Του Δημήτρη Πεφάνη
Λόγω επαγγέλματος παρακολουθώ (δυστυχώς) από την πρώτη στιγμή τα όσα συνέβησαν τα τελευταία 24ωρα. Αλλά συνειδητά επέλεξα να μην γράψω κουβέντα στα κοινωνικά δίκτυα, παρά την (όποια) πρόσβαση σε πληροφορίες που διαθέτω.
Με μεγάλη θλίψη διαπιστώνω όμως ότι συγκαταλέγομαι στις εξαιρέσεις. Από την πρώτη στιγμή, οι «πολεμιστές του πληκτρολογίου» έπιασαν δουλειά. Και καθώς ο αριθμός των νεκρών μεγαλώνει, αντίστοιχα αυξάνει και ο ζήλος τους, σαν τρέφονται από τα πτώματα.
Εμετικά και κατάπτυστα σχόλια, fake news, φωτογραφίες από άλλες χώρες και χρονιές που παρουσιάζονται ως αυθεντικές, πολιτική εκμετάλλευση και δήθεν επίδειξη γνώσεων δίνουν και παίρνουν, ενώ το χώμα παραμένει ζεστό και τα πτώματα άταφα.
Από τη μία ο κάθε άσχετος, που έχει γνώμη επί παντός επιστητού και αποφάσισε να πει το μακρύ και το κοντό του, ενώ πριν λίγες ημέρες ανέβαζε ανέμελες φωτογραφίες από τις διακοπές και –πιθανότατα- θα συνεχίσει να το κάνει αμέσως μόλις οι #φωτιές σταματήσουν να είναι trending topic.
Από την άλλη, οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι της ψηφιακής ζούγκλας, που είτε για να δικαιολογήσουν το μισθό τους είτε για να προσεταιριστούν κέντρα εξουσίας δεν διστάζουν να γεμίζουν τις οθόνες με χολή και κακία.
Χωρίς κανένα σεβασμό στους πενθούντες, χωρίς καμία ενσυναίσθηση για όσους αναζητούν αγαπημένα πρόσωπα αλλά και για όσους τα τελευταία 24ωρα έχουν καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσουν όσους και ό,τι μπορεί να σωθεί.
Ναι, θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες, ναι θα πρέπει να γίνει έρευνα στο τι πήγε λάθος, ενδεχομένως θα πρέπει να πέσουν και κεφάλια αρμοδίων. Αυτό όμως δεν θα γίνει τώρα ούτε βέβαια από τους «πολεμιστές του πληκτρολογίου».
Σε στιγμές όπως αυτή που βιώνουμε, η καλύτερη στάση είναι η σιωπή και η έμπρακτη συνδρομή. Όπως έκαναν χιλιάδες συμπολίτες μας, δίχως να το διατυμπανίζουν σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα. Αλλά δυστυχώς η ανωνυμία του υπολογιστή μας επιτρέπει να βγάζουμε το πραγματικό μας πρόσωπο. Και αυτό συχνά είναι τρομακτικό.