Πώς έσπασε η σιωπή 60 χρόνων!

Του Γιώργου Ουρανού

Η χαμένη διαχρονικότητα στη δράση των Αμερικάνων φοιτητών

Πραγματικά χρειάστηκαν 60 χρόνια, δηλαδή τρεις γενιές ενηλικίωσης, για να συνειδητοποιήσουν ξανά οι φοιτητές των Αμερικάνικων πανεπιστημίων, ότι κάπου στη γή καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και μάλιστα με την ανοχή της κυβέρνησης των ΗΠΑ ! Ήταν το 1968 όταν για τελευταία φορά είχαν υπάρξει φοιτητικές κινητοποιήσεις στα Αμερικανικά πανεπιστήμια ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ τον οποίο μάλιστα επιχειρούσε η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ, συνδράμοντας τις συντηρητικές δυνάμεις του Νότιου Βιετνάμ εναντίον των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων των Βιετνκόγκ που υποστηρίζονταν από την τότε Σοβιετική Ένωση. Για πρώτη φορά μάλιστα τότε οι ΗΠΑ, η υπερδύναμη με το ανεξάντλητο δυναμικό και την τελειότερη τεχνολογία, παρόλο που θυσίασαν τις ζωές 60.000 περίπου Αμερικανών και δαπάνησαν τότε 150 δισεκατομμύρια δολάρια έχασαν τον πόλεμο. Οι τότε φοιτητικές κινητοποιήσεις είχαν μάλιστα διπλή αιτία γένεσης . Η μία ήταν πραγματικά η καταπάτηση των δικαιωμάτων ενός λαού με την ανάμειξη των ΗΠΑ , που εξετάζοντας εντελώς ειλικρινά την υπόθεση δεν είχαν κανένα δικαίωμα επέμβασης. Η δεύτερη βέβαια ήταν η προσωπική άρνηση των ίδιων των φοιτητών και των υπόλοιπων νέων των ΗΠΑ να στρατευθούν και να αποσταλούν στα Αμερικάνικα στρατεύματα στον πόλεμο, διακινδυνεύοντας την ίδια τους την ζωή  ή την ζωή προσφιλών τους προσώπων. Έτσι γεννήθηκε ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα  την δεκαετία του ΄60 που πολύ γρήγορα γιγαντώθηκε. Όμως όταν ο πόλεμος τελείωσε το 1973, το κίνημα έσβησε .

60 χρόνια μετά

Χρειάστηκαν να περάσουν 60 τόσα χρόνια για να υπάρξει ξανά η συνειδητοποίηση τουλάχιστον σε μια μερίδα των Αμερικάνων φοιτητών ότι κάπου στον κόσμο επιτελούνται ξανά σοβαρές αδικίες που φτάνουν και στις δολοφονίες αμάχων και μάλιστα με την ανοχή της χώρας τους!  Έτσι τα ξημερώματα της 17ης Απριλίου μία μικρή ομάδα φοιτητών έστησε τις σκηνές της στο Πανεπιστήμιο Columbia, διαμαρτυρόμενη για τη δράση του ισραηλινού στρατού κατά αμάχων στη Γάζα. Το αίτημά τους; Να σταματήσει το πανεπιστήμιο να συναλλάσσεται με εταιρείες, που υποστηρίζουν έναν πόλεμο, στον οποίο έχουν σκοτωθεί πάνω από 34.000 άνθρωποι – μεταξύ τους χιλιάδες παιδιά και στον οποίο εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη απειλούνται με λιμό.

Η γενίκευση των κινητοποιήσεων

Σήμερα, δέκα ημέρες μετά, οι κινητοποιήσεις στο Columbia συνεχίζονται, και σε ηπιότερους ρυθμούς έχουν μεταδοθεί και σε άλλα Αμερικάνικα πανεπιστήμια όπως στο Γέιλ, στο MIT, στο Χάρβαρντ, στα Πανεπιστήμια του Μίσιγκαν, της Βοστώνης, της Νότιας Καρολίνας, του Οχάιο, της Νέας Υόρκης, της Ουάσιγκτον, του Μέριλαντ, του Πίτσμπουργκ, του Σαν Αντόνιο, του Τέξας, στο Ταφτς και στα Κολέγια Σμιθς και Εμερσον.

Η αφύπνιση

Πραγματικά αποτελεί έκπληξη αυτή η αφύπνιση  των Αμερικάνων φοιτητών στο να δείξουν ευαισθησία σε μια κοινωνική και ανθρωπιστική τραγικότητα που επιχειρείται στη Γάζα. Η αφύπνηση αυτή σίγουρα καταγράφεται στα θετικά  για το επίπεδο κοινωνικής συνειδητότητας των Αμερικάνων φοιτητών και άς καθυστέρησε τόσο πολύ να εκφραστεί. Παρόμοια τερατουργήματα όπως η δράση των Ισραηλινών δυνάμεων στη Γάζα κατά των αμάχων, όπως και  το ΄68  των αντίστοιχων τερατουργημάτων στο Βιετνάμ και με την ανοχή των ΗΠΑ έχουν συμβεί και άλλες και μάλιστα όχι και λίγες φορές όπως στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Νότιο Σουδάν, στη Συρία και αλλού. Όμως οι συνειδήσεις των Αμερικάνων φοιτητών δεν αφυπνίσθησαν  όπως συνέβη σήμερα . Είθε η επίδειξη  παρόμοιας ευαισθησίας από τους Αμερικάνους φοιτητές να επαναληφθεί και σε άλλες περιπτώσειςκαταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Με αυτό τον τρόπο θα αποδεικνύουν πως οι σπουδές τους δεν επιτελούνται και μόνον για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες για επιστημονική ή επαγγελματική επιτυχία, αλλα και για το ότι σκέφτονται και το πως θα συμβάλλουν στο να γίνει ο κόσμος μας πιο δίκαιος και αναλογικότερος οικονομικά και κοινωνικά.

"google ad"