Ρέθυμνο: Παρουσιάστηκε η βιογραφία του αγωνιστή κομμουνιστή καπετάν Σφακιανού

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τον Αντρέα Κοκοσάλη, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης, τον Βαγγέλη Αγγελογιαννάκη, γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Ρεθύμνου, τον Αντώνη Ρούλιο, μέλος της ΤΕ και δημοτικό σύμβουλο Ανωγείων, και Βασίλη Φασουλά, Γραμματέα της ΚΟ Ανωγείων του ΚΚΕ, παρευρέθηκε στην παρουσίαση της βιογραφίας του Γιώργη Αρετάκη ή καπετάν Σφακιανού «Ο πολέμαρχος της Βίγλας» του συγγραφέα και δημοσιογράφου Μανόλη Παντινάκη.

Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σισάρχων μαζί με το «Αγροτικό Δισκοπωλείο» της οικογένειας Αεράκη. Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρωνίτης ενώ παρέμβαση έκανε ο συγγραφέας του βιβλίου Μ. Παντινάκης. Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Νέλλυ Κατσαμά.

Ο Λ. Χαρωνίτης στην παρέμβασή του επεσήμανε ότι ο συγγραφέας Μανόλης Παντινάκης έχει καθοριστική συμβολή με το βιβλιογραφικό του έργο στην ανάδειξη της ιστορίας των αγώνων του λαού μας στον νομό Ρεθύμνου και σε όλη την Κρήτη, φωτίζοντας ιδιαίτερα την ιστορία της Αντίστασης και του δοξασμένου αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Με το βιβλίο για τον Γεώργιο Αρετάκη προσφέρει μια ολοκληρωμένη βιογραφία ενός αγωνιστή–κομμουνιστή, μαχητή και ήρωα του ελληνικού λαού, αξιοποιώντας ένα σύνολο διαθέσιμων μαρτυριών, αρχειακό υλικό, φωτογραφίες και το ίδιο το προσωπικό του ημερολόγιο.

Ακόλουθα ο Λ. Χαρωνίτης αναφέρθηκε εκτενώς στη ζωή και τη δράση του μεγάλου αγωνιστή. Ο Γεώργιος Αρετάκης γεννήθηκε το 1899 στο Σπήλι. Πήρε μέρος ως εθελοντής στις μάχες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα στη Μικρασιατική Εκστρατεία, οπού και διακρίθηκε για τη δράση του. Μόνιμος αξιωματικός πια του στρατού, το 1932 προήχθη σε ανθυπολοχαγό και αργότερα σε υπολοχαγό. Ύστερα από το αποτυχημένο Κίνημα του 1935 αποτάχθηκε από το στράτευμα ως βενιζελικός και αποσύρθηκε στην Κοξαρέ, όπου παντρεύτηκε και δημιούργησε την οικογένειά του.

Με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου ανακλήθηκε στο στράτευμα με τον βαθμό του λοχαγού και διακρίθηκε για τη γενναιότητά του στα βουνά της Αλβανίας, όπου και τραυματίστηκε. Το πρώτο διάστημα της Κατοχής ο Αρετάκης εργάστηκε ως επικεφαλής ασφάλειας στην Τράπεζα της Ελλάδας αρχικά στα Χανιά και ύστερα στην Πάτρα. Το κάλεσμα όμως του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ για τη λευτεριά της πατρίδας δεν μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητη την προσωπικότητα του Αρετάκη. Γρήγορα βγαίνει στο βουνό και παίρνει μέρος στην Αντίσταση, όντας από τους πρώτους αξιωματικούς και απότακτους του 1935 που εντάχθηκαν στο ΕΑΜ. Παίρνοντας το ψευδώνυμο Σφακιανός -τιμή στην καταγωγή του- έδρασε αρχικά ως αρχηγός του Τάγματος Καλαβρύτων του 12ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ (Αχαΐας) και αργότερα ως διοικητής του 2ου Τάγματος του 8ου Συντάγματος ΕΛΑΣ (Λακωνίας).

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ο Σφακιανός αρνήθηκε να παραδώσει τον οπλισμό του και ανέβηκε καταδιωκόμενος πάλι στο βουνό. Τον Σεπτέμβρη του 1946 συγκρότησε με άλλους αγωνιστές το πρώτο ένοπλο τμήμα του ΔΣΕ Πελοποννήσου στον Πάρνωνα. Τα επόμενα χρόνια έλαβε μέρος σε δεκάδες μάχες εναντίον του αστικού στρατού, της χωροφυλακής και των παρακρατικών συμμοριών, όντας κεντρικό στέλεχος της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, μιας ηρωικής μεραρχίας που πάνω από 5.000 μέλη της έδωσαν τη ζωή τους για το δίκιο του λαού απέναντι σε ντόπιους και ξένους αφέντες. Διακρινόμενος για το θάρρος, τη γενναιότητα και τη στρατιωτική του ευφυΐα, προκρίθηκε σε αντισυνταγματάρχη το 1948, με διαταγή του Γενικού Στρατηγείου του ΔΣΕ.

Ωστόσο, ο αγώνας του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο γινόταν όλο και περισσότερο άνισος. Κυκλωμένοι από στεριά και θάλασσα οι αγωνιστές του έπεφταν ένας – ένας στα πεδία των μαχών. Ο ίδιος ο Σφακιανός μαζί με άλλους πέντε αγωνιστές, υποχωρώντας μαχόμενοι, έφθασαν στα νότια του Ταΰγετου τον Μάρτη του 1949, προσπαθώντας να φύγουν με καΐκι από τη Μάνη για την Κρήτη.

Το τελευταίο τους καταφύγιο ήταν η σπηλιά Βαγιολάγκαδο. Εκεί, όμως, προδόθηκαν από χωρικό της περιοχής και στις 26 Μάρτη 1948 η σπηλιά περικυκλώθηκε από ΜΑΗδες και χωροφύλακες. Οι πέντε αγωνιστές, πολεμώντας μέχρις εσχάτων, έπεσαν τελικά κάτω από τα εχθρικά πυρά. Το δολοφονικό μένος του αστικού κράτους και των παρακρατικών συμμοριών φάνηκε, βέβαια, ακόλουθα, όταν έκοψαν το κεφάλι του ηρωικού καπετάν Σφακιανού και το περιέφεραν στα χωριά της περιοχής. Νόμιζαν, έτσι, όπως και με άλλους αγωνιστές, ότι θα σβήσουν τη μνήμη των ηρωικών παιδιών του ελληνικού λαού, των αθάνατων αγωνιστών του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ. Αλλά φυσικά, μέχρι σήμερα, κάνουν λάθος!

Ο Α. Κοκοσάλης τόνισε, ακόμα, ότι η συγκεκριμένη έκδοση αποτελεί συμβολή ενάντια στην προσπάθεια παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορίας του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Προσπάθεια που εστιάζει ιδιαίτερα στην κρίσιμη αυτή δεκαετία για να αποκρύψει και να διαστρεβλώσει την αστείρευτη δύναμη του λαού, που σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης αποδείχτηκε ότι μπορεί να κλονίσει την κυριαρχία της αστικής τάξης με καθοδηγητή το ΚΚΕ.