Το άρθρο του Πολ Κρούγκμαν:
Τα περιθώρια για την επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές γίνονται όλο και πιο στενά, αν και δεν έχουν κλείσει οριστικά. Δεν πρέπει να υπάρχουν βεβαιότητες για τις επιπτώσεις ενός Grexit.
Έχω μείνει σιωπηλός τον τελευταίο καιρό όσον αφορά τις εξελίξεις στην Ελλάδα επειδή δεν ακριβώς δεν θέλω να συμβάλλω κι εγώ στη δημιουργία κλίματος πανικού. Εντούτοις, νιώθω πως πρέπει να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις.
Πρώτον, η πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι σε μια έξοδο από το ευρώ έχει ήδη σπάσει. Καμία χώρα δεν θα σκεφτόταν να φύγει από το ευρώ υπό το φόβο ότι μια τέτοια κίνηση θα πυροδοτούσε «την μητέρα όλων των οικονομικών κρίσεων», καθώς όλοι θα έτρεχαν να αποσύρουν τα χρήματα από τις τράπεζες. Αλλά αυτός ο φόβος δεν ισχύει πλέον για την περίπτωση της Ελλάδας, καθώς η χρηματοπιστωτική σταθερότητα έχει ήδη δεχθεί μεγάλο πλήγμα. Η Αθήνα του 2015 είναι το Μπουένος Άιρες του 2001.
Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Σύμφωνα με τον νομπελίστα οικονομολόγο, τίποτα δεν τον ενοχλεί περισσότερο από το ιδεολόγημα ότι για όλα ευθύνεται η αναποτελεσματικότητα των Ελλήνων, οι οποίοι υποτίθεται ότι δεν έχουν κάνει τίποτα. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα καλείτε εφαρμόσει τρομακτικά επώδυνα μέτρα.
Το πρόβλημα είναι ότι οι μεγάλες περικοπές δαπανών σε μια οικονομία χωρίς ανεξάρτητη νομισματική πολιτική και την δυνατότητα να υποτιμήσει το νόμισμα της οδηγούν σε τεράστια οικονομική συρρίκνωση. Το οποίο σημαίνει πως ότι κερδίζεται από το μέτωπο των δαπανών χάνεται από το μέτωπο των εσόδων.
Αυτό δεν είναι ένα λάθος των Ελλήνων, αλλά ουσιαστικά ένα σχεδιαστικό ελάττωμα του ίδιου του ευρώ. Όσον αφορά το Grexit, αυτήν την στιγμή κάποιοι από την πλευρά της τρόικας φαίνεται σχεδόν να καλωσορίζουν το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ.
Αυτό είναι αρκετά παράξενο αν αναλογιστεί κανείς τα συμφέροντα των δανειστών. Όντως, οι ζωές των δανειστών θα γίνουν πιο εύκολες, για λίγο, γιατί δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά από την σκοπιά των πιστωτών, το Grexit είναι κάτι απόλυτα αρνητικό. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα έπαιρναν λιγότερα χρήματα πίσω σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη συμφωνία κρατάει την Ελλάδα μέσα και η απόδειξη ότι το ευρώ είναι τελικά αναστρέψιμο θα προλειάνει το έδαφος για μελλοντικές κρίσεις, ακόμα και αν η ΕΚΤ καταφέρει να συγκρατήσει αυτήν την κρίση.
Και όπως γράφει και ο Μάρτιν Γουλφ, «η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει και οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να την αντιμετωπίσουν».
Οι Έλληνες από την άλλη πλευρά, μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με το οικονομικό χάος μετά την έξοδο από το ευρώ. Και ενδεχομένως η προειδοποίηση από την Τράπεζα της Ελλάδας ότι η υποτίμηση θα οδηγήσει την χώρα στον τρίτο κόσμο να είναι σωστή. Ωστόσο, θα ήθελα να γνωρίζω το μοντέλο και τα ιστορικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα αυτό.
Αλλά αν δεν συμβεί αυτή η εσωτερική κατάρρευση, ένα υποτιμημένο νόμισμα θα οδηγούσε τελικά σε μια ανάκαμψη, με ώθηση από τις εξαγωγές.
Το επιχείρημα είναι πως κανείς δεν πρέπει να έχει απόλυτες βεβαιότητες. Αλλά οι πιστωτές θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο από τους Έλληνες για μια ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ.
Euro2day