Στην Ευρώπη των λαών ή των μονοπωλίων;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

«Με λόγια με φυσιογνωμία και με τρόπους μια εξαίρετη θα κάνω πανοπλία, και θα αντικρίζω έτσι τους κακούς ανθρώπους, χωρίς να έχω φόβον ή αδυναμία». Κ.Π. Καβάφης
Ο Σλοβένος κοινωνικός φιλόσοφος Σλαβόϊ Ζίζεκ είναι μια διεθνής πνευματική προσωπικότητα στον χώρο της ευρύτερης αριστεράς. Για την Ελλάδα κι αυτός ομολογεί ότι¨ «Δεν πρέπει οι Έλληνες να κατηγορούν την Ευρώπη για τα πολιτικά τους προβλήματα» Τάσσεται κι αυτός ο διανοούμενος, υπέρ τη ενωμένης Ευρώπης.

Ζίζεκ: « Η διάλυση της οικονομικής και πολιτικής ένωσης της Ευρώπης πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος. Οι Έλληνες δεν θα πρέπει τώρα να κατηγορούν την Ευρώπη για τα πολιτικά τους προβλήματα. Για πολλά χρόνια έχουν επιδοθεί σε ένα επικίνδυνο μίγμα πελατειακών σχέσεων με το κράτος πρόνοιας που έχει φθάσει στα όριά του. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ίδια η Ευρώπη. “Τι θέλει η Ευρώπη;” για να παραφράσουμε το ερώτημα του Φρόυντ “Τι θέλει η γυναίκα;”. Η σημερινή κρίση είναι κρίση του τεχνοκρατικού μοντέλου των Βρυξελλών. Μόνο μια νέα αριστερά μπορεί να σώσει την Ευρώπη.»

Η διαλυτική κρίση που περνάει η οικονομία και η κοινωνία με την μεγάλη ύφεση {great disperse} και την διάλυση του κοινωνικού ιστού, αφήνει πανικόβλητη την κυβέρνηση ,όπου επιδίδεται σε εκβιαστικά διλήμματα ,και σε διαρκή τρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων για να περάσει σωρεία αντιλαϊκών μέτρων. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν διαθέτει την λαϊκή νομιμοποίηση. Είναι επίσης προφανές ότι η αξιωματική αντιπολίτευση της Ν. Δ λαϊκίζει ασύστολα, μην αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που της αναλογούν για την δημοσιονομική κατάρρευση της χώρας. Διακηρύσσει ότι κατέχει την μαγική συνταγή εξόδου από την κρίση. Προφανώς βγάζοντας τον λαγό από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού προέδρου της. Κι όμως σε αυτήν την δύσκολη καμπή της Ελληνικής ιστορίας χρειαζόμαστε όσο ποτέ την συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Κι όταν λέω όλων των πολιτικών δυνάμεων εννοώ και της αριστεράς, που έστω κι αν δεν την ψηφίζουν εκφράζει το 30% του εκλογικού σώματος που δηλώνουν αριστεροί. Σήμερα δεν είναι εποχή για αδιέξοδες συγκρούσεις αλλά για διάλογο και συναινέσεις. Διάλογο για να συνθέσουμε απόψεις και όχι διάλογο κωφών όπου ο καθένας θα μείνει ταμπουρωμένος στις θέσεις του όπως συνήθως συμβαίνει στη χώρα μας.”Ου με πείσεις καν με πείσεις”.Συνεχή και εμπεριστατωμένο διάλογο με την κοινωνία των πολιτών. Με την διαλεκτική του διαλόγου και τις συναινέσεις ίσως να βρεθεί ένας τρόπος να μην πέσουν όλα τα βάρη στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Με τον διάλογο και με ένα ενιαίο , αρραγές και πάνδημο Ελληνικό μέτωπο μπορεί να μας υπολογίσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, ότι δείχνουμε σοβαρότητα και υπευθυνότητα για την αντιμετώπιση τη κρίσης. Αν η αριστερά που είναι διχασμένη και πολυτεμαχισμένη δεν πάρει θέσεις συναινετικού διαλόγου, παρά κραυγάζει από απόσταση κάνει περισσότερο κακό στους εργαζόμενους παρά καλό , διότι αφήνει τους κεφαλαιοκράτες να διαχειρίζονται την κρίση υποσχόμενη η ίδια σοσιαλιστικούς παραδείσους. Υ. Γ. Να υπενθυμίσω στους νεότερους ότι το 1990 όπου συμμετείχε η αριστερά στην κυβέρνηση με υπουργό ΠΕΧΩΔΕ τον πρόεδρο του τεχνικού επιμελητηρίου Ελλάδας και μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ κ. Κώστα Λιάσκα, ο κ. Λιάσκας αύξησε υπερβολικά την τιμή της οικοδομικής άδειας λόγω της αύξησης στο τριπλάσιο της αμοιβής των πολιτικών μηχανικών που εκπροσωπούσε. Ποια προηγούνταν περισσότερο ;Τα συμφέροντα τη συντεχνίας των μηχανικών, ή το συμφέρον των φτωχώτερων στρωμάτων; Δεν νομίζετε ότι ήταν πολύ “σοσιαλιστικό μέτρο” για την λαϊκή στέγη;