Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Του Δρ. Ηλία Κοπανάκη

Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται.

Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση,

δεν ημπορεί να σας τα πάρη,

εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας.

Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε».

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που αναγγέλθηκε το πρώτο μνημόνιο από τα χείλη του τότε πρωθυπουργού της χώρας Γ. Παπανδρέου. Τα χρόνια αυτά πέρασαν πολύ γρήγορα για την ελληνική κοινωνία. Εκτός κι αν αναφερόμαστε σε όσους δεν είχαν να φάνε οπότε για εκείνους πέρασαν αργά και βασανιστικά. Εκτός επίσης αν αναφερόμαστε σ’ όσους δεν είχαν ηλεκτρικό ρεύμα, οπότε το ψύχος δεν τους άφηνε περιθώρια να κλείσουν μάτι τις κρύες νύχτες και δυνατότητα στα παιδιά τους να μελετήσουν για το αυριανό σχολείο. Τα δέκα αυτά χρόνια πέρασαν γρήγορα, εκτός κι αν δεν είχες στο πορτοφόλι σου παραπάνω από έναν μονοψήφιο αριθμό από ευρώ και μ’ αυτά έπρεπε να μαγειρέψεις την επόμενη μέρα για την οικογένειά σου. Τα χρόνια τούτα πέρασαν γρήγορα, εκτός κι αν είσαι κάποιος ή κάποια από τους νέους της πατρίδας μας που με δάκρυα στα μάτια περίμενες υπομονετικά τις σκληρές στιγμές πριν από τον έλεγχο των εισιτηρίων στο αεροδρόμιο που θα σε οδηγούσε στην ξενιτιά για ένα κομμάτι πικρό ψωμί. Τελικά με όλες αυτές τις εξαιρέσεις δε μας μένουν πολλά περιθώρια στο να θεωρήσουμε ότι ο τίτλος του παρόντος άρθρου είναι και τόσο αληθινός.

Όμως από την άλλη, είναι αληθινός σε ορισμένες πτυχές της χώρας. Σας να μην πέρασε λοιπόν μια μέρα στις ένοπλες δυνάμεις μας, καθώς ότι οπλικό αποτρεπτικό οπλικό σύστημα διαθέταμε στην αρχή των μνημονίων, τα ίδια και πιο πεπαλαιωμένα έχουμε και σήμερα. Ότι σχολικό εγχειρίδιο μηδενιστικού περιεχομένου διδάσκονταν στα σχολεία της πατρίδας τα ίδια και χειρότερα διδάσκονται σήμερα. Όποια ήταν η εξωτερική πολιτική της χώρας τότε, η ίδια και χειρότερη είναι και σήμερα, μετά και την ανιστόρητη, παράνομη και γελοία συνθήκη των Πρεσπών που κάνει προσπάθεια εκχώρησης της ιστορίας μας και του μεγαλύτερου των Ελλήνων, τον Μέγα Αλέξανδρο, στους σκοπιανούς.

Για τα μόνα που δε χωρά αμφιβολία για το τίναγμα και την ευρωστία τους, είναι η εμπέδωση των ιδεών ότι είμαστε σαν χώρα ένας επαρχιακός νομός του γερμανικού κράτους, η αυλή που ρίπτει τους εκφοβισμούς και τις ύβρεις ο νέο-σουλτάνος Ερντογάν και το κοιμητήριο ψυχών που έχουν μετατρέψει ο διεθνής παράγοντας και οι ΜΚΟ το Αιγαίο, την όμορφη θάλασσα της γαλάζιας πατρίδας μας.

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό καλείται ο ελληνισμός να διασωθεί και να δείξει τον δρόμο του φωτός στους άλλους λαούς. Αυτή η κλήση όσο κι αν θέλουν πολλοί να ξεχαστεί δε πρόκειται να συμβεί, γιατί απλά δεν είναι στο χέρι τους. Στο χέρι τους είναι μονάχα να μάχουνται να ξεκάμουν τον ελληνισμό, κι αυτό το έχουν οργανώσει για την ώρα άριστα. Και καθότι ζούμε οριακές στιγμές για την ύπαρξη μας, θα πρέπει ο λαός να αποπέμψει άμεσα το σάπιο και δουλοπρεπές πολιτικό προσωπικό και να δώσει την εξουσία σε πατριωτικές δυνάμεις που θα δουλέψουν για την ανασύσταση του κοσμοπολίτικου ορθόδοξου ελληνισμού, πριν πιστέψει για τα καλά ο τούρκος ότι είμαστε εκ νέου εν δυνάμει φόρου υποτελείς του. Γιατί απλά δεν είμαστε. Κι ούτε πρόκειται να γίνομε.