Κατά την περίοδο 2009 – 2017, οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 29.380 άτομα, όσο δηλαδή είχαν περιοριστεί και τη δεκαετία του 1940. Οι προτάσεις του ΣΕΒ για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Τις χειρότερες δημογραφικές τάσεις από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καταγράφει η Ελλάδα, της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται σταθερά από το 2011 και μετέπειτα.
Όπως επισημαίνεται συγκεκριμένα στο εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης, ο πληθυσμός αυξανόταν, καθώς η μετανάστευση κα η τροφοτοδούμενη από την κατανάλωση ανάπτυξη της δεκαετίας του 2000, δημιουργούσαν μια «επίπλαστη» ευημερία.
Αυτοί οι παράγοντες, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο, συγκάλυπταν σε μεγάλο βαθμό τη στασιμότητα της φυσικής κίνησης του πληθυσμού (σχεδόν μηδενική διαφορά γεννήσεων-θανάτων), που είχε ξεκινήσει προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Στα χρόνια της κρίσης, όμως, οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 29.380 μεταξύ 2009 και 2017 —όσο περίπου είχαν μειωθεί και τη δεκαετία του 1940 (30.000). Έτσι, σταδιακά ο πληθυσμός άρχισε να μειώνεται. «Η μείωση αυτή μπορεί, βεβαίως, να αποδειχθεί προσωρινού χαρακτήρα, και να αντιστραφεί καθώς η οικονομία ανακάμπτει» παρατηρεί ταυτόχρονα.
«Όμως, η παρατεταμένη διάρκεια της βαθιάς κρίσης, μαζί με την αναιμική ανάκαμψη που τη διαδέχεται, την υποχρηματοδότηση των δημόσιων αγαθών και τις εν γένει περιορισμένες δυνατότητες στήριξης της οικογένειας που αφήνει η ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική, μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες» σπεύδει να προσθέσει.
Στο πλαίσιο αυτό, ο ΣΕΒ δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις οικονομικές επιπτώσεις: «Εάν δεν ανακάμψει δυναμικά ο πληθυσμός, όλα τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ή δεν θα γεννηθούν από εδώ και πέρα, θα λείπουν ως παραγωγικό δυναμικό στις δεκαετίες του 2030 και 2040, και αυτό θα προκαλέσει καθήλωση της δυνητικής ανάπτυξης της χώρας».
Άλλωστε, όπως υπενθυμίζει, κάτι ανάλογο είχε συμβεί τη δεκαετία του 1980, όταν σημειώθηκε αντίστοιχη μείωση γεννήσεων. «Τότε, οι μετανάστες και τα δανεικά από το εξωτερικό αποκατέστησαν κάποια ισορροπία, η οποία, όμως, κατέρρευσε με το ξέσπασμα της κρίσης, και τη συνακόλουθη εξαφάνιση των δανεικών, αλλά και των μεταναστευτικών ροών».
Προτείνει δε, συγκεκριμένες πολιτικές για την αντιμετώπιση του φαινομένου, όπως το καλό δημόσιο σχολείο, οι στοχευμένες φορολογικές απαλλαγές υπέρ της οικογένειας, αλλά και οι αναγκαίες υποδομές και η καθολική βρεφονηπιακή κάλυψη.
«Όμως τέτοιες πολιτικές σήμερα δεν εφαρμόζονται στην Ελλάδα, ενώ ο πληθυσμός της χώρας γερνά με ταχύτατους ρυθμούς. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας να αναστρέψουμε το δημογραφικό μαρασμό της χώρας» καταλήγει ο ΣΕΒ.