Μιλώντας εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς, είπε τα εξής:
Δημ. Παπαδημούλης:
«Κύριε Σαπέν σας καλωσορίζω στο Ευρωκοινοβούλιο. Δε νομίζω ότι “χρειάζεται θάρρος για να είστε εδώ”, όπως είπε νωρίτερα ένας Γερμανός συνάδελφος. Η ομιλία σας ήταν ένας ύμνος στην ανάγκη να αναζητούμε συμβιβασμούς – γιατί έτσι μόνο μπορεί να προχωρήσει η Ευρώπη, στην ανάγκη να μελετούμε και τις κοινωνικές συνέπειες των μεταρρυθμίσεων, και να αναζητούμε και τη σταδιακότητα που θα επιτρέπει την εξασφάλιση της αναγκαίας συναίνεσης. Είπατε ότι η Γαλλία, εξασφαλίζοντας αυτή την ελαστικότητα και ευελιξία στην ερμηνεία του Συμφώνου Σταθερότητας, ήδη έχει κάποια θετικά σημάδια για την οικονομία. Είμαι βέβαιος ότι αυτή την ελαστικότητα δεν την θέλετε -εσείς προσωπικά, μόνο για τις μεγάλες χώρες, αλλά για όλες τις χώρες.
Σημείωσα με ικανοποίηση και αυτό που είπατε, ότι είναι ανάγκη στο Συμβούλιο, στο Eurogroup, να ληφθεί υπόψη η ισχυρή βούληση των Ελληνίδων και των Ελλήνων για αλλαγή. Και αυτό να συνδυαστεί με ένα συμβιβασμό με την ανάγκη σεβασμού των κανόνων. Συμφωνώ μαζί σας. Η νέα ελληνική κυβέρνηση θέλει αυτόν τον συμβιβασμό, εργάζεται γι’ αυτόν. Χτες υπήρξε μια κοινή δήλωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που ανοίγει δρόμο γι’ αυτόν τον συμβιβασμό γεφυρώνοντας διαφωνίες σε σημεία – αγκάθια. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με αποφάσεις του στην προηγούμενη θητεία, έχει μιλήσει με πολύ αυστηρή κριτική για τις αρνητικές κοινωνικές συνέπειες που προκάλεσε το μνημόνιο και η Τρόικα στην Ελλάδα, εγκρίνοντας εκθέσεις με μεγάλη πλειοψηφία… Η ερώτησή μου είναι μια, σαφής, και συγκεκριμένη:
Τι περιμένετε να γίνει στο Eurogroup της 11ης Μαϊου που να υποβοηθά και να επιταχύνει την πρόοδο που έχει συντελεστεί τις δυο τελευταίες εβδομάδες;
Πώς νομίζετε ότι πρέπει να απαντηθεί το οξύ πρόβλημα της ρευστότητας που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά δημόσια οικονομικά μέχρι να οικοδομηθεί η συμφωνία;
Και τι θα κάνετε εσείς προσωπικά, συμβάλλοντας σε αυτόν τον συμβιβασμό;»
Ο Μισέλ Σαπέν, απάντησε στον Δημ. Παπαδημούλη, λέγοντας τα εξής:
«Θα ξεκινήσω από εκεί που ξεκινήσατε και εσείς κύριε Παπαδημούλη. Οι κανόνες ισχύουν για όλους. Είναι ίδιοι για όλους. Σε ό,τι αφορά τον σεβασμό προς τους κανόνες, δεν υπάρχουν μικρές ή μεγάλες χώρες. Υπάρχουν βέβαια κάποιες χώρες που έχουν μεγαλύτερο οικονομικό βάρος στη ζώνη του ευρώ, αυτό είναι προφανές. Αυτό που γίνεται σε μια χώρα που αντιπροσωπεύει μεγάλο τμήμα του ΑΕΠ της ΕΕ, ένα 20% ή 30% παραδείγματος χάρη, είναι πολύ σημαντικό, αλλά πάντα μας ενδιαφέρει και αυτό που γίνεται -σε σχέση με την εξέλιξη του ΑΕΠ- σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου υπήρξε τεράστια απώλεια του ΑΕΠ, κάτι που είχε πολύ οδυνηρές συνέπειες στον πληθυσμό και δημιούργησε μια κατάσταση ιδιαίτερα δύσκολη, επώδυνη και φυσικά, ιδιαίτερα ευαίσθητη πολιτικά. Οι κανόνες όμως, με την ευελιξία που περιλαμβάνουν, είναι ίδιοι για όλους. Η Ελλάδα είναι σε μια ιδιαίτερη κατάσταση – σήμερα είναι μια χώρα που… αντιμετωπίζεται με κάποιον τρόπο για να το θέσω έτσι ουδέτερα, από τις χώρες της ζώνης του ευρώ – υπάρχουν συνοδευτικές προσπάθειες από τις χώρες της Ευρωζώνης, που τη βοήθησαν να περάσει τα τελευταία δύσκολα χρόνια και να αντιμετωπίσει μια σειρά από προθεσμίες. Και συνεχίζεται αυτή η διαδικασία. Και ίσως να συνεχίσει και τις επόμενες εβδομάδες. Η Ελλάδα λοιπόν, θα χρειαστεί να έχει την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Η αλληλεγγύη αυτή όμως υπόκειται σε ορισμένους κανόνες. Και το είπατε κι εσείς ο ίδιος, ότι οι κανόνες αυτοί θα πρέπει να τύχουν σεβασμού από την ελληνική κυβέρνηση και πιστεύω ότι έχει τη θέληση να το πράξει. Είμαι πεπεισμένος ότι είναι έτσι τα πράγματα.
Και τώρα θα σας δώσω τη δική μου άποψη για τα θέματα αυτά προκειμένου να απαντήσω και στο ερώτημά σας για την 11η Μαϊου: Υπάρχει η ευελιξία. Προφανώς η ελληνική κυβέρνηση, έχει τη θέληση να αλλάξει κάποια στοιχεία του προγράμματος αυτού. Αυτό όμως σημαίνει ότι θα πρέπει να αντικατασταθούν αυτά τα στοιχεία που θα αλλάξουν με άλλα, ώστε η συνολική ισορροπία σε επίπεδο οικονομίας και προϋπολογισμού να γίνει σεβαστή. Είναι η συνολική ισορροπία του προγράμματος και του προϋπολογισμού που θα πρέπει να διατηρηθεί ώστε να διατηρηθεί και η αλληλεγγύη και η υποστήριξη από την υπόλοιπη Ευρωζώνη και Ευρώπη. Πρέπει να δούμε αυτή την ισορροπία να διατηρείται. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε μεμονωμένα στοιχεία σε συνάρτηση με τη θέληση της ελληνικής κυβέρνησης. Ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να γίνει αυτή η τροποποίηση, θα πρέπει να γίνει με αντιστάθμιση των στοιχείων που αλλάζουν με άλλα, αντίστοιχα στοιχεία. Π.χ. σε ότι αφορά τη φορολογία ή τη συμμετοχή στον προϋπολογισμό της Ελλάδας από διάφορες πτυχές.
Η 11η Μαϊου, δεν νομίζω ότι θα είναι το οριστικό ορόσημο. Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει να είναι -και το ελπίζω, μια θετική ημερομηνία, που θα δείξει ότι τα πράγματα προχωρούν θετικά και επομένως, ο δρόμος προς μια συμφωνία, θα είναι ο δρόμος που διατρέξουμε, απομακρυνόμενοι από τον κίνδυνο ενός “ατυχήματος” εντός εισαγωγικών, και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Θέλουμε η 11η Μαϊου να είναι μια θετική χρονική στιγμή και με θετικό κλίμα. Και εργαζόμαστε προς αυτή την πορεία ώστε να βρεθεί μια καλή, συμβιβαστική λύση, όχι μόνο με μια συμφωνία για το πρόγραμμα αυτό, αλλά και με θετικές διεξόδους για το μέλλον».
Το λόγο έλαβε επίσης για την Ελλάδα και η Εύα Ζολί, Γαλλίδα Ευρωβουλευτής των Πρασίνων (EFA):
«Θα ήθελα να καταλάβω κάπως καλύτερα τη θέση της Γαλλίας στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα . Συνειδητοποιούμε τη σημασία της θέσης της Γαλλίας και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εμμένουμε τόσο πολύ στη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, ενώ η κυβέρνηση του κυρίου Τσίπρα προτείνει την καταπολέμηση της διαφθοράς και την καταπολέμηση των απατών. Δεν καταλαβαίνετε ότι αυτός ο αγώνας θα είναι πιο χρήσιμος για την επανεξισορρόπηση των ελληνικών δημοσιονομικών, απ’ ότι η μεταρρύθμιση, βραχυπρόθεσμα και μέσοπρόθεσμα, της αγοράς εργασίας; Θα εμμείνετε σε αυτή τη μεταρρύθμιση, ενώ στα σύνορα της Ευρώπης έχουν ξεσπάσει τέτοιες… μεγάλες πυρκαγιές;
Νομίζω ότι η παρουσία της Ελλάδας στην Ευρώπη είναι μια εγγύηση σταθερότητας για την ίδια την Ευρώπη. Και νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Είναι μια χώρα η οποία διοικείται με άσχημο τρόπο, εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες, είναι μια από τις χώρες με φαινόμενα ισχυρότατης διαφθοράς και αυτή η πλήρης απελευθέρωση θα οδηγήσει φοβάμαι σε μεγαλύτερη εξαέρωση των φορολογικών εξόδων.
Μια δεύτερη ερώτηση, αφορά την καταπολέμηση της φοροαποφυγής και αντίστοιχα φαινόμενα και στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Έχουμε και συγκεκριμένα παραδείγματα μεγάλων επιχειρήσεων, και μάλιστα έχουμε και επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Ελλάδα στον τομέα των εξορύξεων, που δεν πληρώνουν φόρους ή πληρώνουν κάτι συμβολικά ποσά, ενώ οι επιχειρήσεις αυτές έχουν την φορολογική τους έδρα στην Ολλανδία. Πρόκειται για κάποια “σχήματα” τεχνητά και πολύ αρνητικά. Μπορείτε να μας δώσετε πληροφορίες για το τι συμβαίνει με τις πολυεθνικές αυτές επιχειρήσεις, όπως το κάνετε για τις τράπεζες;»
Ο Μισέλ Σαπέν, απάντησε στην Εύα Ζολί, λέγοντας:
«Είναι σημαντικό αυτό το ερώτημα για την Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά θέματα που έχουν αναφερθεί και όλες οι προτάσεις που έχουν γίνει αυτή τη στιγμή από την ελληνική κυβέρνηση ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη συλλογή των φορολογικών εσόδων, προφανώς κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Θα πρέπει να δημιουργηθούν φορολογικές διοικήσεις αποτελεσματικές και έντιμες είναι ένα στοιχείο πάρα πολύ σημαντικό. Και ήταν ένα στοιχείο των προηγουμένων συμφωνιών, και ένα στοιχείο που δεν είχε εφαρμοστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να αποθαρρύνουμε τη νέα ελληνική κυβέρνηση από το να εφαρμόσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις και η Γαλλία είναι έτοιμη και με συνεργασία σε επίπεδο διοικητικό, να βοηθήσει την Ελλάδα να δημιουργήσει συστήματα που να είναι αποτελεσματικά στον φορολογικό τομέα.
Στο θέμα της αγοράς εργασίας τώρα, το βασικό ζήτημα δεν είναι αυτή καθεαυτή η αγορά εργασίας όσο η πρόταση για τον ελάχιστο μισθό. Σε επίπεδο διαπραγματεύσεων, καταλαβαίνουμε την πρόθεση της Ελλάδας να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, αλλά ο ρυθμός αύξησης αυτού του κατώτατου μισθού, προφανώς θα έχει επιπτώσεις στην συνολική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και θα είναι ένα θέμα που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί. Και υπάρχουν και άλλα θέματα τα οποία ίσως θα είναι πιο δύσκολα για τον αγώνα εναντίον της φοροδιαφυγής. Όπως το θέμα της διπλής φορολόγησης που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ώστε να μην επιτρέπει τη ΜΗ φορολόγηση και από τις δυο πλευρές. Πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα και είναι απαραίτητο μέχρι το τέλος του χρόνου να μπορέσουμε να καταλήξουμε σε κάποια αποτελέσματα για το θέμα αυτό»