Πουλάει η τρομολαγνεία της τηλεόρασης

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΛΑΚΗΣ

Προ ημερών που είχαν απεργία οι δημοσιογράφοι, βρέθηκα σένα καφενείο της πόλης μας, να πίνω τον καφέ μου. Στο διπλανό τραπεζάκι καθόταν μια παρέα τριών ανδρών. Απέναντι μας, ακριβώς στην γωνία, βρισκόταν ψηλά και καμαρωτά, η συσκευή της τηλεόρασης.

Στο τραπεζάκι της διπλανής παρέας, ήταν αφημένο το τηλεκοντρόλ. Το πιάνει ένας άνδρας από την παρέα, στα χέρια του και ανοίγει την τηλεόραση. Γυρίζει τα κανάλια με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, αλλά δεν είδε να έχουν τίποτα ενδιαφέρον στο πρόγραμμα τους. Μονάχα επαναλήψεις. Κλείνει αμέσως την τηλεόραση λέγοντας στην παρέα του. “Βρε παιδιά λησμόνησα ότι οι δημοσιογράφοι έχουν απεργία”.

Αλλά καλύτερα έτσι. Προσωπικά δεν βλέπω καθόλου τις πρωινές εκπομπές. Ειδικά εκείνος ο Αυτιάς μου σπάει τα νεύρα”. Βρε μήπως ο κύριος είναι ΠΑΣΟΚ; Μα όχι. Το θέμα δεν είναι κομματικό. Σκέφτηκα αμέσως ότι ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι. Δεν λέω ότι κατάσταση της οικονομίας δεν είναι χάλια. Ούτε ότι ζούμε σε μια ευτυχισμένη χώρα. Κοντεύουν οι κρατούντες να μας πάρουν και τα εσώρουχα με την δυσβάστακτη άμεση και έμεση φορολογία, για να πληρώσουν τα τοκοχρεολύσια από το επαχθές χρέος της χώρας.

Ανοίγει ο κόσμος την τηλεόραση και τι να δει και να ακούσει. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο. Βλέπει έκπληκτος, να τον βομβαρδίζουν καθημερινά με οικονομικές ειδήσεις. Σήμερα χρεοκοπεί αύριο χρεοκοπεί η χώρα. Κάθε μέρα η κυβέρνηση παίρνει δήθεν νέα μέτρα περικοπών μισθών και συντάξεων. Ειδικά ο Γιώργος Αυτιάς στην εκπομπή του στο κανάλι “ΑΛΤΕΡ” έχει περικόψει μισθούς και συντάξεις 150 φορές και βάλε.

Στην δημοσιογραφική γλώσσα λένε ότι η καλή είδηση δεν είναι είδηση. Διότι δεν έχει δημοσιογραφικό ενδιαφέρον να πείτε στον ακροατή θεατή -αναγνώστη ότι όλα πάνε καλέ όμορφα και ωραία. Γιατί θα χασμουρηθεί και θα πάει για ύπνο. Η κακή είδηση πουλάει . Ειδικά για τον κίτρινο τύπο ,όταν έχει αίμα σπέρμα και χρήμα. Τις κακές ειδήσεις ορισμένοι της τραβούν στα άκρα ,λόγω και του ανταγωνισμού των καναλιών ,κι έχουν δημιουργήσει κακή ψυχολογία στον κόσμο, ηττοπάθεια και εθνική κατάθλιψη. Σήμερα όμως η χώρα έχει ανάγκη στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε, από εξαντλητικό δημόσιο διάλογο, και φρέσκιες ιδέες , αλλά και εθνική πανστρατιά για να βγει η χώρα από το σκοτεινό τούνελ.

Λίγη ανάταση έχουμε ανάγκη όλοι μας, και οι δυσκολίες ξεπερνιούνται, γιατί είμαστε ένας έξυπνος λαός με πολλές αντοχές που μπορεί και ξεπερνά τις δύσκολες ημέρες. Το έχουμε αποδείξει διαχρονικά. Οι δυσκολίες βέβαια έχουν κόστος. Γιαυτό το κόστος πρέπει να επιμεριστεί στον καθένα ανάλογα με την φοροδοτική του ικανότητα. Δεν πρέπει να σηκώνουμε τους ώμους και να σπρώχνουμε στους άλλους τα βάρη τα οποία μας αναλογούν.