Την πρώτη αποστολή που έφτασε στο σημείο όπου επιτελέστηκαν οι περισσότερες καταστροφές και τον πρώτο πυρήνα συντονισμού για τις διεθνείς δυνάμεις, αποτέλεσε η ελληνική ομάδα έρευνας και διάσωσης που βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες στην πληγείσα από τον φονικό σεισμό, Τουρκία, όπως επισήμανε ο επιπυραγός, Παναγιώτης Γιαννόπουλος κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησαν σήμερα εκπρόσωποι της ελληνικής αποστολής στην Τουρκία.
«Ήμασταν o πρώτος θύλακας συντονισμού μαζί με την αντίστοιχη ομάδα της Ελβετίας όπου επιλέξαμε την εγκατάσταση όπου θα δημιουργείτο η βάση των επιχειρήσεων και ήμασταν η πρώτη πηγή πληροφοριών στο διεθνές κέντρο συντονισμού που συστήνεται σε τέτοιες περιπτώσεις και κατευθύνει την διεθνή βοήθεια», ανέφερε χαρακτηριστικά και προσέθεσε ότι αρχικά ανέπτυξαν ένα γραφείο συλλογής πληροφοριών και στη συνέχεια ήρθαν σε επαφή με τους τοπικούς πληθυσμούς και τους κάλεσαν να τους δώσουν πληροφορίες για ανθρώπους που κινδύνευαν ή ήταν εγκλωβισμένοι στα ερείπια.
«Δεν σταματήσαμε μέχρι την τελευταία στιγμή να επιχειρούμε. Λειτουργούσαμε πάντα με γνώμονα την διάσωση της ανθρώπινης ζωής», τόνισε ο κ. Γιαννόπουλος.
Την υγειονομική συνδρομή στο έργο της ΕΜΑΚ είχε αναλάβει το Eιδικό Tμήμα Ιατρικής Καταστροφών του ΕΤΙΚ-ΕΚΑΒ, όπως σημείωσε ο ιατρός του ΕΤΙΚ ΕΚΑΒ, Σωκράτης Δούκας και μέλος της ελληνικής αποστολής. «Βασικός μας ρόλος είναι η υγειονομική κάλυψη των θυμάτων διασωθέντων. Αυτό σημαίνει ότι οι διασωθέντες θύματα μετά τον απεγκλωβισμό πρέπει να υποστηριχθούν υγειονομικά, να σταθεροποιηθούν, να καλύψουμε και να υποστηρίξουμε τις βασικές λειτουργίες της ζωής τους, για να παραδοθούν με ασφάλεια στην υπηρεσία ασθενοφόρων ώστε να καταλήξουν σε έναν ασφαλή υγειονομικό σχηματισμό. Στην αποστολή αυτή συμμετείχαν 8 άτομα, 3 γιατροί και 5 διασώστες του ΕΤΙΚ ΕΚΑΒ. Το ΕΤΙΚ ΕΚΑΒ φέρει μαζί του σε κάθε αποστολή τον απαραίτητο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό», ανέφερε ο κ. Δούκας. Όπως είπε το Ειδικό Τμήμα Ιατρικής Καταστροφών ενεργοποιείται σε μαζικές καταστροφές με μαζικές απώλειες όπως αυτή της Τουρκίας και στελεχώνεται από εξειδικευμένους γιατρούς και διασώστες που έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση όσον αφορά μαζικές καταστροφές. «Η μόνη επιλογή είναι η διατήρηση της ανθρώπινης ζωής», επισήμανε ο κ. Δούκας.
Η εικόνα μιας ισοπεδωμένης πόλης ήταν η πρώτη εντύπωση που σχηματίστηκε στο μυαλό των μελών της ελληνικής αποστολής, επισήμανε ο πυραγός Κωνσταντίνος Νίκας. Έκανε λόγο για ένα εξαιρετικά επικίνδυνο περιβάλλον εργασίας, προσθέτοντας ότι διαρκώς γινόταν εκτίμηση της επικινδυνότητας και της ασφάλειας της κατάστασης, στα σημεία όπου δούλευαν έτσι ώστε, όπως τόνισε «να μπορέσουν να φέρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, δηλαδή τον απεγκλωβισμό». «Λειτουργούσαμε με πληροφορίες που είχαμε μαζέψει από τους ντόπιους και ταυτόχρονα υπό την καθοδήγηση και σε διαρκή συντονισμό με τις διεθνείς ομάδες. Κινηθήκαμε με συγκεκριμένες πληροφορίες και ρίξαμε τις δυνάμεις μας σε επιβεβαιωμένους ζωντανούς. Έτσι κύλησαν οι πρώτες ημέρες της διάσωσης και στη συνέχεια όταν ενεργοποιήθηκε το διεθνές συντονιστικό κέντρο οι πληροφορίες έρχονταν μέσω αυτού», υπογράμμισε.
Οι διασώστες που έγιναν ήρωες στην γειτονική χώρα, δουλεύοντας ασταμάτητα μίλησαν για τις στιγμές που δεν θα ξεχάσουν. Όπως λένε «μας συγκλόνιζαν οι φωνές των θαμμένων ζωντανών, που μετά σταματούσαν και είχαμε αγωνία να τις ξανακούσουμε».
Για τον επιπυραγό Γιαννόπουλο, η πιο χαρακτηριστική εικόνα ήταν αυτή «παιδιών να παίζουν σε παιδική χαρά χαμογελώντας εν μέσω της καταστροφής».
Όπως είπε ένας από τους πυροσβέστες της ΕΜΑΚ η πιο δύσκολη στιγμή για τον ίδιο ήταν όταν κατά τη διάρκεια επιχείρησης διάσωσης της Αϊρίν «μας άφησε δύο φορές». Πρόκειται για την κοπέλα που έφτασε στο σημείο να ζητήσει να της κόψουν το πόδι για να απεγκλωβιστεί
«Εγώ δεν το είδα γιατί με χώριζε ένα δοκάρι αλλά ο συνάδελφος Κωνσταντίνος Νίκας που ήταν μαζί της και της κρατούσε το χέρι άρχισε να φωνάζει το όνομά της. Εκεί τα χρειαστήκαμε γιατί ο κόπος που είχαμε δώσει ήταν αμέριστος» συμπλήρωσε ο πυροσβέστης της ΕΜΑΚ.
Από την πλευρά του ο πυραγός Κωνσταντίνος Νίκας αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό της 8ης Φεβρουαρίου όταν βρήκε ένα αγοράκι 11 ετών. «Έτυχε να είμαι απέναντι όσο η ομάδα δούλευε με το 6χρονο κορίτσι που διασώσαμε. Ήμουν εγώ να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορώ γιατί δεν είχα τα μέσα, του δίναμε νερό με ένα ποτήρι και έφτανα στο σημείο να το βρέχω επειδή ήταν ξαπλωμένος. Σε κάποια στιγμή είχε γίνει μούσκεμα, ζήτησα ένα καλαμάκι, μου έφεραν ένα καλαμάκι πράσινο σε σχήμα φοίνικα και κάθε φορά που το έβγαζα μου έλεγε “no, no” για να συνεχίσω. Παράλληλα έλεγε συνεχώς “10%” ότι δηλαδή δεν άντεχε άλλο και ήταν στα όρια του. Τον έβγαλαν τελικά άλλοι συνάδελφοι και πήγαν όλα καλά».
«Αν και στόχος είναι η προσπάθεια ανάσυρσης ζωντανών εγκλωβισμένων τις πρώτες 72 ώρες, δεν σταματήσαμε τις έρευνες και τις προσπάθειες μέχρι την τελευταία στιγμή», τονίζουν.
«Μέσα στην καταστροφή, ένα αγοράκι ήρθε και μας έδωσε ένα κουτί μπισκότα», θυμάται άλλος διασώστης.