Πορεία χωρίς κάλεσμα στις γειτονιές της Χαλέπας για την καταστολή, την ανεργία και την υγεία | Φωτός

Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή την διαχείριση του Covid 19, βρισκόμαστε μπροστά στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Το κράτος, με μοναδικό γνώμονα τη διάσωση της οικονομίας (δηλαδή την απρόσκοπτη κερδοφορία των αφεντικών) και όχι της ανθρώπινης ζωής, διαχειρίζεται την υγειονομική κρίση επιβάλλοντας απαγορεύσεις, εντείνοντας την καταστολή, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Ο καλοπληρωμένος δημοσιογραφικός λόγος των καθεστωτικών ΜΜΕ μάς επισημαίνει καθημερινά το χρέος μας για «ατομική ευθύνη», μετακυλώντας την έτσι από το κράτος για την εδώ και χρόνια μεθοδευμένη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Ταυτόχρονα, ο περιορισμός του δημόσιου χώρου, η επιβολή της διαδικτυακής εργασίας και επικοινωνίας, η απαγόρευση των διαδηλώσεων, απαλλάσσει το κράτος από τον βραχνά των κοινωνικών διεκδικήσεων στον δρόμο, και από την οποιαδήποτε αμφισβήτηση πάνω στις πολιτικές διαχείρισης της κρίσης και του κορωνοϊού.

Η διαχείριση της πανδημίας καταδεικνύει αδιαμφισβήτητα τη δολοφονική και αντικοινωνική πολιτική του κράτους. Ενώ παρουσιάζει τα μέτρα απαγόρευσης μετακινήσεων και πολιτικών δράσεων ως μέτρα προστασίας από τον ιό, ταυτόχρονα νομοθετεί μια σειρά από αντεργατικές, αντιπεριβαλλοντικές, αντιεκπαιδευτικές διατάξεις εν μέσω καραντίνας. Την ίδια στιγμή που δαιμονοποιεί και απαγορεύει τις συναθροίσεις, στοιβάζει εργαζόμενες στα ΜΜΜ1 και στα εργασιακά κάτεργα, αρνείται την αποσυμφόρηση των φυλακών, ανοίγει τις εκκλησίες2 (χωρίς να πει κουβέντα για τη «θεία κοινωνία»), ενώ συνεχίζει τη δολοφονική του πολιτική εις βάρος χιλιάδων ψυχών στα σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που επιβιώνουν σε συνθήκες φρίκης.3

Κάθε μέρα 100 νεκροί – Αυτό θέλει να κρύψει η καταστολή

Στην προσπάθεια απόκρυψης της διαρκούς φτωχοποίησης του πληθυσμού, της απροκάλυπτης επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και στην εκπαίδευση, και της κατάρρευσης του συστήματος υγείας, οι κατασταλτικές δυνάμεις αναβαθμίζονται. Η αστυνομία είναι ο πλέον αρμόδιος διαχειριστής ακόμη και της πανδημίας.4 Όταν τα κονδύλια για τη δημόσια υγεία μειώνονται (ο προϋπολογισμός για το 2021 είναι μειωμένος κατά 600 εκ. ευρώ), αυξάνονται οι δαπάνες για την άμυνα κατά 30% και υλοποιείται κονδύλι ύψους 31 εκ. ευρώ για να εξοπλίσει με ακόμα περισσότερα μέσα την ελληνική αστυνομία.

Μπροστά στο επερχόμενο κοινωνικό ξέσπασμα το καθεστώς οχυρώνεται προληπτικά. Εφόσον η πολιτική διαχείρισης της πανδημίας καθημερινά αποτυγχάνει, η στρατιωτική διαχείριση της κρίσης είναι μονόδρομος. Η αδιάκοπη ενίσχυση των δυνάμεων ασφαλείας με προσλήψεις και εξοπλισμούς, υποδεικνύει την πολεμικού τύπου προετοιμασία του καθεστώτος απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό». Οι προθέσεις και το στρατηγικό αυτό σχέδιο του κράτους, με μπροστάρη τον πρεσβευτή του δόγματος «νόμος και τάξη», Χρυσοχοΐδη, έχουν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται από τις κατασταλτικές επιχειρήσεις των πανελλαδικών συγκεντρώσεων της 17 Νοέμβρη. Απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 3 ατόμων (πρώτη φορά μετά τη χούντα), ξύλο, συλλήψεις και οικονομική εξόντωση διαδηλωτών μέσω επιβολής προστίμων ίσων με ½ βασικό μισθό.

Μετέπειτα, όποια πολιτική δράση ακολούθησε, μέχρι και σήμερα, σημαδεύτηκε από τη λυσσασμένη επίθεση των δυνάμεων καταστολής. Τα Χανιά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το κατασταλτικό παραλήρημα. Η διαδήλωση της 6ης Δεκέμβρη χτυπήθηκε πριν ακόμα ξεκινήσει, με 8 συλλήψεις και αθρόα πρόστιμα. Η πρωτοτυπία σε αυτή την υπόθεση είναι ότι τα πρόστιμα αυτά δεν επιδόθηκαν μόνο δια ζώσης, αλλά και… εξ’ αποστάσεως, με στοχευμένα, χουντικού τύπου, τηλεφωνήματα σε ανθρώπους του κινήματος για να τα παραλάβουν αναδρομικά. Αυτή η τακτική (η οποία έχει χρησιμοποιηθεί και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας) επαναφέρει και επίσημα τη μέθοδο του φακελώματος.

Και πώς απαντάμε σε όλα αυτά; Η αρχή έγινε της 10η Δεκεμβρίου, στη μαζική αντικατασταλτική συγκέντρωση στην πλ. Αγοράς. Με ενότητα στη δράση και αγώνα στο δρόμο. Η καταστολή και η απόπειρα τρομοκράτησης δεν μας φοβίζουν, αλλά μας εξοργίζουν.

Δεν θ’ αφήσουμε την υγεία μας, τα εργασιακά και πολιτικά δικαιώματά μας και τις ζωές μας βορά στους δυνάστες μας. Με συσπείρωση στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές για να μην συνεχίσει η υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης με πρόσχημα την υγειονομική κρίση.

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

1. «Δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία» – Κ. Μητσοτάκης

2. Οι εκκλησίες ξανανοίγουν με τους πιστούς να τηρούν τις αποστάσεις, αλλά να γλείφουν στο τέλος όλοι το ίδιο κουταλάκι…

3. Μετά την κόλαση της Μόριας, έρχεται μια άλλη, εκείνη του Καρά Τεπέ. Στοιβαγμένοι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστριες σε έναν υγρό τάφο, χωρίς ρεύμα και νερό. Και για να μην ξεχνιόμαστε, γι’ αυτούς τους ανθρώπους, η απαγόρευση κυκλοφορίας δεν σταμάτησε ποτέ.

4. «Η αστυνομία είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο» – Μ. Χρυσοχοΐδης

——-

Και σε όσους αρέσουν τα νούμερα:

-Ανά 1000 κατοίκους: 5 μπάτσοι, 3 νοσηλευτές, 6 γιατροί, 0,1 ΜΕΘ

-1 F16 κοστίζει όσο 4000 ΜΕΘ)…”

Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Rosa Nera