«Στερνή μου γνώση»: Ποιος θυμάται το “Τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων και AIDS” του Νοσοκομείου Χανίων που καταργήθηκε;

Μεγάλη κινητοποίηση και προσπάθεια της Διοίκησης και του ιατρικού προσωπικού του Νοσοκομείου Χανίων, για την «ανεύρευση» και δημιουργία χώρων, για την εξυπηρέτηση σε τοπικό επίπεδο των βαρέων ασθενών του κορονοϊού που ενδεχομένως θα εκδηλωθούν στον νομό μας.

Ευξευρέθησαν οι χώροι, με τροποποιήσεις, πρόσθετες εγκαταστάσεις, μετατροπές, κατάργηση άλλων χώρων και ότι συνεπάγεται για να «εξυπηρετηθεί» το πρόβλημα σε «πρόχειρο» και μη μόνιμο – ευκαιριακό – επίπεδο.

Πλήν όμως, καλό θα είναι, να μην ξεχνούμε αυτοκριτικά και να κάνομε μια αναδρομή στο παρελθόν και στη δημιουργία και κατασκευή του σύγχρονου, κατά τα άλλα, νοσοκομείου μας.

Ανάμεσα λοιπόν στα διάφορα ιατρικά τμήματα, κλινικές κ.λπ., που περιελάμβανε το Νοσοκομείο ήταν και ένα τμήμα, ιδιαίτερης κατασκευής – σύμφωνα με τη μελέτη και τις ειδικές προδιαγραφές, που ονομαζόταν «Τμήμα Λοιμωδών Νοσημάτων (υιογενών) και AIDS. Tο τμήμα αυτό ευρίσκετο στο νοτιοδυτικό ισόγειο και υπόγειο τμήμα του Νοσοκομείου. Με έκταση περίπου 900τμ πλέον το υπόγειο με δύο τμήματα τότε (Ια και Ιβ), εξασφάλιζε την υποδοχή 18 έως και 20 βαρέων ασθενών λοιμωδών νοσημάτων.

Ειδικά σχεδιασμένο για αυτά τα νοσήματα αποτελούσε απόλυτα ξεχωριστή μονάδα «μη συνδεδεμένη» – ανεξάρτητη – από το λοιπό ίδρυμα, έχοντας και επιβαρυμένο σχετικά κόστος από το λοιπό κτίριο, λόγω των «επώδυνων» οικονομικά κατασκευαστικών έργων. Περιείχε και περιελάμβανε: Μία κεντρική (διαφραγματική) είσοδο από έξω προς αυτό (γεφυράκι) και δύο εσωτερικές μέσω μεγάλων διαδρόμων, με εισόδους θύρες ερμητικού κλεισίματος.

Το σύνολο του χώρου είχε τη δυνατότητα αρνητικής πιέσεως, ειδικά δε τα διαμερίσματα (μονόκλινα με wc κ.λπ.) με ατομικές εγκαταστάσεις, αρνητική πίεση και επιπέδου ΜΕΘ, ως και οι αίθουσες. Υφίστατο ξεχωριστός αερισμός, ξεχωριστός κλιματισμός, ξεχωριστά δίκτυα ύδρευσης – αποχέτευσης λυμάτων κλπ, τμήμα ειδικής αποστείρωσης, προστατευμένα γραφεία ιατρών και νοσηλευτών, διάδρομος παρακολούθησης ασθενών προστατευμένος με διπλό γυαλί και κενό 60εκ. για πλήρη απομόνωση θαλάμων, ειδικός χώρος λήψης δειγμάτων, απομόνωση, σφραγιστικές θύρες, και πλήρης γενικός ιατρικός εξοπλισμός ως οι παθολογικές κλινικές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την παράδοση του Νοσοκομείου από τον κατασκευαστή (ΔΕΠΑΝΟΜ) και την παραλαβή του από τους αρμόδιους, η ΔΕΠΑΝΟΜ βρήκε τότε σημαντικό ποσό χρημάτων που προέκυπτε από την διαφορά (τότε) ECU και δραχμής και το ποσό αυτό απεφασίσθει να χρησιμοποιηθεί για την αγορά και ειδικού επιπλέον ιατρικού εξοπλισμού και μηχανημάτων λειτουργίας, έρευνας κλπ, εξειδικευμένου για το τμήμα αυτό, πράγμα που έγινε, με πρόσθετο διαγωνισμό χωρίς κρατική επιβάρυνση. Πλήρες και εναρμονισμένο με σύγχρονη ειδική επιστημονική υποδομή σύμφωνα με τον σοβαρό περιορισμό του παρέμενε για χρόνια κλεισμένο και φυλασσόμενο.

Έως ότου ήρθαν κάποιοι αρμόδιοι οι οποίοι αποφάσισαν να το καταργήσουν – καταστρέψουν – για να μεταφερθεί εκεί η ψυχιατρική κλινική. Και εδώ είναι το μεγάλο θέμα.

– Με ποιο σκεπτικό καταργήθηκε η υπερσύγχρονη αυτή μονάδα η οποία θα μπορούσε να λειτουργεί, όπως παραδόθηκε, επικουρικά, από τις παθολογικές κλινικές όταν χρειάζεται;

– Με ποιο σκεπτικό εγκαταλείφθηκε το παλαιό γνωστό Ψυχιατρείο, στα τρία πρώτα της χώρας, με ψυχιατρικά περίπτερα, κλινικές (παθολογική – νευρολογική), μαγειρεία, εστίαση κλπ για να μεταφερθεί συρρικνωμένο στο νέο Νοσοκομείο;

Αυτοί που αποφάσισαν έτσι κατάστρεψαν δύο σοβαρούς υγειονομικούς χώρους του νομού μας, το παλαιό Ψυχιατρείο, οργανωμένο τότε και με άπειρες δυνατότητες επεκτάσεων και εκσυγχρονισμού (τεράστιος χώρος που εξυπηρετούσε Κρήτη και νότια, νησιωτική Ελλάδα – σήμερα δε έχει συληθεί και εγκαταλειφθεί πλήρως – διεκδικούμενο) και το ειδικό και πλήρως εξοπλισμένο τμήμα των «Λοιμωδών» του Νοσοκομείου Χανίων, το οποίο σήμερα, έχει καταστραφεί, μετατραπεί σε συρρικνωμένο ψυχιατρείο, ο δε ειδικός εξοπλισμός αγνοείται, τουλάχιστον από το ρεπορτάζ.

Πόσο κόστισε, με τι κονδύλια, με ποια επιδότηση κλπ η καταστροφή των δύο αυτών χώρων, η μεταφορά και η μετατροπή που έγινε; Ποιοι αποφάσισαν; Ποια ποσά απαιτήθηκαν; Σήμερα τι απέμεινε; Τι έχομε;

Με την κατάσταση που σήμερα βιώνουμε, όπου η Πολιτεία ψάχνει και επιτάσσει χώρους και ιδιωτικές κλινικές για περιπτώσεις βαρέων ασθενειών που προφανώς αναμένονται εμείς θα είχαμε σήμερα το ειδικό αυτό νοσοκομειακό τμήμα, ως υφίστατο, όπως παραδόθηκε και εξοπλίστηκε. Ως, επίσης, αν παρέμενε το Ψυχιατρείο στην αρχική του θέση, σήμερα θα είχε επεκταθεί, εκσυγχρονιστεί, συμπληρωθεί, αλλά και κατοχυρωθεί ως «ειδικός» χώρος για όλη τη χώρα.

Ποιοι φωστήρες απεφάνθησα;ν και έπραξαν αυτές τις επιλογές; Τι πρόβλεψη και μακροχρόνια οράματα είχαν; Την συρρίκνωση και την καταστροφή; Μήπως θα πρέπει να διερευνηθεί το θέμα, να δοθούν απαντήσεις; Δυστυχώς η μαύρη επικαιρότητα που βιώνουμε μας καθοδηγεί πλέον και υποδεικνύει, για την αυτοκριτική μας.

Φτάνει όμως αυτή ή πρέπει να βοηθήσει και η εισαγγελική Αρχή;

Συνειδησιακός