Σκόρπιες σκέψεις: Καγχάζοντας τα γεγονότα – Θέλω να γίνω δήμαρχος

Δηλαδή, τι προσόντα έχουν αυτοί που ονειρεύονται και διεκδικούν να γίνουν ηγέτες και ηγέτιδες; Δηλαδή, τι παραπάνω έχει αυτή η πιτσιρίκα ή ο πιτσιρίκος στο ΠΑΣΟΚ που θέλουν αρχηγίες και πιστεύουν πως θα σώσουν τη χώρα;

Αλήθεια, αναρωτιέμαι (να, οι σκόρπιες σκέψεις) όχι συγκεκριμένα ο πιτσιρίκος και η πιτσιρίκα, αλλά γενικά οι φιλοδοξούντες σωτηρίες – παλιότερα τους λέγαμε καρεκλοκένταυρους – έχουν περάσει από ψυχίατρο;

Απαραίτητο!

Το πρώτο απαραίτητο προσόν για να κυβερνήσουν είναι να έχουν περάσει από ψυχίατρο. Το άλλο απαραίτητο προσόν για να ηγηθούν είναι να έχουν κάνει τεστ νοημοσύνης. Για να μην πέσομε σε χαζοχαρούμενους που χάσκοντες και κακαρίζοντες θα ‘’παραδίδουν’’ την χώρα και τον δύσμοιρο λαό της και αυτοί θα πιστεύουν πως έλυσαν τα ‘’υπαρκτά προβλήματα’’. Δια της παράδοσης. Στην προκειμένη, θα πιστεύουν περιχαρείς πως έλυσαν τον ‘’Γόρδιο Δεσμό’’. Γι’ αυτό σας λέω, το τεστ νοημοσύνης είναι απαραίτητο.

Εε, και σκέφτομαι κι εγώ (να πάλι οι σκόρπιες σκέψεις) κι εγώ λοιπόν γιατί να μην γίνω δήμαρχος; Πως λέμε: ’’Από δήμαρχος κλητήρας;’’

Γιατί τώρα να μην πούμε: ’’Από κλητήρας δήμαρχος;’’

Όχι δηλαδή πως υπήρξα ποτέ μου κλητήρας. Όμως αρκετοί μπορεί να έγιναν και δήμαρχοι. Γι’ αυτό, επειδή μπορεί να γίνω και δήμαρχος μια και όλα τα απίστευτα συμβαίνουν σ’ αυτή τη χώρα θα σας πω τώρα μερικές σκέψεις μου, για το τι θα κάνω για να καλυτερεύσω τη ζωή των πολιτών. Ένα – ένα θα σας λέω τα σχέδια μου για να μη μου τα κλέψουν οι τωρινοί δήμαρχοι κι εγώ τι θα κάνω μετά;

Ξεκινάμε με τις αγαπημένες μου θάλασσες. Όχι, αυτές τις ‘’Natura’’, που έχον πλημμυρίσει από ομπρελοκαθίσματα, που έχουν ζεστάνει τα νερά από τα κυβικά της ούρησης που έχουν ‘’πυρώσει’’ τις ξαπλώστρες απ’ τους ιδρώτες τους και που έχουν μετατρέψει τις περιοχές ‘’Natura’’ σε περιοχές ‘’Κατούρα’’.

Αα όχι! Αυτές δεν με ενδιαφέρουν. Είναι διακορευμένες παρθένες. Θέλω τις παρθένες ομορφιές μας. Τις άγνωστες ή περιφρονημένες από τους βολευτάκηδες μια και η πρόσβαση είναι δύσκολη. Αυτές, πρέπει να παραδοθούν σ’ αυτούς που τις αγαπούν. Η ελεύθερη θάλασσα η απεραντοσύνη της να σμίγει και ν’ αγκαλιάζεται με τον ορίζοντα. Ο ουρανός να χαμογελά στο σμίξιμο τους και τα πεύκα να αφήνουν το απολαυστικό τους άρωμα.

Τα τζιτζίκια να μας παίζουν την ωραιότερη μουσική κι εμείς αραχτοί, ξαπλωμένοι πάνω στα χαλίκια, πάνω στην απάτητη άμμο, πάνω στην πετσέτα μας  ακόμα πάνω στην κατάδική μας καρέκλα – ξαπλώστρα. Τι απόλαυση Θεέ μου! Όλη η φύση του Θεού δική μας για λίγο. Χωρίς μεσάζοντες και εισιτήρια.

Ααα, και κάτι άλλο. Αυτές τις θάλασσες θα τις άφηνα ελεύθερες. Γι’ αυτούς που τους αρέσει έτσι και για τους ντόπιους κατοίκους που εκεί μεγάλωσαν. Ας πούμε για παράδειγμα τη θάλασσα στο Στόμιο. Λίγο πριν το Λαφονήσι. Από το δρόμο μέχρι τη θάλασσα θα έφτιαχνα ένα μικρό μονοπάτι χωμάτινο. Δεξιά και αριστερά του θα σήκωνα μπεντενάκι ύψους λίγο πάνω απ’ το μισό μέτρο. Με βότσαλα χτισμένη ξερολιθιά απ’ την παραλία και μόνο για να μη χαλάσει το περιβάλλον. Αυτό θα το κάνω, γιατί τον χειμώνα, οι πέτρες θα κλείσουν ξανά το μονοπάτι. Η παραλία όλη είναι με αυτά τα βότσαλα. Δεν έχει καθόλου άμμο. Και αυτό είναι μια ομορφιά αλλιώτικη. Αλλά δύσκολη η πρόσβαση. Για όλες τις ηλικίες είναι δύσκολη η πρόσβαση. Το μονοπάτι είπαμε θα γίνει μόνο σ’ ένα σημείο. Όχι παντού. Μόνο ένα!

Φτάνουμε τώρα στη θάλασσα με τα ωραία τιρκουάζ παγωμένα νερά. Πόσο μ’ αρέσουν τα παγωμένα νερά! Μια κυρία εκεί που κολύμπησε μου ‘πε πως είναι ‘’η θάλασσα από παγάκια’’. Όμως δεν έφυγε. Ξανακολύμπησε, φύγαμε και αυτή με την παρέα της έμεινε εκεί. Επομένως της άρεσε. Φτάνομε λοιπόν στη θάλασσα. Τα βότσαλα, μικρά, μεγάλα, διάφορα χρώματα, διάφορα σχήματα, συνεχίζονται και μέσα στην θάλασσα. Χωρίς τα πλαστικά παπουτσάκια δυσκολεύεσαι. Όμως κάποιοι δεν βολεύονται με τα παπουτσάκια. Θέλουν με γυμνό πόδι. Πέφτεις, σηκώνεσαι. Ειδικά όταν βγαίνεις. Γι’ αυτό, μην στεναχωριέστε!

Ψηφίστε με, και θα δείτε!

Θα σας φτιάξω, εκεί που καταλήγει το χωμάτινο μονοπάτι, ένα βατήρα δύο μέτρα περίπου μέσα στη θάλασσα, θα καταλήγει σε σκαλάκια όπως στις πισίνες. Όπως στα κολυμβητήρια. Με λαβές δεξιά και αριστερά και η θάλασσα θα σας δεχτεί με ανοιχτές αγκάλες. Εδώ, θα απαγορεύσω καντίνες, ομπρέλες, καθίσματα. Δεν θα ‘χω κέρδος όπως απ’ την εκπόρνευση του Λαφονησιού, του Μπάλου, των Φαλασάρνων κ.τ.λ. Που όμως, για να λέμε και του ‘’Στραβού το δίκιο’’ δεν φταίνε και οι δήμαρχοι. Μια και έτσι που κάνανε τους νόμους, τα έσοδα των Δήμων για τις ανάγκες τους δεν έρχονται απ’ το κεντρικό κράτος όπως γινόταν πριν ‘’Καποδιστριακών Δήμων’’ αλλά πρέπει να βγαίνουν απ’ τους Δήμους. Τι να κάνουν και αυτοί!

Όμως αυτές τις παραλίες που είναι διάσπαρτες, παντού, που είναι οι κρυμμένοι μας παράδεισοι, μπορούν με λίγα μόνο χρήματα και χωρίς καμμιά φιλοδοξία κέρδους και εκμετάλλευσης, να τις δώσουν στον φυσιολάτρη πολίτη και τουρίστα, χωρίς καφέδες και πορτοκαλάδες και φαγητά και ανέσεις. Έτσι, σκέτες, όπως τις έστειλε ο Θεός.

Εγώ πάντως αυτό θα κάνω μόλις γίνω δήμαρχος. Δηλαδή, τι είναι οι άλλοι που δεν θέλουν να γίνουν δήμαρχοι αλλά ‘’Αντρέας στη θέση του Αντρέα’’. Γίνεται αυτό; Ένας ήταν ο Βενιζέλος, ένας ήταν και ο Αντρέας.

Γι’ αυτό, σας λέω και αυτή τη σκέψη μου. Χαρτί από ψυχίατρο και τεστ νοημοσύνης. Και ψηφίστε με δήμαρχο. Τι είναι οι άλλοι δηλαδή που θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί; Και η κουτσή μαρίδα που λέει και ο λαός μας.

 

Α.Κ.Α.

 

Υστερόγραφο

Και βέβαια, όταν θα γίνω δήμαρχος, θα απαγορεύσω δια ροπάλου ή καλλίτερα δια του μαστιγώματος, οποιονδήποτε καταπατήσει την παραλία και σκεφτεί να ‘’στραπατσάρει’’ τα βότσαλα. Είτε παραβιάσει την παραλία δια μπουλντόζας, γερανού, σκαφτικού μηχανήματος. Και σκεφτεί ηλιθίως να ‘’ισιώσει’’ την παραλία. Όπως έκαναν στα Φαλάσαρνα με τις υπέροχες αμμοθίνες. Που τις ‘’πάτησε’’ η μπουλντόζα και τις εξαφάνισε. Ή σκεφτεί πάλι ηλιθίως να την ‘’αλαφρώσει’’ απ’ τα βότσαλα. Ή πονηρά σκεπτόμενος κλέψει όγκο βότσαλων για να διακοσμήσει τοίχους στο σπίτι. Θα τα τιμωρώ όλα αυτά με μαστίγωμα. Στη μέση της παραλίας.

"google ad"