Σιγά καλέ. Αλλού, άλλοι σε Συρία και Λάρκο ψήνουν ανθρώπινο κρέας

Του Μανώλη Καπετανάκη *

Μέχρι και ο ναός της αστικής κοινοβουλευτικής δικτατορίας και πύλη του παράδεισου των ρεφορμιστικών  παραισθησιογόνων  ασχολήθηκε με ένα «απλό» ψήσιμο χοιρινής μπριτζόλας.

Επειδή θρασύτατα φασιστοειδή αποβράσματα στα Διαβατά πιθηκίζοντας αντέγραψαν τα αντίθρησκα μεν, αλλά ομοϊδεατικά (παρά τον αντιδραστικό και ερμαφρόδιτο αντισημιτισμό τους) σιωνιστικά κτήνη. Όταν τότε τον Απρίλη του 2017,  ακροδεξιοί Εβραίοι «αυθόρμητα» βομβάρδιζαν τον αέρα με γαργαλιστικές οσμές  έξω από τα σιδερόφρακτα κελιά της «ανοικτής» φυλακής στη Γάζα. Προκαλώντας έτσι  βασανιστικά περίπου 1600 έγκλειστους παλαιστίνιους αγωνιστές, που συνέχιζαν με πείσμα και αυτοθυσία την  πολυήμερη απεργία πείνας τους.

Σίγουρα οι ίδιοι «Ελεύθεροι Μακεδόνες» (τόσο αγέρωχοι αυτοί οι οσφυοκάμπτες και ανδράποδα, ώστε εκστασιάζονται με την αμερικανοκρατία) και   πρωταγωνιστές του επεισοδίου έξω από τον καταυλισμό των ξεριζωμένων θα κυριεύονται από ιερή οργή. Σαν παρακολουθούν άλλους υδροκέφαλους (εφόσον η αναγκαία αντιπαράθεση με τον σκοταδιστικό ιδεαλισμό αποτελεί μια εξαιρετικά σπουδαία υπόθεση) να επιδίδονται σε κραιπάλη κρεατοφαγίας ακριβώς τη μέρα της Μεγάλης Παρασκευής περιπαίζοντας τα χριστιανικά έθιμα.

Όμως αυτά τα αφυδατωμένα από τη τελευταία ρανίδα ανθρωπιάς δίποδα δεν διαθέτουν  ψήγμα συμπόνιας σε ψυχές, που απλά δραπέτευσαν από τη φρίκη των προκλημένων από τα σάπια ινδάλματα τους πολέμων.  Με ένα και μοναδικό σκοπό βέβαια, εκείνο της επιβίωσης τους.

Σε λιγότερο από δύο χρόνια τα ντόπια αφεντικά των ψηστιέρηδων ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν  με σαχλούς διθυράμβους τα διακοσιοστά ιωβηλαία της παραπληγικής  παλιγγενεσίας τους μέσα παρόλο τούτο (ωιμέ τους) από μια μήτρα ραγιαδισμού. Βολοδέρνοντας ανάμεσα σε μια ούτε καν ευτελή ανταμοιβή από τους αχάριστους προστάτες και δεσμώτες τους αμερικανοευρωπαίους ιμπεριαλιστές και σε μια πίκρα (όπως τη γεύτηκαν κάποτε οδυνηρά στη Σμύρνη) συνειδητοποίησης πλέον της ανερμάτιστης μοναξιάς των αναπτερωμένων εθνικιστικών πόθων.

Σαν λοιπόν η ποταπότητα τους ξεκοκάλιζε το νόστιμο χοιρινό αντικριστά στον σπαραγμό των κατατρεγμένων απάτριδων , αναλογίζονταν πως ο ελληνικός λαός τώρα βογκεί περπατώντας πάνω στα μνημονιακά κάρβουνα χειρότερα από τους αναστενάρηδες; Συγκλονίστηκε μήπως και οργίστηκε από το νέο θύμα της εργοδοτικής απάθειας για την ασφάλεια των μεροκαματιάρηδων στη Λάρκο; Πως φυλλοροεί όντας οικονομικός μετανάστης ο νεανικός ανθός της κοινωνίας  προς της ξενιτειάς  ξανά τα μέρη; Αφήνοντας πίσω του την άστοργη γαλανόλευκη και βιώνοντας εκεί τη «γλύκα» της περιφρόνησης.  Ερωτοτροπώντας μάλιστα, εξαιτίας  της τυχοδιωκτικής αμετροέπειας  της άρχουσας τάξης, με τον κίνδυνο  εμπλοκής σε πολεμικές περιπέτειες και τροφοδοτώντας με τη σειρά του δικά του περίλυπα καραβάνια προσφύγων;

«Ευτυχώς» όμως που επέμβηκε η καλή σαμαρείτισα Ντόρα μαζί με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και καταδίκασαν τις όχι και τόσο κρυπτοφασιστικές δηλώσεις του Κυρανάκη τους. Αλλοίμονο φυσικά, ορισμένες ακραίες φορές οι πέτρες από μόνες του μπορεί να σηκωθούν λιθοβολώντας, εάν δεν τηρηθούν κάποια κουρελιασμένα έστω προσχήματα. Ενώ την επαύριο θα ψηφίζουν με φανατισμό το νομοσχέδιο, με το οποίο σχεδόν αστραπιαία θα ξαποστέλνονται οι ταλαίπωροι κλοτσηδόν πίσω στην αγκαλιά του μακελάρη Ερντογάν και στη μαινόμενη πυρά, που ρημάζει δίχως σταματημό τη Συρία.

Αλλά εκεί όπου η υποκρισία ξεπερνά το δραστικότερο εμετικό, είναι η Συριζαΐκή όψιμη φιλευσπλαχνία. Υπέρμαχοι μέχρι χθες και ευδοκίμως τερματίσαντες στην άσκηση αντιπροσφυγικής πολιτικής πάσχουν από εσκεμμένη αμνησία. Εφόσον  λησμόνησαν, ότι ένεκα της αναλγησίας τους και ενδεικτικά είχαν χρεωθεί τους τρεις νεκρούς τον Νοέμβρη του 2017 με τις καταπλακωμένες από το χιόνι σκηνές στη Μόρια.

Ομολογουμένως ένας λαός που στενάζει από την ανημπόρια υπεράσπισης των άμεσων και ζωτικότερων συμφερόντων του, δύσκολα θα εκφράσει μια έμπρακτη, άρτια και ώριμη πολιτικά συμπαράσταση σε γειτονικούς ή μη, αλλά πάντοτε αδελφικούς δοκιμαζόμενους σκληρά πληθυσμούς. Κτυπημένους όχι γενικά και αόριστα από τη μοίρα, μα από την κατάρα του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και της καπιταλιστικής λαίλαπας.

ΟΜΩΣ ένας λαός, αν δεν παρασύρεται από ξενοφοβικά, φασιστικά και ρατσιστικά αλυχτίσματα και τουναντίον εκδηλώνει μια γνήσια ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη σε αναξιοπαθούντες τρίτους, τότε με πολύ ευκολότερους όρους θα δύνανται τα υπερασπίσει τα δικά του σχεδόν απανθρακωμένα δίκαια.

Άρα επιβάλλεται σε ετούτη την κρίσιμη ιστορική φάση και στην εκρηκτική γειτονιά μας κάθε φωνή ανθρωπισμού, οποιοσδήποτε φορέας προοδευτικής, δημοκρατικής και φιλειρηνικής αντίληψης και όλες οι δυνάμεις της αριστεράς παρά τις μη αμελητέες διαφορές τους να μην σιωπούν ένοχα. Ή να δραστηριοποιούνται υποτονικά, σπασμωδικά, ιδιωτεύοντας και με σφόδρα λαθεμένες προσεγγίσεις.

Οφείλουν να συστρατευτούν αντάμα με πρόσφυγες- μετανάστες σε ένα σοβαρό (ποιοτικά και ποσοτικά) μέτωπο μονόδρομου αντίστασης σε όσους μας βλέπουν βορά  για τα υπερκέρδη τους και ζωντανό, απλήρωτο κρέας γάλακτος στα κανόνια τους.

* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης

"google ad"