Πολυχρόνης Πολυχρονίδης: Η ευαίσθητη ψυχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Τρεις δεσποτάδες αποχαιρέτησαν προχθές τον Πολυχρόνη Πολυχρονίδη και τον κατευόδωσαν στο αιώνιο ταξίδι του.

Αρκετοί συμπορπατηχτές στο διάβα της ζωής του παρέστησαν επίσης στην νεκρώσιμη ακολουθία στον Ι.Ν. Αγ. Πέτρου και Παύλου το μεσημέρι του Σαββάτου.

Ψυχούλα ο Πολυχρόνης, πάντα ευαίσθητος και με ιδέες που πήγαζαν από την επιστημονική κατάρτισή του ως γεωπόνος αλλά και από την ευαίσθητη ψυχή του.

Ιδιαίτερα ευαίσθητος στον αγώνα και τις αγωνίες των συνανθρώπων του. Βοηθούσε όπως μπορούσε εκ του αφανούς, χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Ως γεωπόνος τιμήθηκε πριν από χρόνια από τους συναδέλφους του στην θέση του προέδρου του Συνδέσμου.  Μια θέση που τίμησε και ο ίδιος κατεβάζοντας πρωτοποριακές προτάσεις και αναδεικνύοντας τον κλάδο της γεωπονίας ως αρωγό και στυλοβάτη του αγρότη καλλιεργητή.

Είχε πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για την ανάπτυξη του τόπου που πρέπει να στηρίζεται, όπως έλεγε, στην αξιοποίηση του υδάτινου δυναμικού, στις πρωτοπόρες καλλιέργειες και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Τον Πολυχρόνη Πολυχρονίδη τον γνώρισα από την εποχή της ΕΔΗΝ. Εγώ τότε οργανωμένος στη νεολαία της Ένωσης Κέντρου και ο Πολυχρόνης ανιψιός και συνονόματος του βουλευτή και υπουργού Πολυχρόνη Πολυχρονίδη.

Σταθερός και συνεπής στις δημοκρατικές του ιδέες σ’ όλη του τη ζωή πορεύτηκε με γνώμονα το συμφέρον της τοπικής κοινωνίας.

Ως δήμαρχος Κολυμβαρίου, άφησε πίσω του έργο σημαντικό και πρωτοποριακό.

Αναμόρφωσε το Κολυμπάρι με το νέο λιμάνι που κατασκευάστηκε επί των ημερών του. Λειτούργησαν επίσης επί δημαρχίας του Μουσεία όπως το Αλιείας και της Ελιάς στις Βούβες Κισάμου. Έχουν ενδιαφέρον και οι δεντροστοιχίες που δημιούργησε. Έχουν πολλά αρωματικά φυτά και θάμνους όπως το δεντρολίβανο και άλλα που κοσμούν τους δρόμους του πρώην Δήμου Κολυμβαρίου.

Η ιδέα του για την αρχαία ελιά των Βουβών, στην αρχή αντιμετωπίστηκε από ορισμένους με μειδιάματα ειρωνείας, τελικά όμως επιβλήθηκε αναδεικνύοντας όλη την περιοχή με επισκέψεις διασημοτήτων όπως ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αλλά και με την στέψη των Ολυμπιονικών από κότινο της ιστορικής ελιάς.

Ο Πολυχρόνης Πολυχρονίδης άφησε τη δημαρχία μετά τη συγχώνευση του Δήμου Κολυμβαρίου στον Δήμο Πλατανιά, στα άξια χέρια του συγγενή του, άξιου συνεχιστή του έργου του Ιωάννη Μαλανδράκη.

Φίλε Πολυχρόνη, περάσαμε μαζί πολλές φορές, πολλή ώρα κουβεντιάζοντας για το μέλλον του τόπου.

Δεν έκρυβες την απαισιοδοξία σου, εκφράζοντας παράλληλα την λύπη σου γιατί δεν αξιοποιούνται όπως πρέπει οι δυνατότητες του τόπου μας.

Σε όλες τις επισκέψεις σου εσύ έπαιρνες πρωτοβουλία να κεράσεις την αγαπημένη σου μπουγάτσα, νοιώθοντας χαρά να δίνεις ευχαρίστηση.

Ένας άνθρωπος με κεφαλαία έφυγε για πάντα.

Ένας άνθρωπος με πλούσια, άδολη προσφορά και πολύ αγαπητός.

Ήταν καλός φίλος του πρώην Νομάρχη Μανώλη Παντουβάκη που όταν κατέβαινε τα καλοκαίρια, πάντα νταμώναμε.

Πολυχρόνη, ζεις ανάμεσά μας και θα ζεις αιώνια για το έργο που άφησες.

Μόνο που σε σκέφτομαι νοιώθω τη ζεστασιά της ψυχούλας σου.

Να ‘σαι καλά όπου και να ‘σαι.

Καλή δύναμη στην αγαπημένη σου οικογένεια.

Νίκος Ν. Αγγελάκης

"google ad"