διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες λέει μια γνωστή φράση. Εδώ βέβαια με τη συμφωνία κυβέρνησης – θεσμών ο διάβολος δεν μπορεί να κρυφτεί με τίποτα. όμως ακόμη και οι παραμικρότερες λεπτομέρειες έχουν νόημα ώστε να συνειδητοποιήσει ο καθένας μας πόσο πραγματικά ασφυκτικό είναι αυτό που υπογράφτηκε και πόσο ανεδαφικό φαίνεται μπροστά του το πρόταγμα μιας πιο φιλολαϊκής διαχείρισής του από μια «αριστερή κυβέρνηση». Ένα από τα πρώτα νομοθετήματα που πρέπει να ψηφίσει η κυβέρνηση στη Βουλή αφορά το λεγόμενο σημείο του «νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας».
Εκ πρώτης όψεως κάποιος μπορεί να το προσπεράσει γρήγορα και να τρέξει να δει για το περίφημο ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων, την αναίρεση των νομοθετημάτων της κυβέρνησης, το ΦΠΑ, την απελευθέρωση των απολύσεων κλπ. Είναι όμως ασήμαντη η συγκεκριμένη αλλαγή και πώς επηρεάζει τους εργαζόμενους; Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών το άρθρο του Τάσου Κωστόπουλου που γράφτηκε πριν από λίγες μέρες καθώς η συγκεκριμένη ρύθμιση περιλαμβάνονταν με παρόμοιο τρόπο στην ελληνική πρόταση:
Μέσα στον καταιγισμό των τελευταίων εξελίξεων, μάλλον απαρατήρητη πέρασε μια ακραία αντεργατική διάταξη που περιλαμβάνεται στην («καλή») πρόταση της κυβέρνησης προς τους θεσμούς: η δραστική συρρίκνωση ή και ολοσχερής κατάργηση στην πράξη των αποζημιώσεων που δικαιούνται οι πρώην (και συνήθως άνεργοι) εργαζόμενοι των χρεοκοπημένων ιδιωτικών επιχειρήσεων, προς όφελος των τραπεζών και λοιπών ενυπόθηκων πιστωτών τους!
Οταν μια επιχείρηση χρεοκοπεί κι εκκαθαρίζεται, οι πιστωτές της (ως τέτοιοι λογίζονται και οι εργαζόμενοι που τους οφείλονται αποζημιώσεις, δεδουλευμένα κ.λπ.) κατατάσσονται βάσει του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας σε διάφορες κατηγορίες, ορισμένες από τις οποίες έχουν προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των απαιτήσεών τους, ενώ κάποιες άλλες ικανοποιούνται από ό,τι (και αν) απομείνει.
Η τοποθέτηση των εργαζομένων σ’ αυτή την κλίμακα σε σχέση με τις απαιτήσεις άλλων πιστωτών, ιδίως των τραπεζών, αποτυπώνει με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο τις πραγματικές κοινωνικές ευαισθησίες μιας κυβέρνησης.
Στο δακτυλογραφημένο κείμενο των κυβερνητικών προτάσεων προς τους θεσμούς, που δόθηκε προχθές στη δημοσιότητα, διαβάζουμε τα εξής σχετικά με τις προτεινόμενες αλλαγές στην πτωχευτική νομοθεσία:
Το άρθρο 977 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας το οποίο ρυθμίζει την κατάταξη των πιστωτών θα τροποποιηθεί. Από τις απαιτήσεις που περιλαμβάνονται στις ρυθμίσεις του άρθρου 975, εκείνες που βασίζονται στην παροχή εξαρτημένης εργασίας και οι αναλογικές ασφαλιστικές εισφορές θα εκτελούνται προνομιακά (εξαιρουμένων των αποζημιώσεων).
Από το εναπομείναν ποσό, οι εμπράγματα διασφαλισμένοι (ενυπόθηκοι) πιστωτές θα εξυπηρετούνται αναλογικά με το 70%, οι δε υπόλοιποι (μη εμπράγματα ενυπόθηκοι) και οι μη προνομιούχοι από το 30%
(σ.27-8)
Με άλλα λόγια, ενώ μέχρι τώρα οι αποζημιώσεις των εργαζομένων προηγούνταν από την ικανοποίηση των δικαιωμάτων των τραπεζών πάνω στην εκποιούμενη περιουσία της επιχείρησης, στο εξής θ’ αποτελούν φτωχό συγγενή απέναντι στα τελευταία.
Δεν ξέρουμε αν η κυβερνητική αυτή δέσμευση συνιστά μονομερή απαίτηση της τρόικας ή αποτελεί συναινετικό δωράκι των δυο πλευρών προς τους τραπεζίτες, τα χαρτοφυλάκια των οποίων απαλλάσσονται μια και καλή από το βάρος των εργατικών αποζημιώσεων.
Το σίγουρο είναι ότι δημιουργεί πελώρια προβλήματα σε χιλιάδες μισθωτούς που έχασαν τις δουλειές τους τα τελευταία χρόνια. Ανθρώπους που ελπίζουν κάποια μέρα να «ξελασπώσουν» τα (εκκρεμή ή καινούργια) χρέη τους χάρη σ’ ένα μέρος τουλάχιστον από εκείνες τις έρμες τις αποζημιώσεις, που η «πρώτη φορά Αριστερά» προσφέρεται τώρα να χαρίσει στους πιστωτές των αφεντικών τους…
Το θέμα της νομοθέτησης νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας πάντως είναι μάλλον πολύπαθο καθώς πέρυσι, όταν ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου είχε καταθέσει το σχετικό νομοσχέδιο, είχε ξεσηκωθεί σύσσωμος ο δικηγορικός κόσμος και οι δικαστικές ενώσεις.
Οι δικηγόροι μάλιστα είχαν κάνει πανελλαδική απεργία διαρκείας η οποία λύθηκε με την κήρυξη των βουλευτικών εκλογών του περασμένου Ιανουαρίου.