Ρέθυμνο: “Γροθιά στο στομάχι” οι “αόρατοι” ασθενείς οι οποίοι είναι “παρκαρισμένοι” επί μήνες σε θαλάμους νοσοκομείων

Δραματική είναι η αύξηση το τελευταίο χρονικό διάστημα του αριθμού των ανασφάλιστων ασθενών που καταλήγουν να κάνουν σπίτι τους τούς κρύους θαλάμους του νοσοκομειακού ιδρύματος του Ρεθύμνου. Και ο λόγος είναι πως εξαιτίας της ασθένειάς τους – και επειδή είτε δεν έχουν συγγενείς, είτε δεν έχουν χρήματα – δεν μπορούν να νοσηλευτούν σε ιδιωτικές μετανοσοκομειακές δομές φροντίδας, μιας και η χώρα μας πάσχει από αντίστοιχες δημόσιες δομές. Οι “ξεχασμένοι” ασθενείς στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου αποτελούν “γροθιά στο στομάχι”, την ώρα που η Πολιτεία στο Ρέθυμνο δεν έχει καν μεριμνήσει να στελεχώσει με το απαραίτητο προσωπικό το μοναδικό Κέντρο Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης που υπάρχει και το οποίο θα μπορούσε να ανακουφίσει τον πόνο ανήμπορων συνανθρώπων μας.

Ειδικότερα, ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ είδε το φως της δημοσιότητας μέσα από την τηλεοπτική συχνότητα της “ΚΡΗΤΗ ΤV”. Το θέμα του αφορούσε ασθενείς που μένουν στα “αζήτητα” και είναι “αόρατοι”, ξεχασμένοι από ανθρώπους και Πολιτεία, επειδή στην κατά άλλα οργανωμένη χώρα μας δεν υπάρχει σύστημα μετανοσοκομειακής φροντίδας, που θα επαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη τους.

Το παράδειγμα του Νοσοκομείου Ρεθύμνου, που δυστυχώς δεν είναι το μοναδικό, συνιστά ένα πρόβλημα με πολλές κοινωνικές προεκτάσεις. Άνθρωποι με σοβαρές ασθένειες, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και χρήματα και χωρίς έναν άνθρωπο να νοιαστεί για αυτούς, είναι ζωντανοί-νεκροί στους παγερούς θαλάμους του ιδρύματος.

«Η μετα-νοσοκομειακή φροντίδα στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη. Και όποιος έχει να πληρώσει βρίσκει τον δρόμο του», υπογραμμίζει με έμφαση στον τηλεοπτικό φακό της “ΚΡΗΤΗ ΤV” η διευθύντρια Παθολογικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνου, γραμματέας της Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ Ρεθύμνου, Ελένη Ιωαννίδου.

Η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Ρεθύμνου, Άννα Ελευθεριάδου-Γκίκα, υποστήριξε ότι «είναι τραγικό για τους ίδιους τους ασθενείς. Είναι τραγικό για την οικογένεια. Και είναι πολύ επιβαρυντικό για το νοσοκομείο».

Η κ. Ελευθεριάδου σημείωσε ότι, «πέρα από το γηροκομείο, δεν υπάρχει καμία κλειστή δομή στο Ρέθυμνο. Όπως επίσης δεν υπάρχει καμία απολύτως κλειστή δομή στους υπόλοιπους νομούς. Δηλαδή υπάρχουν ιδιωτικά θεραπευτήρια όπου το κόστος νοσηλείας είναι υψηλό. Τα ταμεία καλύπτουν μικρό ή καθόλου μέρος από το συνολικό κόστος. Και το κάθε πορτοφόλι δεν μπορεί να επιτρέψει να πάει εκεί το οικείο του πρόσωπο».

Μοναδική ακτίνα φωτός στον δήμο Ρεθύμνου το “Βοήθεια στο Σπίτι” και το Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, που δίνει «φιλί ζωής” σε κάποιες, όμως, περιπτώσεις μοναχικών και ανασφάλιστων συνανθρώπων μας.

«Είναι μια δομή- “κλειδί”. Ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα είτε μ’ ένα εγκεφαλικό είτε μετά από ένα σοβαρό κάταγμα εκεί βρίσκει τη θέση του», είπε η κ. Ελευθεριάδου. Και ενώ το κράτος αναλώνεται στην επιδοματική πολιτική του – που λειτουργεί ως δέλεαρ λίγο πριν τις κάλπες – με πρόσχημα τη διασφάλιση της αξιοπρέπειας κάθε ανήμπορου συνανθρώπου μας, το παράδειγμα του Κέντρου Φυσικής και Ιατρικής Αποκατάστασης Ρεθύμνου έρχεται να αποδομήσει κάθε κυβερνητικό αφήγημα. Στο ΚΕΦΙΑΠ – που για παράδειγμα ένας από τους ασθενείς, ο κ. Ηλίας, θα μπορούσε δωρεάν να λάβει εξειδικευμένες υπηρεσίες για το πρόβλημά του – οι ασθενείς είναι μετρημένοι στα δάκτυλα, διότι πολύ απλά είναι υποστελεχωμένο. «Το ΚΕΦΙΑΡ έπρεπε να είχε προσωπικό και να νοσηλεύει αυτούς τους ασθενείς, οι οποίοι χρειάζονται εντατικές φυσιοθεραπείες και ενδοφλέβια νοσηλεία. Δεν μπορεί να είναι “παρκαρισμένοι” στο νοσοκομείο. Δυστυχώς όμως συμβαίνει αυτό πάρα πολλές φορές», είπε η κ. Ελευθεριάδου.

Ζει δέκα μήνες στο νοσοκομείο! – Χρειάζεται οξυγόνο αλλά δεν έχει ρεύμα στο σπίτι του

Ο τηλεοπτικός φακός της “ΚΡΗΤΗ ΤV” ανέδειξε πρόσωπα που διαβιούν στο νοσοκομειακό ίδρυμα του Ρεθύμνου. Ο κ. Αντώνης, που είναι 65 ετών, εδώ και 10 μήνες ζει στο νοσοκομείο. Είναι χρόνιος αναπνευστικός ασθενής, ανασφάλιστος, χωρίς ρεύμα στο σπίτι του, άρα και χωρίς οξυγόνο, και τα παιδιά του δεν έχουν καμία οικονομική δυνατότητα για να τον στηρίξουν. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο κ. Ηλίας, ο οποίος είναι νευρολογικός ασθενής. Ο 62χρονος κ. Ηλίας, που βρέθηκε πεσμένος στο μαγαζί του μετά από 5 ημέρες έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, παρά τις σοβαρές επιπλοκές κατάφερε να επιβιώσει, χωρίς κανείς όμως να γνωρίζει για πόσο ακόμα. Εδώ και τρεις μήνες παραμένει στο ρεθυμνιώτικο νοσοκομείο, αφού είναι ανασφάλιστος, ανήμπορος να αυτοεξυπηρετηθεί και ολομόναχος στον κόσμο.

Στην ίδια μοίρα και ο 53χρονος κ. Χρήστος, που είναι ψυχιατρικός ασθενής και παράλληλα παλεύει με τον καρκίνο. Οι ψυχιατρικές δομές δεν τον δέχονται διότι είναι απορρυθμισμένος και τα γηροκομεία δε δέχονται καρκινοπαθείς. Ο κ. Χρήστος θα παραμείνει επ’ αόριστον στο νοσοκομείο, περιμένοντας τη μόνη… λύση που υπάρχει στο πρόβλημά του. Τον θάνατο.

«Οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς, όσο σκληρό και να ακούγεται, θα καταλήξουν. Θα πεθάνουν», τονίζει η κ. Ιωαννίδου.

Το πρόβλημα δεν επικεντρώνεται στην Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου του Ρεθύμνου, αλλά και σε άλλες κλινικές, όπου μπορεί κάποιος να συναντήσει ταλαιπωρημένες ψυχές που αναμένουν τον θάνατο καθώς δεν έχουν πόρους για να επιβιώσουν.

Ανύπαρκτη η μετα-νοσηλευτική φροντίδα

“Παρών” δηλώνει το Πανεπιστήμιο Κρήτης – Μπορεί να συνεισφέρει με εξειδίκευση και τεχνογνωσία

Και ενώ στη χώρα μας δεν υπάρχει οργανωμένο σύστημα μετα-νοσοκομειακής φροντίδας που θα μπορούσε να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο και να διασφαλίσει την αξιοπρεπή διαβίωση των ασθενών μετά τη νοσοκομειακή περίθαλψη, ο κ. Λιονής σημείωσε πως το κοινωνικό αυτό πρόβλημα αποτελεί πρόκληση για την επόμενη περίοδο και αντικείμενο μιας πολιτικής συζήτησης που πρέπει να ανοίξει για την ανάληψη πρωτοβουλιών.

«Κάποια στιγμή, εν έτει 2022-2023, είναι μεγάλη πρόκληση για την Πολιτεία μια αναγκαία διακομματική συζήτηση για να δούμε πώς μπορεί να ενισχυθεί ένας θεσμός που χρειάζεται πραγματικά πολλούς πόρους, και για να καθορίσουμε τις αναγκαίες πρωτοβουλίες που πρέπει να γίνουν», είπε.

Όπως υπογράμμισε εμφατικά ο καθηγητής, στην Κρήτη τόσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση – πρώτου και δεύτερου βαθμού – όσο και το πανεπιστημιακό Ίδρυμα μπορούν να αναλάβουν δράση, έστω και πιλοτικά, καλώντας και προκαλώντας ταυτόχρονα την Πολιτεία να αξιοποιήσει την εξειδίκευση και την τεχνογνωσία που διαθέτει το Πανεπιστήμιο. Και πράγματι, το ακαδημαϊκό και το ερευνητικό προσωπικό του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε συνδυασμό με στοχευμένες πρωτοβουλίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μπορούν να συνεισφέρουν ώστε να ενισχυθεί θεαματικά προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος ο θεσμός της υγείας και πιο συγκεκριμένα η μακροχρόνια φροντίδα υγείας ασθενών που βρίσκονται είτε σε φάση ίασης είτε σε φάση ανάρρωσης.

«Ίσως η Κρήτη να συζητήσει για να θεσπιστεί ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου με τη συμμετοχή Τοπικής Αυτοδιοίκησης α’ και β’ βαθμού αλλά και της επιστημονικής κοινότητας. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να αναπτυχθούν πιλοτικοί θεσμοί. Τόσο η Ιατρική Σχολή Κρήτης όσο και το Πανεπιστήμιο Κρήτης σαφέστατα ανήκουν σε αυτούς τους θεσμούς που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν με εξειδίκευση και τεχνογνωσία», υποστήριξε ο κ. Λιονής.

neakriti.gr

"google ad"