Σκυλεύουν το πτώμα του Παύλου Φύσσα

Του Νίκου Ανδριόπουλου

Το παιχνίδι με τη Χρυσή Αυγή είναι ένα παιχνίδι με όπλα. Και όταν παίζεις με τα όπλα είναι απλά θέμα χρόνου να υπάρξουν νεκροί. Η πολιτική δολοφονία του Πέτρου Φύσσα από στέλεχος του πλέον συστημικού μορφώματος του ελληνικού κοινοβουλίου μονοπωλεί το σύνολο του ελληνικού αλλά και ευρωπαϊκού Τύπου εδώ και αρκετές ώρες.Άξια αναφοράς και περαιτέρω ανάλυσης είναι ωστόσο η προσέγγιση του Τύπου σε ένα ζήτημα που κατά κοινή ομολογία δεν αφήνει περιθώριο για στρογγυλεμένες προσεγγίσεις, δημοσιογραφικές μανούβρες και πολιτικάντικα παιχνιδάκια. Και όμως. Το site της γνωστής εφημερίδας Πρώτο Θέμα αφιερώνει τρία από τα έξι πρώτα άρθρα του σε ρεπορτάζ για το φονικό. Τρία θέματα με διαφορετικό τίτλο, διαφορετικό περιεχόμενο αλλά μία κοινή συνισταμένη. Έχει το ίδιο «καπέλο» που λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα, δηλαδή τον ίδιο υπέρτιτλο. «Ακροδεξιός σκότωσε αριστερό στο Κερατσίνι». Με λίγα λόγια το protothema.gr εκμεταλλεύεται την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα για να εντατικοποιήσει ακόμα περισσότερο την επίπλαστη «θεωρία των άκρων» που τόσο μεθοδικά καλλιεργεί η κυβέρνηση Σαμαρά ώστε να παραμείνει γατζωμένη στις καρέκλες της και να συνεχίσει ανενόχλητη το θεάρεστο έργο της. Επιχειρεί να περάσει ένα και μόνο μήνυμα. Ακροδεξιοί και αριστεροί είναι ο κίνδυνος, οπότε ας κουρνιάσουμε όλοι κάτω από τις ασφαλείς φτερούγες των πραγματικών «νοικοκυραίων», του νόμου και της τάξης. Εξάλλου, αυτή η ασφαλής φτερούγα είναι που με την πολιτική της φροντίσει εμμέσως να γεμίζει ασφυκτικά διάφορες φυλλάδες με διαφημίσεις που εξιστορούν το success story των «καλών» ελληνικών τραπεζών.

Την ίδια ώρα η δεύτερη παραδοσιακά μεγαλύτερη εφημερίδα, «το Βήμα» του Σταύρου Ψυχάρη, κάνει λόγο στην ιστοσελίδα του για «ομολογία της δολοφονίας του 34χρονου αντιφασίστα στην Αμφιάλη αλλά και ότι ανήκει στην ακροδεξιά». Με λίγα λόγια και το vima.gr «παραδόξως» προτίμησε για κάποιο λόγο να χρησιμοποιήσει τη λέξη «ακροδεξιά» από τον τίτλο του τερατουργήματος της Χρυσής Αυγής. Ίσως διότι το «δεξιά» αυτομάτως παραπέμπει στο αντίθετό του, την αριστερά. Ίδια προσέγγιση, ίδια συμφέροντα, ίδιες τακτικές και ένας κοινός εχθρός. Η αλλαγή της καθεστηκυΐας τάξης.

Παρόμοιες προσεγγίσεις έχουν και πολλά ακόμα ΜΜΕ που μετά βδελυγμίας στηρίζουν το υπάρχον πολιτικό status quo, τα οποία δεν αξίζουν καν ιδιαίτερης μνείας. Η ουσία ωστόσο παραμένει το ζητούμενο. Να αντιληφθεί ο κόσμος το παιχνίδι συνειδήσεων που παίζεται στην πλάτη του από ασύλλητπα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα και το ρόλο του Τύπου που σαν ύαινα σκυλεύει το πτώμα του Παύλου για να εξυπηρετήσει αυτά τα συμφέροντα για μερικά ματωμένα κωλοευρώ.