα του Καντάφι. Θέλοντας τα αφρικανικά έθνη να υιοθετήσουν ένα ενιαίο νόμισμα, να ελέγξουν τους δικούς τους πόρους και να έχουν πραγματική ανεξαρτησία, αποτέλεσε απειλή για τη δυτική νομισματική ηγεμονία, οπότε έπρεπε να ανατραπεί.

Οι δυτικές κυβερνήσεις γνώριζαν καλά αυτό το σχέδιο. Μια ματιά στα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, δείχνουν συζητήσεις σχετικά με τα αποθέματα χρυσού του Καντάφι και τα σχέδιά του για ένα ενιαίο νόμισμα. Έγινε σαφές στη Δύση πως οι αφρικανικές χώρες που απομακρύνονται από το δολάριο ΗΠΑ ή το φράγκο CFA και ελέγχουν το δικό τους νόμισμα και νομισματική πολιτική, θα υπονομεύσουν την αμερικανική και τη γαλλική επιρροή στην Αφρική. Θα αποδυνάμωνε το δυτικό μονοπώλιο επί των αφρικανικών πόρων και του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, καθιστώντας τα νεοαποικιακά ιδρύματα όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λιγότερο αποτελεσματικά στη χειραγώγηση των αναπτυσσόμενων χωρών.

Αποχαρακτηρισμένα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αποκαλύπτουν ότι ο Ghadaffi δολοφονήθηκε άγρια ​​επειδή η Γαλλία ήθελε να διατηρήσει τον οικονομικό της στραγγαλισμό στα αφρικανικά έθνη.

Ένα από τα τουλάχιστον 3.000 νέα μηνύματα της Hillary Clinton το οποίο κυκλοφόρησε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2016, περιέχει καταδικαστικές αποδείξεις για τα δυτικά έθνη τα οποία χρησιμοποίησαν το ΝΑΤΟ ως εργαλείο για την ανατροπή του Λίβυου ηγέτη  Μουαμάρ αλ-Καντάφι.

Η ανατροπή του ΝΑΤΟ δεν ήταν για την προστασία του λαού, αλλά αντίθετα επρόκειτο να ανατρέψει την προσπάθεια του Καντάφι να δημιουργήσει  αφρικανικό νόμισμα υποστηριζόμενο από χρυσό για να ανταγωνιστεί το δυτικό κεντρικό τραπεζικό μονοπώλιο.

Το ηλεκτρονικό μήνυμα που στάλθηκε τον Απρίλιο του 2011 στον υπουργό Εξωτερικών επί Χίλαρι  από τον ανεπίσημο αλλά μακροπρόθεσμο σύμβουλό της Σίντνεϊ Μπλουμέναλ με τη θεματική ενότητα «ο πελάτης της Γαλλίας και ο χρυσός του Καντάφι» αποκαλύπτει τις δυτικές προθέσεις.

Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δείχνουν ότι η στρατιωτική πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία της Γαλλίας στη Λιβύη προήλθε από την επιθυμία να αποκτήσει πρόσβαση σε μεγαλύτερο μερίδιο της παραγωγής πετρελαίου της Λιβύης και να υπονομεύσει ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο του Καντάφι να υποκαταστήσει τη Γαλλία ως κυρίαρχη δύναμη στην γαλλόφωνη Αφρική.

Το περιοδικό Foreign Policy Journal αναφέρει:

Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τοποθετεί τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί ως επικεφαλής της επίθεσης εναντίον της Λιβύης με πέντε ειδικούς σκοπούς:

# Να αποκτήσει λιβυκό πετρέλαιο,

# Να διασφαλίσει τη γαλλική επιρροή στην περιοχή,

# Να αυξήσει τη φήμη του Σαρκοζί στην εγχώρια αγορά,

# Να ισχυροποιηθεί η γαλλική στρατιωτική δύναμη και

# Να αποτρέψει την επιρροή του Καντάφι στην “γαλλόφωνη Αφρική”.

Το πιο εκπληκτικό είναι το τμήμα που περιγράφει «την τεράστια απειλή», ότι δηλαδή τα αποθέματα χρυσού και αργύρου του Καντάφι, που υπολογίζονταν σε «143 τόνους χρυσού και παρόμοιο ποσό σε ασήμι», απειλούσαν το γαλλικό φράγκο (CFA) που κυκλοφορούσε ως κύριο αφρικανικό νόμισμα.

Το μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο καθιστά σαφές ότι οι πηγές πληροφοριών δείχνουν ότι η ώθηση πίσω από τη γαλλική επίθεση στη Λιβύη ήταν καλά υπολογισμένη κίνηση για την εδραίωση μεγαλύτερης εξουσίας, χρησιμοποιώντας το ΝΑΤΟ ως εργαλείο για την ιμπεριαλιστική κατάκτηση, όχι ως ανθρωπιστική παρέμβαση, όπως το κοινό πίστεψε ψευδώς.

Σύμφωνα με το μήνυμα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου:

Αυτός ο χρυσός συσσωρεύτηκε πριν από την τρέχουσα εξέγερση και προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί για την καθιέρωση ενός παναφρικανικού νομίσματος με βάση το χρυσό δηνάριο της Λιβύης.

Αυτό σχεδιάστηκε για να παρέχει στις γαλλόφωνες αφρικανικές χώρες εναλλακτική λύση στο γαλλικό φράγκο (CFA).

Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή η ποσότητα χρυσού και αργύρου εκτιμάται τώρα σε περισσότερα από 7 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι Γάλλοι αξιωματικοί μυστικών υπηρεσιών ανακάλυψαν αυτό το σχέδιο λίγο μετά την έναρξη της εξέγερσης και αυτός ήταν ένας από τους παράγοντες που επηρέασαν την απόφαση του τότε προέδρου Νικολά Σαρκοζί να διαπράξει η Γαλλία την επίθεση στη Λιβύη.

Όχι ότι χρειαζόμασταν περαιτέρω επιβεβαίωση αλλά γραμμένο με σαφήνεια σε αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ήταν απόδειξη ότι αυτό το σχέδιο για να δώσει μια εναλλακτική λύση στο φράγκο CFA «ήταν ένας από τους παράγοντες που επηρέασαν την απόφαση του προέδρου Νικολά Σαρκοζί να δεσμεύσει τη Γαλλία στην επίθεση στη Λιβύη».

Ο Σαρκοζί αποφάσισε να βομβαρδίσει τη Λιβύη επειδή γνώριζε πολύ καλά πως οι χώρες της Δυτικής Αφρικής και της Κεντρικής Αφρικής που θα εγκατέλειπαν το φράγκο CFA θα ελαχιστοποιούσαν τη σφαίρα επιρροής της Γαλλίας στις «πρώην» αφρικανικές αποικίες της και θα εκπληρώσει την «επιθυμία της να αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο στη λιβυκή παραγωγή πετρελαίου» – δηλαδή να λεηλατήσει τον πλούτο της Λιβύης.

Ο Καντάφι το είχε προβλέψει το 2011, όταν είπε: «Υπάρχει μια συνωμοσία για τον έλεγχο του πετρελαίου της Λιβύης και τον έλεγχο της λιβυκής γης, για τον αποικισμό της Λιβύης για άλλη μια φορά».

Όλα αυτά είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι το ΝΑΤΟ δε θα μπορούσε να νοιαστεί λιγότερο για τους διαδηλωτές και την «αραβική άνοιξη». Οι ισχυρισμοί για «σεβασμό στη δημοκρατία» ήταν απλώς ένα κάλυμμα για την προστασία των δυτικών συμφερόντων και την κλοπή των πόρων της Λιβύης, αφήνοντας τη χώρα σε χάος και σερνόμενη με τρομοκράτες, όπως το Ιράκ και η Συρία.

Τίποτα δε θα μπορούσε να είναι πιο εμβληματικό για το πόσο κακή είναι όλη η υπόθεση, από το ό,τι η Χίλαρι Κλίντον κυριολεκτικά πήδηξε από τη χαρά της όταν πληροφορήθηκε το θάνατο του Καντάφι, αφότου σοδομίστηκε βάναυσα, λιντσαρίστηκε και εκτελέστηκε από αντάρτες που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ. «Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε», είπε.

Σκοτώθηκε για την επιτυχία του

Ο Καντάφι ήταν πάντα ένα αγκάθι στο πλευρό των δυτικών αποικιακών συμφερόντων. Το μεγαλύτερο «έγκλημά» του ήταν η επιθυμία πραγματικής ανεξαρτησίας, απειλώντας τη νομισματική ηγεμονία των ΗΠΑ και της Γαλλίας και το διεθνές τραπεζικό σύστημα.

Τώρα οι άνθρωποι κοιτούν τη Λιβύη και τη χαρακτηρίζουν ως «αποτυχημένο κράτος – failed state», αλλά η Λιβύη του Καντάφι δεν ήταν ένα αποτυχημένο κράτος. Ήταν το πιο πλούσιο και πιο ευημερούν έθνος της Αφρικής – ένα ακμάζον κράτος έως ότου η Δύση το κατέστρεψε σκόπιμα το 2011.

Οι απολογητές του δυτικού ιμπεριαλισμού αγαπούν να απορρίπτουν τα επιτεύγματα άλλων χωρών και να χαρακτηρίζουν τους ηγέτες τους δικτάτορες, αλλά η αλήθεια είναι πως η Λιβύη ήταν πολύ καλύτερα υπό τον Καντάφι. Είχε ανεξαρτησία πετρελαίου, χρυσού, νερού και πόρων.

Η ιστορία είναι γεμάτη με Αφρικανούς, Άραβες και Λατίνους ηγέτες, που σκοτώθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή τόλμησαν να κάνουν τις χώρες τους καλύτερες και προσπάθησαν να αμφισβητήσουν τη δυτική ηγεμονία. Ο Καντάφι δεν αποτελεί εξαίρεση.

Δεν υπάρχει τίποτα που η Δύση να μισεί περισσότερο από έναν Άραβα ηγέτη που αντιτίθεται στον ιμπεριαλισμό, τον Σιωνισμό και να θέλει η χώρα του και άλλες αραβικές και αφρικανικές χώρες να είναι αυτάρκεις. Αυτός είναι ο λόγος που το ΝΑΤΟ δολοφόνησε τον Καντάφι.