Ρασπούτιν (ο διαβολοκαλόγερος)

Ο Γκριγκόρι Εφήμοβιτς Ρασπούτιν γεννήθηκε στο χωριό Πετρόβσκ της Ανατολικής Σιβηρίας το 1870. Η οικογένειά του ήταν αρκετά εύπορη.

Σαν νεαρός ο Ρασπούτιν (στα Ρωσικά σημαίνει διεφθαρμένος) φημιζόταν για τη μεγάλη του δύναμη και για τον βίαιο και απρόβλεπτο χαρακτήρα του. Οι βιογράφοι του επίσης αναφέρουν το «σπάνιας δυνάμεως βλέμμα του που μαγνήτιζε».

Ξαφνικά ο Ρασπούτιν επιβεβαιώνει το απρόβλεπτο του χαρακτήρα του γιατί μπαίνει σ’ ένα μοναστήρι, μένει εκεί τέσσερις συνεχόμενους μήνες χωρίς να ενημερώσει ή να ειδοποιήσει κανένα και ασχολείται με προσευχή και διαλογισμό.

Στα 19 του χρόνια παντρεύτηκε αλλά γρήγορα τον ξανάπιασε η έμμονη ιδέα του για τη θρησκεία, ιδέα που τον διακατείχε σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του, άφησε την οικογένειά του, πήρε τους δρόμους και άρχισε τις περιπλανήσεις σαν περιπλανώμενος καλόγερος φτάνοντας μέχρι το Άγιο Όρος και τα Ιεροσόλυμα. Όταν μετά από αρκετό καιρό, επέστρεψε στο χωριό του, ήταν πολύ, μα πολύ αλλαγμένος, και εξέπεμψε έναν ισχυρό μαγνητισμό.

Μετέτρεψε ένα από τα δωμάτια του σπιτιού του σε εκκλησία που ήταν πάντα γεμάτη ιδίως από νεαρούς που ήταν καταγοητευμένοι μαζί του.

Επειδή όμως ο ιερέας του χωριού του άρχισε να τον ζηλεύει που είχε τόσους πολλούς πιστούς, ο Ρασπούτιν αναγκάστηκε και πάλι ν’ αφήσει το χωριό του και την οικογένειά του.

Στην πραγματικότητα τον κατείχε μια τάση φυγής.

Ποτέ δεν μπορούσε να καθίσει σ’ ένα ορισμένο μέρος πάνω από μερικές μέρες. Τώρα, στο δεύτερο γύρο των περιπλανήσεών του αυτοανακηρύχθηκε «στάρετς», δηλαδή Άγιος και άρχισε με τις εκπληκτικές θεραπευτικές του δυνάμεις – έτσι πίστευαν οι οπαδοί του – να θεραπεύει τους αρρώστους. Γονάτιζε μπροστά στα κρεβάτια των αρρώστων του και προσευχόταν. Έπειτα άπλωνε τα θαυματουργά χέρια του πάνω τους και τους θεράπευε. Σιγά – σιγά η φήμη του απλωνόταν παντού και όταν περίπου το 1903 έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, είχε ήδη φήμη σαν θαυματοποιός.

Παρά τη βαριά προφορά του και τους άξεστους τρόπους του πολύ γρήγορα κατέκτησε τους αριστοκρατικούς κύκλους της τσαρικής πρωτεύουσας. Το 1908 όταν ο διάδοχος του θρόνου, ο Τσάρεβιτς, ήταν τριών ετών, έπεσε και τραυματίστηκε σοβαρά, έπαθε εσωτερική αιμορραγία και έπεσε στο κρεβάτι με υψηλό πυρετό για πολλές μέρες.

Οι γιατροί είχαν απελπιστεί για τη ζωή του, και τούτο γιατί ο πρίγκιπας έπασχε από αιμοφιλία, μια σπάνια αρρώστια που εμποδίζει το αίμα να πήξει και που ο άρρωστος μπορεί να πεθάνει από μεγάλη αιμορραγία, ακόμη κι από ένα μικρό κόψιμο.

Η τσαρίνα Αλεξάνδρα πάνω στην απελπισία της έστειλε να φέρουν τον Ρασπούτιν.

Μόλις ο Καλόγερος μπήκε στο παλάτι, τον οδήγησαν στο δωμάτιο του Τσάρεβιτς Αλεξέι όπου τον περίμενε γεμάτη αγωνία η Τσαρίνα. «Μην στενοχωριέστε για το παιδί, θα γίνει καλά», της είπε. Έβαλε το χέρι του πάνω στο μέτωπο του παιδιού, κάθησε στη γωνιά του κρεβατιού κι άρχισε να του μιλάει ήρεμα. Κατόπιν, γονάτισε και προσευχήθηκε. Σε λίγα λεπτά, το μικρό αγόρι έπεσε σ’ ένα βαθύ και ήσυχο ύπνο. Η κρίση είχε ξεπεραστεί.

Από ‘κείνη την ημέρα η Τσαρίνα Αλεξάνδρα αφοσιώθηκε πλήρως στον Ρασπούτιν. Αλλά και ο Τσάρος Νικόλαος Β’ άρχισε να εμπιστεύεται τον καλόγερο.

Αποτέλεσμα η δύναμη του θαυματοποιού να εκτοξευτεί στα ύψη. Ο λόγος του ήταν διαταγή. Έφτασε στο σημείο να διορίζει και να παύει Υπουργούς. Το τσαρικό ζεύγος δεν του χαλούσε χατίρι.

Οι αντίπαλοί του – και ήταν πολλοί – πίστευαν ότι πίσω από ορισμένα αντιδραστικά κυβερνητικά μέτρα κρυβόταν ο διαβολοκαλόγερος΄ Έτσι τον έλεγαν.

Επίσης πίστευαν πως καθόριζε την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Ήταν δηλαδή Κράτος εν Κράτει.

Και αυτός όμως δεν καθόταν ήσυχος. Ζούσε την ζωή του. Από καταγώγιο σε καταγώγιο. Από ταβέρνα σε ταβέρνα. Από γυναίκα σε γυναίκα, και η τσαρική μυστική Υπηρεσία από πίσω του συνέχεια να δίνει αναφορές για την ανάρμοστη συμπεριφορά του ευνοουμένου του τσαρικού ζεύγους.

Στο τέλος ο Τσάρος αναγκάστηκε από τις πιέσεις που δέχτηκε να συστήσει στον Ρασπούτιν να φύγει από την πόλη.

Σε μια τέτοια περίπτωση ο Τσάρεβιτς έπεσε και ξαναχτύπησε. Η κατάστασή του ήταν απελπιστική. Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν. Η τσαρίνα Αλεξάνδρα έστειλε ένα τηλεγράφημα στον Ρασπούτιν, κι αυτός της απάντησε:

«Η αρρώστια δεν είναι τόσο επικίνδυνη όσο φαίνεται»: Από τη στιγμή που πήραν αυτό το τηλεγράφημα ο Τσάρεβιτς Αλεξέι άρχισε να καλυτερεύει.

Οι συνωμότες με επικεφαλής τον πρίγκιπα Φέλιξ Γιουσούπωφ χτύπησαν όπως το είχαν σχεδιάσει: Στα τέλη του 1916. Πράγματι, τρεις μέρες πριν βγει το 1916, ο Γιουσούπωφ παρέσυρε τον καλόγερο στο κελάρι του μεγάρου του. Εκεί του πρόσφερε δηλητηριασμένα γλυκά χωρίς ο Ρασπούτιν να πάθει το παραμικρό. Στη συνέχεια τον πυροβόλησε στην πλάτη και τον κτύπησαν πολλές φορές με μια σιδερένια βέργα. Όταν στο τέλος οι δολοφόνοι τον έριξαν σε μια τρύπα που είχαν ανοίξει στα παγωμένα νερά του ποταμού Νέβα ο Ρασπούτιν ήταν ακόμα ζωντανός.

Την 1^η Ιανουαρίου του 1917 τον έβγαλαν από την τρύπα του Νέβα που τον είχαν πετάξει. Το πτώμα του ήταν καταταλαιπωρημένο. Τον έθαψαν παρουσία της Τσαρίνας Αλεξάνδρας και των πέντε μεγάλων Δουκισών με εξαιρετικές τιμές. Ανάμεσα στα πράγματά του βρέθηκε και η διαθήκη του.

Απευθυνόταν στον πατερούλα πασών των Ρωσιών στον Τσάρο Νικόλαο τον β’. Έγραφε: ότι είχε ένα δυνατό προαίσθημα πως θα είχε βίαιο θάνατο πριν από την 1^η Ιανουαρίου του 1917, και πως αν τον σκότωναν χωρικοί, ο Τσάρος θα βασίλευε για πολλά χρόνια ακόμη. Αν όμως τον σκότωναν αριστοκράτες, όπως κι έγινε, τότε «κανένα από τα παιδιά σου ή τους συγγενείς σου δεν θα απομείνει ζωντανός περισσότερο από δύο χρόνια». Ως γνωστόν ο Τσάρος και η οικογένειά του δολοφονήθηκαν όλοι τον Ιούλιο του 1918 κατόπιν εντολής των Σοβιέτ των Ουραλίων.

Για να συμπληρωθεί όμως ο βίος και η πολιτεία του Ρασπούτιν πρέπει να πούμε ακόμη όσα τρομερά και φοβερά αναφέρει η Σύγχρονη Εγκυκλοπαίδεια του Ελευθερουδάκη, εκδόσεις ΝΙΚΑΣ και ΣΙΑ Ε.Ε., σελίς 84, τόμος 11, για το εν λόγω Υποκείμενο που αναστάτωσε μια ολόκληρη Αυτοκρατορία.

Α) Για να αποκτήσει την εύνοια του Αυτοκρατορικού Ζεύγους της Ρωσίας εχρησιμοποίησε «θεραπευτικά αιμοστατικά καταπότια τα οποία παρασκεύαζε ο ιατρός Βαθμάεφ τα οποία ρίπτων απαρατήρητος εις το γάλα του εξ’ αιμοφιλίας πάσχοντος διαδόχου Αλεξίου επετύγχανε την προσωρινή παύση της αιμορραγίας και προς τους γονείς έλεγε ότι τούτο ήτο έργο της προσευχής του».

Β) Συνένοχος εις την απάτην ταύτην ήτο η πολύ ευνοουμένη των τιμών Άννα Βυρούμποβα

Γ) Κηρυχθέντος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ρασπούτιν κατέστη όργανο της γερμανικής επιρροής, επί του Τσάρου… Και κατέστη ο κακός δαίμονας της Ρωσίας

Ιωάννης Κουρουτάκης

Λογοτέχνης

"google ad"