Σε τι θεό πιστεύουν;

Τώρα δηλώνει ότι τα μέτρα (που πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι αντίθετα με τις εντολές της τρόικας και αποτυπώνουν την “αριστερή” πολιτική που ακολουθεί η βουλευτής) “Δεν είναι ευχάριστα αλλά έχουν μικρότερη επίπτωση στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα”.

Και για να μας το κάνει πενηνταράκια και να το κατανοήσουμε και εμείς οι αδαείς, εξηγεί: “Για να επιβαρυνθεί σοβαρά ένα νοικοκυριό πρέπει να συμπίπτουν πολλά πράγματα μαζί. Να πίνεις πολύ, να καπνίζεις πολύ και να πηγαίνεις για πολλούς καφέδες”.

Σαν τα μακαρόνια, το ρύζι και το αλεύρι να πίνονται, σαν οι τηλεφωνικές συνδέσεις, τα ηλεκτρονικά και το ίντερνετ να καπνίζονται και σαν οι επισκευές, η εστίαση, αλλά και η ένδυση ή η υπόδηση να είναι ζητήματα που μπορούμε να τα διαχειριστούμε με ένα “λέω να μην πάμε για καφέ σήμερα, για να κάνουμε οικονομία”.

Και όλα αυτά χωρίς να λογαριάσουμε τα καύσιμα, τα εισιτήρια, τον ΕΝΦΙΑ και το αφορολόγητο που καρατομήθηκε και χωρίς να μπει στη συζήτηση το Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων στο οποίο θα μπουν τα πάντα όλα, από τις συγκοινωνίες μέχρι το νερό και από τη ΔΕΗ μέχρι τα δάση και τις παραλίες.

Το ζήτημα, για να μιλήσουμε πολιτικά, είναι ότι η κυρία Θεοπεφτάτου δεν είναι μία κάποια βουλευτής που σε μια άτυχη στιγμή κατέφυγε σε “επιχειρήματα” σαν κι αυτά που καταγράψαμε για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αλλά ότι αυτή ακριβώς η… ρητορική αντιπροσωπεύει απολύτως τον μέσο σημερινό βουλευτή του Σύριζα.

Γιατί -διόλου συμπτωματικά- η συγκεκριμένη κυρία είναι Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος (!), έχει δηλαδή επιτελικό ρόλο στο σώμα των βουλευτών που τόσο εύκολα -και με τόσο ρηχά επιχειρήματα- παίρνουν καταδικαστικές για τους απλούς ανθρώπους αποφάσεις.

Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτήν την συλλογιστική -αν και με πιο προσεκτικές διατυπώσεις- χρησιμοποίησε και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Σύριζα Χρ. Μαντάς. Με δεδομένο λοιπόν ότι σε αυτό ακριβώς το μήκος κύματος και με παρόμοια “επιχειρήματα” κινούνται πλέον όλοι οι βουλευτές που πείθονται να μιλήσουν σε ανοιχτά μικρόφωνα, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι η ρητορική της κενότητας και η πολιτική της κυνικότητας είναι οι πυλώνες των θέσεων και των βασικών διαπραγματευτών, του Τσακαλώτου και του Χουλιαράκη, που παρουσίασαν προχτές το πολυνομοσχέδιο στους κυβερνητικούς βουλευτές, δίνοντάς τους “γραμμή” για το τι θα λένε.

Και τότε τα πράγματα είναι χειρότερα: Κάθε λαϊκό πρόσημο έχει απαλειφθεί από τα μέτρα και η κυβερνητική πολιτική φαίνεται να συνοψίζεται στην φράση “να τα περάσουμε και θα δούμε τι θα κάνουμε”! Αλλά εάν δεν έχουν επίγνωση των συνεπειών όσων κάνουν και (κυρίως) πού οδηγούμαστε, το πρόβλημα είναι τεράστιο, και άλυτο με τις σημερινές κυβερνητικές παραμέτρους.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

news247.gr