Πού σε πάνε Ελλάδα;

Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Γεωπόνος, συγγραφέας

Α. Αντί Προλόγου

Στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης, η Γεωγραφία δημιούργησε ένα γεωγραφικό σχηματισμό προικισμένο με ήλιο άπλετο, θάλασσα με δαντελένια ακρογιάλια, νησιώτικα πανέμορφα συμπλέγματα, λιβάδια χλοερά, οροσειρές πανέμορφες, βουνοκορφές θεοκατοίκητες, σπάνιους θησαυρούς στον υπεδάφιο και υποθαλάσσιο χώρο της. 

Σαν τέλειωσε η Γεωγραφία το θεοδήγητο τούτο έργο, το εμπιστεύτηκε στην Ιστορία. Και τούτο, ήταν η Ελλάδα.  Και η Ιστορία, προσεκτική διαχειρίστρια στα άψυχα και στοργική τροφός στον κάτοικο, τον Έλληνα,  εμπιστεύτηκε με τη σειρά της τούτο τον τόπο στο γέρο-Χρόνο και το κατόρθωσε να κάνει τους λοιπούς λαούς, τους όπου Γης, να εκστασιάζονται από τους αρχαίους χρόνους έως τα σήμερα από τη θεοδιάλεκτη τούτη τη γωνιά και τον ξεχωριστό τον κάτοικό της, καθώς ένας φωτεινός φάρος άναψε σε μια εποχή που χάνεται στο βάθος του παρελθόντος, φωτίζει την οικουμένη, και θα την φωτίζει μέχρι της συντελείας του αιώνος…

Β. Και όμως:

«Το της Ελλάδος Τρόπαιον, ουκ εά τους αλλοφύλους καθεύδειν…» και τούτο από τα μακρινό το παρελθόν, έως τα σήμερα, ας έλεγε ο Λατίνος Κλασσικός Κικέρων: «Τίποτα δεν είναι πιο ανθρώπινο, πιο ιερό, από την Ελλάδα…Όλα είναι Ελληνικά (Όλα προέρχονται από τους `Ελληνες)…». Ας έλεγε ο Γάλλος διαφωτιστής  Βολταίρος «…Υπερασπιστείτε την Ελλάδα, διότι σε αυτήν οφείλουμε τα φώτα μας, τις επιστήμες και όλες μας τις αρετές…». Ας έλεγε ο Γερμανός ιστορικός και αρχαιολόγος  Johann Joachim Winckelmann (1717-1768): «…Ο μόνος τρόπος για εμάς να γίνουμε σπουδαίοι ή ακόμη και απαράμιλλοι, αν αυτό είναι δυνατό, είναι να μιμηθούμε τους Έλληνες…» συμφωνώντας με τη ρήση του Ισοκράτη: «Μη φθονείτε τους πρωτεύουσιν αλλ’ αμιλλάσθαι…». Πράγματι, μιμήθηκαν τα της Ελλάδος δημιουργήματα: Δημοκρατία, Φιλοσοφία, Επιστήμες κ.α. Ο φθόνος όμως παραμένει και διαιωνίζεται από την εποχή των Περσών, την εποχή των Οθωμανών, την εποχή των δύο Πολέμων του περασμένου αιώνα με προεξάρχουσα τη Γερμανία, και τον  Γερμανό φιλόσοφο Φρίντριχ Σίλερ του προπερασμένου αιώνα να λέει: “…Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα: Φιλοσοφία, Γεωμετρία, Φυσική, Αστρονομία, Ιατρική, Δημοκρατία… .Δεν άφησες τίποτα για εμάς…”

Σε εποχές περασμένες οι πρόγονοί μας, αλλά και πρόσφατα πριν 75 χρόνια, οι γονείς μας, ζωσμένοι τ’ άρματα έγραψαν το Έπος του ’40, και με την ίδια αγωνιστική ζέση στα επόμενα χρόνια του πολέμου, μας παρέδωσαν μια Ελλάδα λεύτερη, δαφνοστεφανωμένη. Αντιμετώπιζαν σε όλες τις περιστάσεις επιτυχώς τους εποφθαλμιούντες τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας αλλά και τους υποθαλάσσιους και υπεδάφιους θησαυρούς της.  Και όμως, σήμερα, “η Ελλάς εάλω εν ειρήνη”, χωρίς να πέσει μια τουφεκιά…Φευ!… Αδέξιοι, άστοχοι, εγωκεντρικοί, και κατακριτέοι πολιτικοί χειρισμοί –ίσως υποβολιμαίοι-  ιδίως μετά την μεταπολίτευση του 1974 (αλλά και πριν), αφού κατάστρεψαν στην κυριολεξία τον παραγωγικό ιστό της Χώρας, αλλά και το υπόβαθρο του πολιτισμικού της γίγνεσθαι, προσέφυγαν σε αλλεπάλληλους όσο και ασύστολους έξωθεν δανεισμούς, μα στην υστεριά αλυσόδεσαν τη χώρα ολάκερη με επαχθή Μνημόνια των δανειστών, ερήμην του ελληνικού λαού. Και οι αλλόφυλοι δανειστές, φθονεροί παλαιόθεν και προσβλέποντες στον σφετερισμό και την καταλήστευση της Χώρας, άδραξαν την ευκαιρία και ενεδύθηκαν τα όπλα του σύγχρονου Πολέμου, ήτοι του Οικονομικού Πολέμου, καταπιέζοντας τη μικρή Ελλάδα, ποικιλότροπα, ξεδιάντροπα, ταπεινωτικά!…

`Ετσι, η κατάσταση στη Χώρα διαγράφεται απελπιστική προϊόντος του χρόνου, και αριθμώντας τις σχετικές παραμέτρους σήμερα, προκύπτουν τα ακόλουθα: α. Οι νέοι της Ελλάδας έχουν τρεις επιλογές:  1. Τη μετανάστευση, με την αφαίμαξη της χώρας από τη νεολαία της, με ότι αυτό σημαίνει για το μέλλον της… 2. Την ανεργία και την επακόλουθη απελπισία, που οδηγεί όχι λίγους, στην απεχθή επιλογή της αυτοκτονίας! 3. Την υποαπασχόληση στον Ιδιωτικό (κυρίως) Τομέα, αντί “πινακίου φακής”…Και αν το βρουν κι εκείνο!  β. Η τρίτης ηλικίας `Ελληνες (Συνταξιούχοι), δεν έχουν καμία επιλογή –λόγω ηλικίας- βλέποντας τη σύνταξή τους (προϊόν εργασίας πολλών δεκαετιών) να “κουρεύεται” αντισυνταγματικά, όλο και περισσότερο. Με το βρόχο της οικονομικής ένδειας να τους σφίγγει όλο και περισσότερο, βυθίζονται στην απελπισία, και όχι λίγοι επιλέγουν κι εκείνοι, την απεχθή “λύση” της αυτοκτονίας!  Τα “περήφανα γηρατειά” του λεξιπλάστη Αντρέα Παπανδρέου κατέστησαν “δυστυχή γηρατειά”, χωρίς κάποιο φως στο βάθος του τούνελ στο λυκόφως της ζωής τους! γ. Οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, με τις αποδοχές τους “ψαλιδισμένες” και έρμαιοι της βούλησης των εργοδοτών, δεν είναι καθόλου σε καλύτερη μοίρα, και με τη δαμόκλεια σπάθη της απόλυσης (ιδίως στον Ιδιωτικό Τομέα) άνωθεν της κεφαλής ανά πάσα στιγμή, αλλά και με την επαπειλούμενη περαιτέρω νέα μείωση των αποδοχών τους, κατά τις επιταγές της “Αφέντρας Τρόϊκας!” ή “Θεσμών”, ή, όπως αλλιώς αποκαλείται, χωρίς να αλλάζει το νόημα και η σκοπιμότητα…δ. Η αυξανόμενη υπογεννητικότητα του ελληνικού πληθυσμού οδηγεί σε δημογραφικό μαρασμό τη Χώρα, με τα στίφη των Μουσουλμάνων να συρρέουν καθημερινά, και το “δόγμα Οζάλ” σε πλήρη εφαρμογή στις μέρες μας, με άμεσο τον κίνδυνο να είναι οι `Ελληνες μειονότητα στην πατρίδα τους, σε λίγες δεκαετίες…ε. Η περιθωριοποίηση της Γλώσσας και της Ιστορίας (και όχι μόνο), οδηγεί τη νεολαία σε προοδευτική αποξένωση της καταγωγής τους. (Το “δόγμα Κίσινγκερ” σε πλήρη εφαρμογή, με τους έξωθεν ανθέλληνες να επιχαίρουν….Φευ!…)… Σήμερα, η Χώρα μας βρίσκεται σε κατάσταση Capital Control και ελεγχόμενης χρεοκοπίας αλλά και στα πρόθυρα άτακτης χρεοκοπίας και πτώχευσης.  Οι επόμενες κρίσιμες μέρες-εβδομάδες, θα δείξουν! Και γεννάται το εύλογο ερώτημα: Πού σε πάνε Ελλάδα;

Γ. Αντί Επιλόγου

“…Ο λευκός καπνός από τις Βρυξέλλες, ήταν από τις στάχτες της Ελλάδας…»

Μανώλης Γλέζος

“…και της ελπίδας…”  συμπληρώνουμε εμείς…

"google ad"