Πορεία σύγκρουσης ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας «χωρίς επιστροφή»

24 Φεβρουαρίου 2022- 24 Φεβρουαρίου 2023: Ένας χρόνος από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία συμπληρώνεται σε λίγες ημέρες και οι αρχικές ελπίδες για σύντομη λήξη του πολέμου και ειρήνευση αποδεικνύονται φρούδες.

Αντιθέτως, όλοι οι εμπλεκόμενοι προετοιμάζονται για ένα νέο γύρο στρατιωτικής αντιπαράθεσης, ενώ το γεωπολιτικό πεδίο αναδιαμορφώνεται να ορατό τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιβληθεί πλήρως επί των ευρωπαίων συμμάχων τους, ενώ οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί εντείνονται, με τις πολεμικές βιομηχανίες να κάνουν πάρτι.

Τα «Παιχνίδια Εξουσίας» αναδημοσιεύουν από το σημερινό «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» ένα ενδιαφέρον κείμενο (από το πολυσέλιδο αφιέρωμά του) για τον ένα χρόνο από την έναρξη του πολέμου:

Σε πορεία κλιμάκωσης «χωρίς επιστροφή» βρίσκεται η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία.

Εναν χρόνο μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής, στη διάρκεια του οποίου επιβεβαιώθηκε πλήρως ο χαρακτήρας της σύγκρουσης, όλα τα στρατόπεδα δεν κρύβουν πως προετοιμάζονται για «ευρύτερη» και «μακροχρόνια», με όλα τα μέσα αντιπαράθεση. Δεν κρύβουν ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τον γεωπολιτικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη, στη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα. Δεν κρύβουν επίσης ότι το βλέμμα είναι πάντα στραμμένο στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και στην Κίνα.

Ηδη από τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής, ηγέτες, υπουργοί Αμυνας και στρατιωτικοί αναλυτές της Δύσης δήλωναν με πλήρη συναίσθηση ότι η σύγκρουση – η οποία στην πραγματικότητα κρατάει τουλάχιστον μια δεκαετία – «δεν τελειώνει εδώ», αντίθετα οι συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία «θα πολλαπλασιαστούν στην Ευρώπη και στο ΝΑΤΟ για χρόνια».

Αλλά και ο επικεφαλής του «αμυντικού συμφώνου» της Ρωσίας, του Οργανισμού Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), υπογραμμίζει ότι το αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία «θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση ασφαλείας σε ολόκληρη την Ανατολική Ευρώπη και στον ευρασιατικό χώρο γενικά και ίσως την αρχιτεκτονική της διεθνούς Ασφάλειας».

Μόλις πριν από λίγες μέρες ο ΟΗΕ διαπίστωσε ότι ο κόσμος οδεύει «με τα μάτια ορθάνοιχτα» προς «έναν ευρύτερο πόλεμο», ενώ η Μόσχα λέει ξεκάθαρα πως τα κράτη του ΝΑΤΟ αποτελούν μέρος της σύγκρουσης στην Ουκρανία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της περιοχής.

Στο σήμερα, ενώ και οι δύο πλευρές «αδειάζουν» επί έναν χρόνο τα οπλοστάσιά τους πάνω στον ουκρανικό λαό και πάνω στους δεκάδες χιλιάδες Ρώσους και Ουκρανούς στρατιώτες που αλέθονται στην κρεατομηχανή του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δηλώνουν κυνικά πως αυτός είναι ένας πόλεμος «επιμελητείας», δηλαδή θα κερδίσει αυτός που έχει τα μεγαλύτερα στρατιωτικά αποθέματα και τη δυνατότητα να τα αξιοποιήσει στο πεδίο της μάχης.

Πολύ περισσότερο, αυτό που συζητιέται σήμερα πιο έντονα από ποτέ είναι το «μετά», η «επόμενη μέρα» του πολέμου και όλες οι πλευρές προετοιμάζονται για μακρόχρονη αντιπαράθεση ακόμη και μετά από μια «ειρηνευτική συμφωνία»…

Σε στρατιωτικό κλοιό όλη η Ανατολική Ευρώπη

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ήταν μια μεγάλη καμπή στον πολύχρονο γεωπολιτικό ανταγωνισμό του ευρωατλαντικού μπλοκ και της Ρωσίας που είχε ήδη οξυνθεί από το 2014, συσσωρεύοντας εύφλεκτο υλικό όλα αυτά τα χρόνια.

Στο πλαίσιο αυτής της αντιπαράθεσης, που προετοίμασε τη σημερινή κλιμάκωση, εντάσσονται το αιματηρό πραξικόπημα του 2014 με τη στήριξη ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ για την ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης, η αξιοποίηση ακροδεξιών φασιστικών δυνάμεων για την εγκαθίδρυση και τη στήριξη του φιλοδυτικού καθεστώτος, όπως και η απόσπαση τμημάτων της ουκρανικής επικράτειας από τη Ρωσία, με την προσάρτηση της Κριμαίας και την ενίσχυση των ρωσόφωνων αυτονομιστών στις περιοχές του Ντονμπάς. Οι συγκρούσεις στην Ανατολική Ουκρανία στην πραγματικότητα δεν σταμάτησαν ποτέ, ενώ θνησιγενείς «ειρηνευτικές» συμφωνίες συμβιβασμού, όπως οι συμφωνίες του Μινσκ, ομολογείται ανοιχτά πλέον σήμερα ότι απλώς εξασφάλισαν χρόνο στα δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα να προετοιμαστούν για την επόμενη φάση του πολέμου.

Μετά τη ρωσική εισβολή, «απελευθερώθηκαν» ανταγωνιστικές δυνάμεις και δυναμικές που υπέβοσκαν για χρόνια και δεκαετίες. Το ΝΑΤΟ – με τις ΗΠΑ να πρωτοστατούν – πολλαπλασίασε τις στρατιωτικές δυνάμεις του στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ η Ρωσία χαρακτηρίζει τη σύγκρουση «ζωτικής σημασίας» για τα συμφέροντά της και τη θέση που διεκδικεί στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Σύμφωνα με το ΝΑΤΟ, έως τις 16 Μάρτη 2022 100.000 Αμερικανοί στρατιώτες είχαν αναπτυχθεί στο λεγόμενο «ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων». Στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής τον Μάρτη οι ΝΑΤΟικοί αποφάσισαν την ανάπτυξη επιπλέον 4 Battlegroups σε Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία και Βουλγαρία, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε 8, καλύπτοντας πια όλη τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Χαρακτηριστικά, εν μέσω της αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην κρίσιμη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, περίπου 4.700 Αμερικανοί στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα Ρουμανίας – Ουκρανίας. Η 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία του Στρατού των ΗΠΑ, η «ελίτ» της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, εκπαιδεύεται σχεδόν καθημερινά μαζί με ρουμάνικες δυνάμεις, φέρει εξοπλισμό και μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε λίγες ώρες στο πεδίο της μάχης.

Ο αριθμός των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη έχει αυξηθεί κατά δυόμισι φορές από τον περσινό Φλεβάρη, προσεγγίζοντας τα 40.000 μέλη.

Η παρουσία του ΝΑΤΟ στη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα έχει ήδη διπλασιαστεί σε πάνω από 30 πλοία.

Στο άλλο στρατόπεδο, η Ρωσία ενισχύει τη στρατιωτική ενσωμάτωση με τη Λευκορωσία. Στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Ουκρανία σταθμεύουν 10.000 Ρώσοι στρατιώτες και εκπαιδεύονται μαζί με Λευκορώσους. Μόσχα και Μινσκ προωθούν τον «Κοινό Αμυντικό Χώρο» του «Ενωσιακού Κράτους», καθώς και τη συνεργασία στο πλαίσιο του «αμυντικού συμφώνου» ΟΣΣΑ (CSTO).

Η Ρωσία αναβάθμισε ρωσικής κατασκευής στρατιωτικά αεροσκάφη της Λευκορωσίας και πλέον μπορούν να φέρουν πυρομαχικά με πυρηνικό φορτίο, εκπαιδεύει πιλότους για τη χρήση τους. Επίσης διέθεσε στη Λευκορωσία τα πυραυλικά συστήματα «Iskander-M», ικανά να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, ανέπτυξε τα ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα S-400.

Περαιτέρω η Μόσχα προχωρά σε αναδιαρθρώσεις και ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων με αύξηση του μεγέθους του στρατού και εκσυγχρονισμό του οπλοστασίου της. Πιο συγκεκριμένα, θα δημιουργήσει 12 νέες βάσεις στα δυτικά σύνορά της και ο στρατός της θα αυξηθεί στο 1,5 εκατ. μέλη από περίπου 1,1 εκατ. σήμερα.

Το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού «Στρατηγός Τσουβόροφ» (Generalissimus Suvorov), ικανό να εκτοξεύει βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές «Bulava», εντάχθηκε πρόσφατα στο ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό, όπως και οι τελευταίας τεχνολογίας υπερηχητικοί πύραυλοι Κρουζ «Zircon». Γενικότερα το 2023 το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό θα αποκτήσει στρατηγικά και πολλαπλών χρήσεων υποβρύχια, ποντοπόρα πλοία κ.ά.

Η Μόσχα τοποθέτησε τις πρώτες πυρηνικές κεφαλές για τις νέες τορπίλες «Poseidon» που θα αναπτυχθούν στο πυρηνικό υπερσύγχρονο υποβρύχιο «Belgorod».

Οι δε διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι «Sarmat», ικανοί να φέρουν πυρηνικές κεφαλές και να καταφέρουν πυρηνικά πλήγματα στις ΗΠΑ, τίθενται για πρώτη φορά σε ετοιμότητα μάχης.

Ανταγωνισμός για το «πάνω χέρι» στην ευρωπαϊκή «Ασφάλεια»

Επιπλέον, η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία οξύνει τις αντιθέσεις μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα και τον ανταγωνισμό για το «πάνω χέρι» στον μελλοντικό συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη, ο οποίος «περνάει» σε μεγάλο βαθμό και μέσα από τη στρατιωτική και οικονομική ενίσχυση της Ουκρανίας.

Σε αυτό το πλαίσιο τα κράτη – μέλη της ΕΕ αυξάνουν κατακόρυφα τις «αμυντικές» δαπάνες και εξοπλίζονται για μια ενδεχόμενη μελλοντική σύγκρουση.

Αμέσως μετά τη ρωσική εισβολή, η Γερμανία ανακοίνωσε ένα στρατιωτικό ταμείο – μαμούθ ύψους 100 δισ. ευρώ. Ο Γερμανός καγκελάριος, Ολ. Σολτς, τονίζει συχνά τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της χώρας του να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο ευρωπαϊκό «σκέλος» του ΝΑΤΟ, λέγοντας μεταξύ άλλων πως ο γερμανικός στρατός θα γίνει ο μεγαλύτερος στην Ευρώπη. Σε αυτό το πλαίσιο άνοιξε και η συζήτηση για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.

Η Γερμανία σκοπεύει να γίνει ο «εγγυητής της ευρωπαϊκής ασφάλειας» και αυτός είναι «ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα γεωπολιτικά ρήγματα της εποχής», δηλαδή τον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας για την πρωτοκαθεδρία και τον ανταγωνισμό μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα.

Παράλληλα, η Πολωνία, στενός εταίρος των ΗΠΑ και της Βρετανίας, αναδύεται ως μια νέα στρατιωτική «υπερδύναμη» στην Ευρώπη. Οι Πολωνοί στρατιώτες εκπαιδεύονται ήδη στα άρματα μάχης «Abrams» που τους παραδίδουν κατά εκατοντάδες οι ΗΠΑ και η Βαρσοβία αγοράζει όπλα μαζικά από τη Νότια Κορέα. Η χώρα εκτιμάται ότι σύντομα θα διαθέτει τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο συμβατικό στρατό στην ΕΕ. Το 2023 οι «αμυντικές» της δαπάνες θα αντιστοιχούν στο 3% του ΑΕΠ.

Την «αμυντική» συνεργασία με την Πολωνία έχει ενισχύσει και η Βρετανία, ενώ συγχρόνως προωθεί συμμαχίες «ασφαλείας» στην Ευρώπη – σε ανταγωνισμό με την ΕΕ – με τις βαλτικές και σκανδιναβικές χώρες.

ieidiseis.gr

Φωτογραφία: depositphotos.com

"google ad"