Πράσινος εμπρηστής: Η ανεμογεννήτρια στην Χίο που έσπειρε την καταστροφή

Από χθες το απόγευμα η Χίος ξαναζεί εφιαλτικές στιγμές πυρκαγιάς, αυτή τη φορά στην βορειοδυτική πλευρά της. Μέχρι τώρα έχουν γίνει στάχτη αρκετές χιλιάδες στρέμματα αγροτικής και δασικής έκτασης, βοσκοτόπια καθώς και πολλές εκατοντάδες ελαιόδεντρα.

Του Γιάννη Μακριδάκη

Η αιτία της πυρκαγιάς σύμφωνα με δημοσιεύματα και φωτογραφίες του τοπικού τύπου ήταν μια ανεμογεννήτρια η οποία προφανώς δεν άντεξε τον ισχυρό νοτιά και σπινθήρισε, κάηκε ολοσχερώς ο μηχανισμός της και προκάλεσε όλην αυτή την καταστροφή η οποία ακόμη συνεχίζεται παρ’ όλες τις υπεράνθρωπες και ολονύχτιες προσπάθειες πυροσβεστικής και εθελοντών οι οποίοι τελούν εν αναμονή των βροχών που θα σβήσουν τις φλόγες μιας και οι πολύ ισχυροί νότιοι άνεμοι καθιστούν αδύνατη την προσέγγιση αεροπλάνων και ελικοπτέρων.

Ανεμογεννήτρια λοιπόν ο εμπρηστής σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες. Η πράσινη ανάπτυξη καρβουνιάζει τον τόπο και το τοπίο γύρω της.

Βεβαίως, θα πει κάποιος, οι ΒΑΠΕ που θα μας φέρουν δεν είναι σαν αυτές τις παλαιού τύπου μικρές ανεμογεννήτριες. Αυτές είναι πραγματικά ασφαλείς και πράσινες. Κι όμως δεν είναι έτσι. Εκτός από τις ήδη γνωστές περιβαλλοντικές καταστροφές που προξενούν όπως την κατακρήμνιση ολόκληρων βουνών, την ισοπέδωση και την κοπή εκατομμυρίων δέντρων, την τσιμεντοποίηση των τοπίων σε γιγάντια κλίμακα αφού η κάθεμιά χρειάζεται ένα στρέμμα τσιμεντένιας βάσης για να στηθεί, τις εκσκαφές και τις διανοίξεις δρόμων επί παρθένων και περήφανων ορέων τα οποία θα καταντήσουν ρημαδιό με ό,τι συνέπειες έχει αυτό στους υδροφόρους ορίζοντες και στην ζωή ανθρώπων και πλασμάτων άλλων ολόγυρα, οι “σύγχρονες” ΒΑΠΕ που θέλουν να μας φέρουν είναι πολύ παλαιάς τεχνολογίας, πριν την εποχή της ελληνικής ευμάρειας, κατασκευασμένες το 2002, και απέμειναν απούλητες στις αποθήκες των εταιριών που εξυπηρετούνται από τέτοιου είδους πολιτικές αποφάσεις πολιτικών εξυπηρετητών του πολυεθνικού συμφέροντος και όχι της πατρίδας.

Οι τοπικές κοινωνίες σε όλη την Ελλάδα έχουν ήδη κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφής και της κοροϊδίας. Γι’ αυτό και υπάρχουν παντού γενικευμένες πλέον αντιδράσεις ενάντια στην εγκατάσταση αυτών των Βιομηχανικών ΑΠΕ. Πολίτες, σύλλογοι, σωματεία, συνδικάτα, Δήμοι εκφράζουν με κάθε τρόπο την αντίθεσή τους σε ένα σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας δίχως κανέναν στρατηγικό σχεδιασμό ανάπτυξης ούτε καν “ανάπτυξης”, έχουν λάβει ήδη τις αποφάσεις τους και προβαίνουν σε συνεχείς δράσεις ενημέρωσης των πολιτών και πλήρους αντιστροφής του κλίματος και απομυθοποίησης της λεγόμενης πράσινης αυτής ανάπτυξης, που είναι ουσιαστικά μαύρη ερπύστρια ισοπέδωσης.

Το ζητούμενο είναι τώρα πια να νιώσουν και οι άνθρωποι των αστικών κέντρων την ουσία του μεγάλου αυτού προβλήματος και να προσαρμόσουν όσο μπορεί ο καθένας την ζωή τους στην κατεύθυνση της εξοικονόμησης ενέργειας προς σωτηρία των δασών και των ορέων της χώρας μας, να συνδέσει δηλαδή ο καθένας μας την κάθε μικρή του κίνηση που χρειάζεται ενέργεια με ένα δέντρο, με μια βουνοπλαγιά και μια κορφή που δεν θα υπάρχουν πια.

Ας συνδέσουμε όλοι μες στο μυαλό μας την καθημερινότητά μας και τις μικρές μας καθημερινές κινήσεις με τις συνέπειές τους στο οικοσύστημα και όχι μόνον στο σύστημα, δηλαδή στην τσέπη μας.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος αντίδρασης από ανθρώπους που δεν έχουν την δυνατότητα ή την διάθεση ή τον χρόνο να αντιδράσουν αλλιώς.