Ο Κώστας Στεφ. Τσίπηρας, φίλος και συναγωνιστής του Γιάννη Κλωνιζάκη, φίλος και συναγωνιστής επίσης του Αλέκου Παναγούλη πολύ γνωστός μας -Υπεύθυνος και Ενεργός Πολίτης πάνω απ’ όλα, πολιτικός μηχανικός πουασχολείται επαγγελματικά τα τελευταία 32 χρόνια με τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική και την οικολογική δόμηση, έχοντας μελετήσει και κατασκευάσει περισσότερα από 250 οικολογικά κτίρια στην Ελλάδα και την Ευρώπη και συγγραφέας 17 βιβλίων για την ορεινή Ελλάδα, για την οικολογία και για τη λαϊκή παράδοση έγραψε ένα σημαντικό κείμενο για τον Γιάννη Κλωνιζάκη, τον φίλο και συνάδελφό του, στον προσωπικό λογαριασμό του στο facebook το οποίο και σας μεταφέρουμε:
“ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΛΩΝΙΖΑΚΗΣ, ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ…
Η είδηση του θανάτου του Γιάννη, μόλις προχθές, με βύθισε στην θλίψη.
Την ίδια θλίψη που έχω νοιώσει στην ζωή μου, για πολλούς άλλους συναγωνιστές , και φίλους, που έφυγαν, από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Όμως , με τον Γιάννη, με τον οποίο με συνέδεε, μία ειλικρινής φιλία, και κοινοί αγώνες, για πάρα πολλά χρόνια, αισθάνθηκα την θλίψη να πολλαπλασιάζεται, κοιτώντας, πολλές και κοινές μας φωτογραφίες, σε σχεδόν αραχνιασμένα φωτογραφικά άλμπουμς…
Συνήθως οι άθλιοι πολιτικάντηδες, οι οποίοι και συστηματικά επιδιώκουν , να φωτογραφίζονται, με προσωπικότητες, εν ζωή, για να λένε στην συνέχεια ψέματα, ότι υπήρξαν φίλοι τους, το γεγονός ενός θανάτου, τους δίνει ευχαρίστηση, διότι έτσι, ανασύρουν, χωρίς την μαρτυρία, πλέον, του θανόντος, άσχετες φωτογραφίες, στις οποίες και απεικονίζονται , από σπόντα, μαζί του, όχι για να τιμήσουν τον θανόντα, αλλά για να προβληθούν, οι ίδιοι, αναφέροντας, ότι… τάχα, υπήρξαν … φίλοι του, …
Για αυτό και προβληματίστηκα, για το αν θα έπρεπε, να δημοσιεύσω κάτι το προσωπικό, για τον αείμνηστο Γιάννη, όμως συντετριμμένος κάτω από το βάρος της συναίσθησης, ότι μαζί του φεύγει , μία ολόκληρη εποχή, δεν θέλησα μόνο, αναρτώντας αυτό το κείμενο, να κάνω την δική μου, δημόσια και αριστοτελική, κάθαρση της ψυχής μου, αλλά να προσφέρω μερικές αναμνήσεις, στην σπουδαία γυναίκα του, και φίλη μου , επί 41 χρόνια, την Ντόρα Μπ. , που στάθηκε σαν πραγματική σύντροφος, σε έναν απλό, αλλά και πολύ σημαντικό άνθρωπο, τον ανθρώπινο ήρωα, τον ΓΙΑΝΝΗ τον ΚΛΩΝΙΖΟ, και του συμπαραστάθηκε σε πολλές στιγμές της ζωής του,…
1975, αρχές. Διεθνής Συνδιάσκεψη για τον αγωνιζόμενο λαό της Χιλής, που μόλις είχε σκλαβωθεί, από την αμερικανοκίνητη χούντα του Πινοσέτ. Είμαι ομιλητής στην Θεσσαλονίκη, και συνομιλητής, στην Αθήνα, μαζί με τον Γιάννη. Μετά την ομιλία μου, ανεβαίνει στο βήμα, ένας χιλιάνος, σύντροφος του Αλλιέντε, και πριν να αρχίσει την ομιλία του, αναφέρει :
<< Είναι σε αυτήν την αίθουσα μαζί μας, ο ήρωας της αντίστασης του ελληνικού λαού, ενάντια στην χούντα , των συνταγματαρχών, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΛΩΝΙΖΑΚΗΣ, ο συναγωνιστής, και δεξί χέρι του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ… Το παράδειγμα του, εμπνέει το λαό μας….>>.
Το σύνολο της αίθουσας σηκώνεται όρθιο, και επευφημεί, τον Κλωνιζάκη.
Κι αυτός, ατάραχος, και σεμνός, όπως υπήρξε πάντα, απλά σήκωσε το χέρι του, να χαιρετίσει…
φανταστείτε στην… Χιλή, γνώριζαν, ποιός ήταν ο Κλωνιζάκης,…Δεν του αρέσανε, όμως, οι φανφάρες του Γιάννη, και το έδειχνε , σε κάθε ευκαιρία, για αυτό, και ήταν μεγάλος, πολύ μεγάλος, και σπουδαίος άνθρωπος,…
2005, 30 χρόνια αργότερα. Χανιά. Έχω να δώ τον Γιάννη αρκετά χρόνια, από κοντά. Το τοπικό Τ.Ε.Ε., με καλεί να μιλήσω για τα βιοκλιματικά κτίρια. Αίθουσα κατάμεστη. Έχω καλέσει τον Γιάννη, χωρίς να είμαι βέβαιος αν θα έρθει…
Η ομιλία μου, έχει προχωρήσει αρκετά.
Και…
…και ξάφνου, στην αίθουσα, του παλιού νεο-κλασσικού κτιρίου του ΤΕΕ Χανίων, εμφανίζεται, γερασμένος πιά, ο φίλος μου, που δεν τον λύγισε η δικτατορία, αλλά ούτε και η ανθρώπινη αχαριστία.
Διακόπτω την ομιλία μου, και βροντο-φωνάζω, με την γαιδουρινή φωνή μου :
<< Στην αίθουσα, μόλις μπήκε, ο ήρωας της ελληνικής αντίστασης ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΛΩΝΙΖΑΚΗΣ….>>.
Καμιά δεκαριά άτομα , χειροκροτούν, χλιαρά.
Μία νεαρή κοπελίτσα μηχανικός, και μάλιστα χανιώτισα, που καθόταν σχεδόν, κοντά μου, με ρώτησε, χαμηλόφωνα : << Και , ποιός είναι αυτός;;…>>.
Δεν ντράπηκα, να της απαντήσω, ντράπηκα, όμως για λογαριασμό, ολόκληρης της νεολαίας, της τοπικής κοινωνίας, που αγνοούσε, σε μεγάλο βαθμό, το ποιός ήταν, ο μέγιστος Κλωνιζάκης, ενώ ένας χιλιάνος, 30 χρόνια πρίν, τον γνώριζε,…
Και δεν ντρέπομαι απλά, σήμερα, στα 2015, αλλά εξοργίζομαι, την επομένη της κηδείας του ΓΙΑΝΝΗ, με τα σκουπιδοκάναλα, και τις σκουπιδο- εφημερίδες, που δεν έγραψαν , ούτε μία λέξη , για τον θάνατο του, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα, το σκουπιδό- ΜΕΓΚΑ, και το ακόμη χειρότερο σκουπιδό – ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, που διοργάνωσε, για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, και το δήθεν επεισόδιο της , καθόλα, έντιμης, και αγωνιστικής , Κωνσταντοπούλου, στο βενζινάδικο.
Για όλους αυτούς, ο Κλωνιζάκης, δεν υπήρξε ποτέ.
Για όλους εμάς, όμως, κι ας είμαστε πιά λίγοι, και σε λίγο, ακόμη λιγότεροι, όχι απλά υπήρξε, αλλά θα υπάρχει πάντα , μέσα στο μυαλό, και στην καρδιά μας.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ…
Κ.ΣΤ.ΤΣΙΠΗΡΑΣ
18-4-2015
υγ.1. ανατριχιάζω ξανακοιτώντας τις φωτογραφίες μου, με τον Κλωνιζάκη. Την δεκαετία του ’70, ήταν μόλις 30χρονος, και όταν συνελήφθη , αυτός ο απλός φοιτητής του Πολυτεχνείου, και βασανίστηκε από την χούντα, του σχιζοφρενούς ανθέλληνα, και πράκτορα των αμερικανών Παπαδόπουλου, ήταν μόλις 20 – χρονος,… , όπως 20χρονοι, και 30χρονοι, υπήρξαν και όλοι σχεδόν, οι οπλαρχηγοί του 1821. Όχι 50ρηδες, και 60άρηδες,…
υγ.2. Κάποιοι , νομίζουν, ότι ο γερμανοκίνητος, και ανθελληνικός νεοναζισμός, ( τον οποίο και μπερδεύουν, τόσο ηλίθιοι είναι , με τον αγνό ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ…), αφορά , μόνο , κάποιους επώνυμους, ενώ ουσιαστικά , αφορά, και, και κυρίως, την θλιβερή ελληνική μικρο- κοινωνία της καθημερινότητας, που γεννάει καθημερινά φασιστική βία, και αλήτικες συμπεριφορές, που προσβάλλουν, μία ιστορία , και έναν πολιτισμό, δεκάδων χιλιάδων χρόνων του λαού μας.
Ξανακοιτώντας τις παλιές μου, φωτογραφίες με τον Κλωνίζο, από την διαδήλωση, στο Προκόπι της Εύβοιας, εναντίον, του ιγγλέζου , μεγαλο-τσιφλικά ΝΟΕΛ ΜΠΕΙΚΕΡ, ξανασκέφτηκα, τα αισχρά μέιλς που δέχθηκα , την ίδια ακριβώς ημέρα, που πενθούσα , για τον φίλο και συναγωνιστή μου, από κάποιους δήθεν καραγκιοζοπαίκτες, επειδή, << τόλμησα>>, απλά, να γράψω, χωρίς να προσβάλλω κανέναν, ότι δεν είναι δυνατόν, να βάζουν πινακίδα, μόνο στα αγγλικά, σε ένα ελληνικό θεατράκι, για τα παιδάκια, στο Λουτράκι, Κορινθίας, …
Ο ένας , με ψευδώνυμο, στο φατσοβιβλίο, και με πλαστή ταυτότητα, με προέτρεψε << να βουλώσω το στόμα μου>>, γιατί, είμαι << ένας άσχετος κωλόγερος….>>.
Ο άλλος, με μισό- ταυτότητα, σαν τους άλλοτε κουκουλοφόρους συνεργάτες των γερμανών, που έκρυβαν , το βρωμερό πρόσωπο τους, αφού με απείλησε, αναρωτήθηκε << πόσα κιλά …. μαλάκας >>, είμαι,…
Φανταστείτε, όλα αυτά, για ένα λαικό θέαμα, από ανθρώπους , που παίζουν Καραγκιόζη σε παιδάκια, ( ενώ δεν θα έπρεπε…), και οι οποίοι όχι μόνο βυσσοδομούν στην ιδιωτική τους ζωή, αλλά και συμπεριφέρονται, με τρόπους προσβλητικούς, όχι για μένα, αλλά για την ίδια την Ελλάδα, …
Και με την κάλυψη, του Σωματείου τους, του οποίου και ο πρόεδρος, είναι δήθεν , δημοκρατικός άνθρωπος, και στην πράξη τους καλύπτει, όπως κάποτε η χουντική ηγεσία του Τ.Ε.Ε., και του Σ.Π.Μ.Ε., κάλυπτε τα βασανιστήρια που υφίστατο, ο ήρωας και αείμνηστος σήμερα ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΛΩΝΙΖΑΚΗΣ,…
Το ξερίζωμα του φασισμού, από τα ιερά χώματα της Ελλάδος, απαιτεί, το σκύψιμο, μπροστά στην καθημερινότητα, αλλά και αγώνες, χωρίς κάποιος να υπολογίζει το κόστος, όπως δεν υπολόγισαν, τότε, το κόστος, ούτε κάν, την ίδια τους , την ζωή, μία φούχτα εικοσάρηδων, και τριαντάρηδων, της ομάδας του μεγίστου ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ, και ποιό μπροστά του ΑΡΗ, και ποιό μπροστά του ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ, και ποιό μπροστά του ΛΕΩΝΙΔΑ, που μπήκαν μπροστά, για να βοηθήσουν, τον τόπο μας, να πάει μπροστά,…
Ηθικά, και πνευματικά. Και με αξιοπρέπεια, και με εθνική ανεξαρτησία,…
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ, ΓΙΑΝΝΗ ΚΛΩΝΙΖΑΚΗ.
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΤΟΡΑ”
